Κατά τού Ρατσισμού και τής Ξενοφοβίας
ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ
ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
Εν Αθήναις τη 24η Νοεμβρίου 1999
(Mε αφορμή την Συνέντευξη Τύπου επ’ ευκαιρία της εκστρατείας για την ένταξη των Προσφύγων στην Ευρωπαϊκή Ένωση):
‘’...Ο Κύριος μας εδίδαξε ότι το μοναδικό κριτήριο για να είναι ο κάθε άνθρωπος δίπλα Του, στον χώρο της αιώνιας και παντοτινής αγαλλίασης, είναι η Αγάπη. Ειδικότερα ο Σωτήρας μας μας εδίδαξε ότι, ως Χριστιανοί, πρέπει να αισθανόμαστε την ανάγκη να είμαστε πηγές απεριόριστης Αγάπης προς τον πλησίον, ιδιαίτερα τον εμπερίστατο, ειδικότερα δε τον «ξένο», τον οποίο καλούμεθα να «συναγάγουμε» και να φροντίσουμε (Ματθ. κε’, 3 εξ.). Ο χριστιανός δεν αρκείται σε μια παθητική ανεκτικότητα της ετερότητας του ξένου, αλλά προχωρεί σε μια δυναμικιή κατάφαση του προσώπου του, εκφραζόμενη σε κοινωνία αγάπης. Είναι Εντολή του Θεού να αντιμετωπίζουμε τους ξένους που έρχονται στη χώρα μας ωσάν να ήσαν αυτόχθονες και να τους αγαπούμε όπως τον ίδιο τον εαυτό μας (Λευιτικόν, ΙΘ, 33-34). Η Αγάπη μας προς αυτούς δεν έχει χαρακτήρα συναισθηματικό, ανθρωπιστικό ή ηθικιστικό, αλλά είναι έκφραση του χριστιανικού τρόπου υπάρξεως και ζωής, όπως μας τον υπέδειξε ο Θεός της Αγάπης…’’
(https://www.oodegr.com/oode/koinwnia/koinwnia/metanastes_2.htm)
&
ΝΑΖΙΣΤΙΚΑ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΑ
‘’...Αυτές οι έξι φυλές σύμφωνα με την νομοθεσία μας καθορίζονται ως Άριες (Νορδικός, Κρομανοειδής, Μεσογειακός, Διναρικός, Βαλτικός, Αλπικός). Άριοι επίσης στην Γερμανία είναι οι άνθρωποι που ανήκουν σε μία από αυτές τις παραπάνω φυλές ή αποτελούν μείξη αυτών. (Μη-άριοι είναι από την άλλη, οι Οριενταλικοί και οι Πρωσοασιάτες (Αρμενοειδής) ή διασταυρώσεις αυτών των δύο με άλλες φυλές, όπως συμβαίνει και με τους Εβραίους.»). «Οι τελευταίες δυο αυτές ράτσες (Οριενταλικοί και Αρμενοειδείς) σχηματίζουν τον πυρήνα του Εβραϊκού λαού. Οι ευρωπαϊκές φυλές χαρακτηρίζονται συνολικώς ως Άριοι, και αντίθετα οι ξένες ως προς αυτές φυλές ως "Μη-Άριοι"…’’
Ως συνέχεια του προηγούμενου άρθρου μας που έθιξε το θρησκευτικό ζήτημα περί θεοκρατίας και ανεξιθρησκείας, κρίθηκε απαραίτητο να συνταχθεί συμπληρωματικά το παρόν τόσο για να λύσει πιθανές παρανοήσεις ως προς τη θρησκευτική ταυτότητα του ιστολογίου αυτού της Παραδοσιοκρατίας, όσο και για να εξηγηθεί λεπτομερέστερα γιατί ένα εκπορευόμενο από τη Βίβλο θεοκρατικό καθεστώς σαν εκείνο του Βυζαντίου για παράδειγμα, δεν γίνεται να διατηρήσει, πόσο μάλλον να υπερασπίσει, την ευρωπαϊκή Παράδοση που πρεσβεύει το ιστολόγιο αυτό. Ως προς το πρώτο, ήδη δόθηκε απάντηση που λέει ότι το παρόν ιστολόγιο δεν είναι θρησκόληπτο και ως εκ τούτου θεοκρατικό, άρα αδιαφορεί παντελώς για τη θρησκεία που ακολουθεί κάποιος εφόσον αντιγράφει το πολιτειακό παράδειγμα του ναζιστικού καθεστώτος, το οποίο όπως διαβάσατε παραπάνω λειτούργησε κοσμικά με εθνοφυλετικά κριτήρια κατηγοριοποίησης των ανθρώπων και όχι με θρησκευτικά! Και ως γνωστόν, οι ανθρώπινες φυλές είναι εκείνες που διαμόρφωσαν τις Παραδόσεις τους στο διάβα των αιώνων και όχι κάποιος εξωγήινος ή μια εξωκοσμική οντότητα (π.χ. κανένας θεός ή εξωγήινος δεν υπαγόρεψε στους Σκοτσέζους τον τρόπο που να χορεύουν φυσώντας γκάιντες ή τους Έλληνες να χτίσουν και πως τον Παρθενώνα). Στην περίπτωση ενός θεοκρατικού καθεστώτος της Βίβλου όμως, ακριβώς αυτό έγινε, δηλαδή ο θεός της ήταν αυτός που υπαγόρεψε (με τις Δέκα Εντολές του αρχικά) τον τρόπο ζωής που θα έπρεπε να ακολουθήσουν οι άνθρωποι και με κριτήρια όπου όχι μόνο δεν είναι φυλετικά όπως θυμηθήκαμε απ’ τον Χριστόδουλο και θα συμπληρώσουμε τώρα παρακάτω κάποια επιπλέον, αλλά μισαλλόδοξα με τον ίδιο τρόπο που τον ακολουθούν αριστεριστές και άλλοι διεθνιστές σαν τους παγκοσμιοποιητές ξεχωρίζοντας τους ανθρώπους μεταξύ τους παρά μόνο σε πιστούς και άπιστους, όπως επίσης θα αναλυθεί αυτό το σκεπτικό μετέπειτα από ένα εξαφανισμένο πια διαδικτυακό δημοσίευμα (άσχετα αν διαφωνεί κάποιος θρησκευτικά με εκείνο).
ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ, ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3:
26 Γιατί όλοι είστε γιοι του Θεού μέσω της πίστης στο Χριστό Ιησού.
27 Γιατί όσοι στο Χριστό βαφτιστήκατε, το Χριστό ντυθήκατε.
28 Δεν υπάρχει Ιουδαίος ούτε Έλληνας, δεν υπάρχει δούλος ούτε ελεύθερος, δεν υπάρχει αρσενικό και θηλυκό. γιατί όλοι εσείς είστε ένας στο Χριστό Ιησού.
29 Αν λοιπόν εσείς είστε του Χριστού, άρα είστε σπέρμα του Αβραάμ, κληρονόμοι σύμφωνα με την υπόσχεση.
Ματθ. 25,41 Τοτε θα πη και εις εκείνους, που στέκονται εις τα αριστερά του· “φύγετε μακρυά από εμέ σεις οι καταράμενοι και πηγαίνετε στο αιώνιον πυρ, που έχει ετοιμασθή δια τον διάβολον και τους πονηρούς αγγέλους του. 42 Διότι επείνασα και δεν μου εδώσατε να φάγω, εδίψασα και δεν με εποτίσατε. 43 Ξενος ήμουν και δεν με επήρατε στο σπίτι σας, γυμνός και δεν με ενεδύσατε, άρρωστος και φυλακισμένος και δεν με επισκεφθήκατε”. 44 Τοτε θα αποκριθούν και αυτοί λέγοντες, “Κυριε, πότε σε είδαμε πεινασμένο η διψασμένον η ξένον η γυμνόν η ασθενή η φυλακισμένον και δεν σε υπηρετήσαμεν;” 45 Τοτε θα αποκριθή εις αυτούς και θα είπη· “αλήθεια σας λέγω· εφ' όσον δεν εκάματε τα καλά αυτά εις ένα από αυτούς, που ο κόσμος θεωρεί πολύ μικρούς, ούτε εις εμέ εκάματε”.
ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ, ΛΕΥΙΤΙΚΟΝ:
Λευ. 19,33 Εάν ξένος τις έλθη εις την χώραν σας, δεν θα τον θλίψετε.
Λευ. 19,34 Ο ξένος αυτός ο ερχόμενος από άλλην χώραν προς σας θα είναι, όπως ο εντόπιος, ο συμπατριώτης σας. Θα αγαπήσης και αυτόν όπως τον εαυτόν σου, διότι και σεις υπήρξατε ξένοι εις την Αίγυπτον. Εγώ είμαι ο Κυριος ο Θεός σας, που διατάσσω αυτά.
ΕΞΟΔΟΣ ΚΒ’ 21: «Ξένον δεν πρέπει να τον καταπιέζετε ούτε να τον εκμεταλλεύεστε, γιατί κι εσείς ήσασταν κάποτε ξένοι στην Αίγυπτο».
ΕΞΟΔΟΣ ΚΓ’ 9: «Ξένον μην καταπιέζετε, γιατί ξέρετε πώς αισθάνεται ο ξένος, αφού κι εσείς ήσασταν κάποτε ξένοι στην Αίγυπτο».
ΛΕΥΪΤΙΚΌΝ ΙΘ’ 33: «Αν κάποιος ξένος έρθει να μείνει μαζί σας στη χώρα σας, μη τον εκμεταλλευτείτε. 34 Να του φέρεστε όπως σ’ έναν συμπατριώτη σας˙ «και αγαπήσεις αυτὸν ως σεαυτόν», γιατί κι εσείς ξένοι ήσασταν στην Αίγυπτο. Εγώ, ο Κύριος, είμαι ο Θεός σας».
ΛΕΥΪΤΙΚΟΝ ΚΔ’ 22: «Ο ίδιος νόμος θα ισχύει τόσο για τον Ισραηλίτη όσο και για τον ξένο˙ γιατί εγώ, ο Κύριος, είμαι ο Θεός σας».
ΛΕΥΪΤΙΚΟΝ ΚΕ’ 23: «Η γη δεν πρέπει να πωλείται οριστικά, γιατί ανήκει σ’ εμένα κι εσείς είστε σαν ξένοι που τους δόθηκε η άδεια να την κατοικούν».
ΑΡΙΘΜΟΙ ΙΕ’ 29: «Τόσο για τους Ισραηλίτες όσο και για τους ξένους που ζουν ανάμεσά τους, ένας νόμος θα ισχύει για κείνον που αμαρτάνει χωρίς τη θέλησή του».
ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟΝ Ι’ 18: «Είναι [ο Θεός] εκείνος που αποδίδει στον ορφανό και στη χήρα το δίκιο τους, που αγαπάει τον ξένο και του δίνει ψωμί και ρούχα. 19 Να αγαπάτε, λοιπόν, τους ξένους, γιατί κι εσείς ήσασταν ξένοι στην Αίγυπτο».
ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟΝ ΚΓ’ 8: «Μην αποστρέφεστε τους Αιγυπτίους, γιατί έχετε μείνει ως ξένοι στην χώρα του. 9 Η τρίτη γενιά των απογόνων τους μπορεί να γίνει δεκτή στην κοινότητα του Κυρίου».
ΖΑΧΑΡΙΑΣ Ζ’ 9: «Τάδε λέγει Κύριος παντοκράτωρ (…) 10 Να μην καταπιέζετε τις χήρες, τα ορφανά, τους ξένους και τους φτωχούς (…)».
ΨΑΛΜΟΣ 145 9: «Ο Κύριος προστατεύει αυτούς που βρίσκονται μέσα στη χώρα ως ξένοι».
ΑΜΩΣ Θ’ 10: «Ο Κύριος λέει: «Μήπως νομίζετε, Ισραηλίτες, ότι στα μάτια μου είστε καλύτεροι απ’ τους Αιθίοπες;»»
ΜΑΛΑΧΙΑΣ Γ’ 5: «Ο Κύριος του σύμπαντος λέει: «Έρχομαι σ’ εσάς για κρίση! Θ’ απευθύνω αμέσως την κατηγορία εναντίον (…) αυτών που αδικούν τον εργάτη στο μισθό (…), αυτών που αδιαφορούν για τους ξένους».
ΜΙΧΑΙΑΣ Β’ 7 (μτφ. Ο’): «Καθένας που λέγει με αλαζονείαν: «είμεθα απόγονοι του Ιακώβ», εξώργισε το πνεύμα του Κυρίου εναντίον σας. Εξοργιστικά δεν είναι τα έργα αυτού του αλαζόνος; (…)»
Σύνοδος Πατριαρχών – Προκαθημένων Ορθοδόξων Εκκλησιών
(1872)
ΟΡΟΣ ΚΑΤΑΔΙΚΗΣ ΤΟΥ ΦΥΛΕΤΙΣΜΟΥ
«Αποκηρύττομεν κατακρίνοντες και καταδικάζοντες τον φυλετισμόν, τουτέστιν τας φυλετικάς διακρίσεις και τας εθνικάς έρεις και ζήλους και διχοστασίας εν τη του Χριστού Εκκλησία…Τους παραδεχομένους τον τοιούτον φυλετισμόν και επ’ αυτώ τολμώντας παραπηγνύναι καινοφανείς φυλετικάς παρασυναγωγάς κηρύττομεν, συνωδά τοις Ιεροίς Κανόσιν, αλλοτρίους της μιας Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, και αυτό δη τούτο ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΥΣ».
[Από την Ιστορία τον Ελληνικού Έθνους (Εκδ. «Εκδοτικής Αθηνών»), τομ. ΙΓ (1977), Νεώτερος Ελληνισμός (από 1833 ως 1881), σελ. 305]
…Κατ’ αρχάς το Συνοδικό αυτό κείμενο δεν το υπέγραψε μόνον ο Οικουμενικός Πατριάρχης Άνθιμος, αλλά και οι πρώην Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως Άνθιμος, Γρηγόριος και Ιωακείμ. Πέρα από αυτούς υπογράφηκε από τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας Σωφρόνιο, τον Πατριάρχη Αντιοχείας Ιερόθεο, τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Σωφρόνιο και πολλούς άλλους Μητροπολίτας του Κλίματος του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Επομένως το κείμενο αυτό έχει καθολική ισχύ.
Επίσης εκείνο που παρατηρούμε είναι ότι οι Πατέρες έχουν συνείδηση ότι ενεργούν ως φορείς της Παραδόσεως, εμπνεόμενοι από την Χάρη του Παναγίου Πνεύματος. Γράφουν και ενεργούν με τον ίδιο τρόπο που θα έγραφαν και θα ενεργούσαν για κάποια αίρεση. Αυτό είναι σημαντικό γιατί δείχνει ότι ο φυλετισμός τελικά είναι μια εκκλησιολογική αίρεση, αφού διασπά την ενότητα της Εκκλησίας, που είναι το Σώμα του Χριστού. Και ξέρουμε πολύ καλά ότι κάθε Χριστολογική αίρεση είναι ταυτόχρονα και εκκλησιολογική όπως και κάθε εκκλησιολογική αίρεση είναι και Χριστολογική.….Ο Συνοδικός αυτός όρος είναι πολύ σημαντικός για το ορθόδοξο ήθος. Δείχνει ότι η Εκκλησία διέβλεψε τον μεγάλο κίνδυνο του φυλετισμού, που στην πραγματικότητα συνιστά τον εθνικισμό. Δεν μπορεί να διασπάται η ενότητα της Εκκλησίας με κριτήρια κτιστά και πεπερασμένα, δεν μπορεί η Εκκλησία να γίνη εθνική, δηλαδή από υπερεθνική να περιπέση στον φυλετισμό…η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν μπορεί ποτέ να περικλεισθή σε εθνικιστικά σχήματα, αλλά έχοντας την Αποκάλυψη του Θεού την διαφυλάσσει αλώβητη, έστω κι’ αν χρησιμοποιή τα ιδιαίτερα σχήματα, τις παραδόσεις και την γλώσσα κάθε λαού.…Ως πρωτη λοιπόν επισήμανση κρατούμε ότι: «…η Εκκλησία διέβλεψε τον μεγάλο κίνδυνο του φυλετισμού, που στην πραγματικότητα συνιστά τον εθνικισμό…» και γι αυτό Θεοπνεύστως η Σύνοδος των Πατριαρχών και Προκαθημένων της Ορθοδόξου Εκκλησίας του 1872 καταδίκασε ξεκάθαρα κάθε είδους φυλετισμό.
πηγή: http://orthodox-watch.blogspot.com/2013/06/blog-post_2679.html
»Εθνολογική σύνθεση
Κατά τους πρώτους αιώνες της ιστορικής πορείας της, η Βυζαντινή Αυτοκρατορία αποτελούσε ένα υπερεθνικό, οικουμενικό κράτος που περιελάμβανε όλον τον πολιτισμένο, τότε, μεσογειακό κόσμο. Το μόνο άλλο οργανωμένο κράτος που γνώριζε ήταν η Περσία των Σασσανιδών. Στην τεράστια επικράτειά της, η οποία απλωνόταν σε τρεις ηπείρους, συμβίωναν Έλληνες και εξελληνισμένοι λαοί, αυθεντικοί Ρωμαίοι, Αρμένιοι, Σύροι, Αιγύπτιοι και Ιουδαίοι, υπολείμματα παλαιών μικρασιατικών λαών (Ίσαυροι, Φρύγες, Καππαδόκες),στη Χερσόνησο του Αίμου, καθώς επίσης υπολείμματα νεώτερων εποικισμών Γαλατών και Γότθων. Όλοι αυτοί αυτοαποκαλούνταν Ρωμαίοι, στον βαθμό που ήταν αφοσιωμένοι στην Εκκλησία και στον Αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης, τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα.
Ήδη από την ελληνιστική εποχή είχαν εμφανιστεί ισχυρές τάσεις επιγαμίας μεταξύ των μεσογειακών λαών. Πχ ο αυτοκράτορας Αρκάδιος ήταν ισπανικής καταγωγής, ενώ αρμενικής καταγωγής ήταν οι στρατηγοί του Ιουστινιανού Ναρσής, Ναρσής Καμσαρακάν και οι αυτοκράτορες Λέων ο Ε’, Βασίλειος ο Α’, Ιωάννης Α’ Τσιμισκής, Ρωμανός ο Α’. Ο αυτοκράτορας Νικηφόρος ο Α’ είχε αίμα αραβικό και ο πατέρας του επικού Διγενή Ακρίτα ήταν προσήλυτος Σαρακηνός. Οι Βυζαντινοί ήταν κοσμοπολίτες και χωρίς φυλετικές προκαταλήψεις. Δεν είχαν πρόβλημα να δεχθούν τον οποιονδήποτε και παιδιά μικτών γάμων μπορούσαν να κυβερνήσουν την Αυτοκρατορία. Απαραίτητη προϋπόθεση ήταν ο νεοεισερχόμενος να είναι χριστιανός και να μιλά ελληνικά»
Κατανοούμε συνεπώς, ότι σε ένα θεοκρατικό καθεστώς που στήνεται βάσει Βίβλου σύμφωνα με το θέλημα του Θεού της, όπως συνέβαινε με το Βυζαντινό, δεν μπορεί να υπάρξει ευρωπαϊκή Παράδοση από τη στιγμή που είναι πολυεθνικό με παρόμοιο τρόπο σαν και αυτόν των παγκοσμιοποιητών που συμπεριλαμβάνει κάθε λαό του πλανήτη χωρίς φυλετικές διακρίσεις είτε θα έχει θεό είτε όχι, όπως συμβαίνει και με τα αριστερίστικα καθεστώτα που επίσης διαχωρίζουν τους ανθρώπους σε πιστούς και απίστους (δηλ. σε καλούς κομμουνιστές και κακούς φασίστες). Σε μια τέτοια περίπτωση λοιπόν δεν δύναται να μιλάμε για ευρωπαϊκό πολιτισμό, αλλά για πολυεθνικό με παγκόσμιες προεκτάσεις συμπεριλαμβάνοντας κάθε φυλή του πλανήτη! Κατά συνέπεια, στο ευρωπαϊκό έδαφος δεν θα αναπτύσσεται και θα εξελίσσεται παρά μόνο ευρωπαϊκός πολιτισμός από τη Λευκή ή Αρία φυλή του όπως συνέβαινε με το ναζιστικό καθεστώς, αλλά θα περιορίζεται ή θα εξαφανίζεται όπως συμβαίνει επίσης στο αντιρατσιστικό σήμερα από τους παγκοσμιοποιητές με τις πολυπολιτισμικές κοινωνίες παρόλο που δεν είναι θεοκρατικές, ιδίως όσο θα εξελίσσεται το φυλετικό μπαστάρδεμα λευκών με μη λευκούς και όσο θα πολλαπλασιάζεται ο πληθυσμός των μη λευκών εις βάρος των λευκών για να αναπτύσσεται έτσι αφροασιατικός ‘’πολιτισμός’’ μέσα και σε ευρωπαϊκό έδαφος! Και η Λευκή φυλή στις μέρες μας απέμεινε να αποτελεί ζήτημα ένα 5% απ’ τον παγκόσμιο πληθυσμό, για να πούμε ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα για τον πολιτισμό της αν επιτρέψει να αφομοιωθεί το υπόλοιπο 95% του αλλόφυλου μέσα σε μια πολυεθνική κοινωνία της. Ενώ αν συνέβαινε το ανάποδο, δηλαδή το 95% του παγκόσμιου πληθυσμού να ήταν Λευκό, τότε δεν θα χρειαζότανε καν να κάνουμε αυτή τη συζήτηση όταν το υπόλοιπο 5% του αλλόφυλου ‘’πολιτισμού’’, θα αφομοιώνονταν εκείνο από τον δικό μας ευρωπαϊκό που δεν θα χανότανε με τίποτα ως εκ τούτου. Αυτονόητα πράγματα:
Σε περίπτωση, τέλος, που βρεθεί κάποιος κουτοπόνηρος θεοκράτης και μας πει ότι μέσα στο καθεστώς του διατηρείται παρόλο αυτά η εθνική του ταυτότητα ανάμεσα σε ξένους, όπως συνέβαινε στο Βυζάντιο, για να πρέπει να ανησυχούμε άδικα εμείς που δεν είμαστε θεοκράτες και πιστεύουμε αντιθέτως σε κοσμικό και ανεξίθρησκο κράτος μόνο για Άριους (όπως συνέβαινε στο ναζιστικό καθεστώς) ώστε να παράγεται παρά μόνο ευρωπαϊκός πολιτισμός στην ήπειρό μας (σημ. πράγμα που δεν ισχύει στην εποχή μας με το 5% του Λευκού πληθυσμού που απέμεινε και άρα σχεδόν μηδαμινού ελληνικού!), θα του απαντούσαμε ότι τότε δεν έχει κανένα λόγο να σκούζει ή να διαμαρτύρεται ενάντια σε παγκοσμιοποιητές αν το πάμε έτσι όταν και στο τωρινό καθεστώς τους που ζούμε σήμερα διατηρεί την εθνική του ταυτότητα ανάμεσα σε ξένους (π.χ. όπως συμβαίνει στην Αθήνα σήμερα). Άρα όταν διαμαρτύρεται για αυτό, δεν το κάνει στην πραγματικότητα για ‘’εθνικιστικούς’’ λόγους όπως νομίζει ή όπως παραπλανητικά μας λέει, αλλά γιατί θέλει με ‘’απελευθερωτικό’’ τάχα μου προσωπείο από τους παγκοσμιοποιητές, η δική του θρησκεία να κάνει το κουμάντο μέσα σε ένα τέτοιο παγκοσμιοποιητικό περιβάλλον ανεξαρτήτου φυλής αντί να το κάνουν Μασόνοι και εβραιοσιωνιστές για παράδειγμα. Αν τώρα επίσης κουτοπόνηρα μας πει ότι και εκείνος θέλει εθνοφυλετικό κράτος σαν το ναζιστικό διατηρώντας όμως τη θρησκοληψία του σαν χριστιανός που δεν δέχεται κανένα αλλόθρησκο άτομο γύρω του, τότε όχι μόνο καταστρέφει τον ίδιο τον χριστιανισμό που υποτίθεται ότι ακολουθεί όταν στρέφεται ενάντια στις εντολές του θεού του που διαβάσαμε παραπάνω για το πως επιθυμεί να είναι η κοινωνία του εδώ στη Γη, αλλά βοηθάει κιόλας τους παγκοσμιοποιητές να ολοκληρώσουν τον κοσμοεξουσιασμό τους άμα διαλύσουν έτσι τον χριστιανισμό προς όφελος των εβραιοσιωνιστών (π.χ. αν πούμε ότι ο Χριστός δεν ήταν ο Μεσσίας τους και περιμένουμε τον επόμενο), για να θίξουμε έτσι και τα στραβά του Χίτλερ που ανέχτηκε τέτοιου είδους άτομα σαν τους ‘’γερμανούς χριστιανούς’’ την ίδια ώρα που πολεμούσε τον εβραιοσιωνισμό:
‘’Η Μητέρα Του Χριστού είναι Εβραϊκής καταγωγής. Το Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον μας πληροφορεί ότι η Αειπάρθενος είναι συγγενής της Ελισάβετ η οποία είναι απόγονος των θυγατέρων του Ααρών. «Εγένετο εν ταις ημέραις Ηρώδου τού βασιλέως της Ιουδαίας ιερεύς τις ονόματι Ζαχαρίας εξ εφημερίας Αβιά, και γυνή αυτώ εκ των θυγατέρων Ααρών, και το όνομα αυτής Ελισάβετ» (Λουκ. 1: 5), «είπε δε Μαριάμ προς τον άγγελον: Πώς έσται μοι τούτο, επεί άνδρα ου γινώσκω; και αποκριθείς ο άγγελος είπεν αυτή: Πνεύμα άγιον επελεύσεται επί σε και δύναμις υψίστου επισκιάσει σοι. διό και το γεννώμενον άγιον κληθήσεται υιός Θεού. και ιδού Ελισάβετ η συγγενής σου και αυτή συνεληφυία υιόν εν γήρει αυτής, και ούτος μην έκτος εστίν αυτή τή καλουμένη στείρα.» (Λουκ. 1: 34-36).
Στο Λουκ. 1: 55, η Θεοτόκος συγκαταλέγει τον εαυτό της στους απογόνους του Αβραάμ του γενάρχη των Εβραίων. «αντελάβετο Ισραήλ παιδός αυτού, μνησθήναι ελέους, καθώς ελάλησε προς τους πατέρας ημών, τώ Αβραάμ και τώ σπέρματι αυτού εις τον αιώνα».
Οι ονομασίες Γαλιλαίος και Ναζωραίος δεν αναιρούν την Εβραϊκή καταγωγή του Ιησού Χριστού, όπως οι ονομασίες Μακεδών για τον Μέγα Αλέξανδρο και Μιλήσιος για τον Θαλή δεν αναιρούν την Ελληνική καταγωγή των εν λόγω προσώπων’’
– ΣΑΛΤΑΟΥΡΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ: ΠΕΡΙ ΕΛΛΗΝΟΛΑΤΡΙΚΩΝ ΜΥΘΕΥΜΑΤΩΝ
»Oἱ Γερμανοί Χριστιανοί ἦταν μιά συγκρητιστική πολιτικοθρησκευτική κίνηση, μέ ἀντισημιτικό ρατσιστικό ὑπόβαθρο, καί πολιτικό προσανατολισμό. Ἡ «θεολογία» τους ἐπίσης ἦταν συγκρητιστική, μέ μείξη χριστιανικῶν καί ἀντιχριστιανικῶν στοιχεῖων, μέ ἀντισημιτική ἀφετηρία, καί μέ πολιτική προοπτική.
Ἀφοῦ ἀκρωτηρίασαν τό εὐαγγέλιο, δημιούργησαν ἕνα χριστιανισμό καρικατούρα ὑπηρέτη τῶν ἐθνικοσοσιαλιστικῶν ἀντιλήψεων τοῦ Χίτλερ. Πολέμιοι τῆς Π.Δ θά ἐκφράσουν τό μῖσος τους ἐναντίον της ποικιλοτρόπως. Ὅσους δέχονταν τήν Π.Δ, τήν ὁποία εἶχαν ἀπορρίψει, τούς θεωροῦσαν ἰουδαιοχριστιανούς, μή ἄριους, καί ἀπαγόρευαν τή συμμετοχή τους στόν κλῆρο καί ζητοῦσαν καί τόν ἀποκλεισμό τους ἀπό τήν ἐκκλησία» (σ.σ. Τοῦ Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ, Ορθόδοξος Τύπος, 18/11/2011)
ΕΡΩΤΗΣΗ: Η πολεμική Πάτερ Αρτέμιε, εναντίον της Παλαιάς Διαθήκης από Νεοεποχίτες, Νεοειδωλολάτρες κ.λ.π., έχει τελευταία αυξηθεί και ενταθεί, θα έλεγα. Πού οφείλεται αυτό άραγε, Πάτερ Αρτέμιε;
ΠΑΤΗΡ ΑΡΤΕΜΙΟΣ: Λοιπόν, πρέπει πρώτα απ’ όλα να πούμε ότι η πολεμική αυτή δεν είναι σημερινή. Υπήρχε και παλαιότερα από τους Γνωστικούς, από τους Μανιχαίους και κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και πριν από αυτόν….Νομίζω στοιχεία και απ’ αυτά τα τρία έχουν όλοι οι Νεοεποχίτες, δεδομένου ότι υπάρχουν και ομάδες των Νεοεποχιτών που λέγονται και Νεογνωστικοί. Πρέπει να πούμε λοιπόν ότι σήμερα υπάρχει μια ενορχηστρωμένη πολεμική των Νεοεποχιτών εναντίον του Χριστιανισμού, εναντίον της διδασκαλίας των Θρησκευτικών και εντείνεται περισσότερο η προσπάθεια εναντίον της Παλαιάς Διαθήκης.
Η πολεμική αυτή είναι διότι οι Νεοεποχίτες, και όλοι οι όμοιοί τους, θέλοντας να προτείνουν ένα νέο μοντέλο παγκοσμιοποίησης, οφείλουν να φέρουν ένα νέο μοντέλο πανθρησκείας. Αυτή η πανθρησκεία, η οποία διδάσκεται, δέχεται όλους τους θεούς, όλες τις δοξασίες, όλες τις πίστεις. Όταν λοιπόν η Εκκλησία διεκδικεί την μονοθεΐα, την αλήθεια και την Ορθοδοξία, αυτό πρέπει να εκλείψει. Κατά συνέπεια αυτό πρέπει να το συντρίψουν κατά τη γνώμη τους οι Δωδεκαθεϊστές και οι εχθροί της Εκκλησίας, και όλοι εκείνοι οι οποίοι την πολεμούν…
Στο Φάρο της Αλεξανδρείας οι Εβραίοι, από τον καιρό του Πτολεμαίου μέχρι και τα χρόνια του Χριστού, πανηγύριζαν την μετάφραση της Παλαιάς Διαθήκης, όπως λέει και ο Φίλων, γιατί έγινε γνωστός πλέον σε όλο τον κόσμο (στα Ελληνικά) ο Μονοθεϊσμός και έγινε εξελληνισμός της μονοθεΐας. Όμως έγινε «αποφράς ημέρα» για τους Εβραίους (η ημέρα αυτή της μετάφρασης) και οι Εβραίοι σήμερα καταριώνται την ημέρα αυτή, γιατί διαδόθηκε με την Παλαιά Διαθήκη το Ευαγγέλιο στα Ελληνικά, και έτσι πλέον κέρδισαν οι Χριστιανοί εις βάρος των Εβραίων. Οι Εβραίοι λοιπόν μισούν την μετάφραση των Εβδομήκοντα, προσπάθησαν να φτιάξουν νέες μεταφράσεις Ελληνικές, όπως του Θεοδοτίονος, του Συμμάχου και του Ακύλα, οι οποίες είχαν αρκετά λάθη και άλλαξαν πολλά Χριστολογικά χωρία…
Το αρχαιότερο κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης είναι σήμερα η μετάφραση των Εβδομήκοντα, γραμμένο στα Ελληνικά. Έχει χαθεί η συμφωνική γραφή. Αφ’ ής στιγμής μεταφράστηκε στα Ελληνικά, έγινε κτήμα ημών των Χριστιανών, ημών των Ελλήνων, έγινε δική μας παράδοση. Όταν λοιπόν οι Δωδεκαθεϊστές πολεμούν την Παλαιά Διαθήκη, στην ουσία παίζουν το παιχνίδι των Εβραίων απ’ την άλλη μεριά. Θέλουν και αυτοί την διάσπαση της παραδόσεώς μας, θέλουν να απεμπολήσουμε την Παλαιά Διαθήκη, όπως το θέλουνε και οι Εβραίοι, άρα λοιπόν δεν δικαιολογούνται ως αντισημίτες, γιατί στην ουσία και στο βάθος συμπλέουν με τους Εβραίους. Και μάλιστα επικαλούνται και τον Ιουλιανό, ο οποίος ευνόησε και τους Εβραίους.
(από τη συνέντευξη του Μιχάλη Μανωλόπουλου στον σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος από τον ιερομόναχο της Μονής Γρηγορίου, π. Αρτέμιο Γρηγοριάτη)
Πέραν τοῦ θέματος τοῦ σιωνισμοῦ ἡ ἴδια Παλαιά Διαθήκη, ὀρθῶς ἑρμηνευόμενη, εἶναι ἐναντίον τοῦ σημερινοῦ Ἰουδαϊσμοῦ, καί ὡς παν-σιωνισμοῦ καί ὡς θρησκείας. Διότι ἡ Παλαιά Διαθήκη διακηρύσσει ὅτι ὁ Μωσαϊκός Νόμος ἔχει ἡμερομηνία λήξεως, καί ὅτι θά καταργηθεῖ ἀπό τόν Μεσσία (Δευτερονόμιον 18,15.16), μέ νέα Διαθήκη (Ἱερεμίας 38, 31-36), ὄχι ἀπό τό Σινᾶ, ἀλλά τήν Ἱερουσαλήμ (Ἠσαΐας 2,3), μέ νέα παγκόσμια Θυσία (Μαλαχίας 1,11), καί ἐξάπλωση στά ἔθνη χωρίς διάκριση (Γένεσις 17,5 καί Ὡσηέ 2,25), τά ὁποῖα ὅλα ἐκπληρώθηκαν. Τά ἱερότερα, εὐφυέστερα καί πιό προβεβλημένα πρόσωπα τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ στά χρόνια τοῦ Χριστοῦ ἐγνώριζαν αὐτήν τήν ἀναμενόμενη (ὡς προφητευμένη) κοσμογονική ἀλλαγή καί ἀποδέχτηκαν τόν Χριστό (Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής, Γαμαλιήλ ὁ Νομοδιδάσκαλος, Συμεών ὁ Θεοδόχος, Σαῦλος ὁ ἐπικληθείς Παῦλος καί χιλιάδες ἄλλοι). Κανείς ἀπό αὐτούς τούς πνευματικούς Προπάτορες τῶν Χριστιανῶν δέν μπορεῖ νά θεωρηθεῖ σιωνιστής, διότι ὅλοι τους, ὡς Χριστιανοί, ἀπέρριψαν βασικές ἀρχές τοῦ ἰουδαϊσμοῦ καί τοῦ σιωνισμοῦ, ὅτι δηλαδή δῆθεν ὁ Μεσσίας δέν ἦλθε (καί συνεπῶς τόν ἀναμένουν ἀκόμη), ὅτι ὁ Θεός πρέπει νά λατρεύεται μόνο στό Ναό τοῦ Σολομῶντος (καί συνεπῶς ὁ ναός αὐτός πρέπει νά ξανακτισθεῖ), ὅτι ὁ Μωσαϊκός Νόμος θά μείνει εἰς τόν αἰῶνα καί ὅτι οἱ Ἑβραῖοι θά εἶναι πάντοτε ὁ έκλεκτός λαός τοῦ Θεοῦ, λόγῳ ἐθνοφυλετικῶν κριτηρίων τοῦ Γιαχβέ. Πῶς ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εὐνοεῖ τόν Σιωνισμό καί τόν Ἰουδαϊσμό, ἀγαπητέ φίλε, ἀφοῦ ἀπορρίπτει ὅλα τά παραπάνω στοιχεῖα; Δέν γνωρίζουν οἱ διαστροφεῖς τῆς ἱστορίας καί τοῦ Χριστιανισμοῦ, ὅτι ἡ ἀντι-ιουδαϊκή γραμματεία τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἐξ ἀρχαιότητος τεράστια;…Ἡ Ἐκκλησία δεχόμενη τήν Παλαιά Διαθήκη ὡς θεόπνευστη, καί καταδικάζοντας ἀπό τήν ἀρχαιότητα ὡς αἱρετικούς «ἀντι-νομιστές» ὅσους δέν δέχονται τή θεοπνευστία τοῦ Νόμου καί τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, διευκρίνισε ὅτι δέχεται τήν Παλαιά Διαθήκη μέ συγκεκριμένες προϋποθέσεις, δηλαδή ἑρμηνευόμενη ἐν Χριστῷ, ὄχι ἐθνοφυλετικῶς – δηλ. ὄχι μέ αἰώνια ὑπεροχή τοῦ παλαιοῦ Ἰσραήλ – καί καταργώντας τις νομικές διατάξεις, τίς ὁποῖες ἡ Ἐκκλησία ἑρμηνεύει καί δέχεται συμβολικῶς, καί δεχόμενη ὅτι τό πνεῦμα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἦταν ἀναγκαστικῶς αὐστηρό, λόγῳ νηπιότητος τῶν ἀνθρώπων («οὔπω γάρ ἦν πνεῦμα ἅγιον, ὅτι Ἰησοῦς οὐδέπω ἐδοξάσθη» Κατά Ἰωάννην 7, 39) ἐνῷ τώρα ἄλλαξε, ὄχι ἐπειδή εἶναι ἄλλου Θεοῦ Διαθήκη, ἀλλά ἐπειδή ἄλλαξαν ἐν Χριστῷ οἱ πνευματικές προϋποθέσεις τῆς ἀνθρωπότητος (βλ. τήν ἐπιτίμηση τοῦ Χριστοῦ γιά νά μή ἐφαρμοσθεῖ τό παράδειγμα τοῦ Προφήτη Ἠλία: «οὐκ οἴδατε οἵου Πνεύματός ἐστε ὑμεῖς» Κατά Λουκᾶν 9, 55 ἐνῷ παραλλήλως ὁ Χριστός δέχεται τόν Ἠλία ὡς Προφήτη, Κατὰ Λουκᾶν 4, 25.26). Πῶς μποροῦμε νά ἀποδεχθοῦμε τήν Καινή Διαθήκη καί νά ἀπορρίψουμε τήν Παλαιά, ὅταν ἡ πρώτη (ἡ Καινή) ὑποστηρίζει ἀπόλυτα τό κῦρος τῆς δεύτερης; Δέν εἶπε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός ὅτι «ἡ σωτηρία [δηλαδὴ ὁ Ἴδιος] ἐκ τῶν Ἰουδαίων ἐστίν;» (Κατά Ἰωάννην 4, 22), καί ὅτι δέν ἦλθε γιά νά καταργήσει τόν Νόμο καί τούς Προφῆτες, ἀλλά νά τούς ἐκπληρώσει, καί ὅτι «ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου ἕως ἂν πάντα γένηται» (Κατά Ματθαῖον 5,17.18) λόγοι πού ἀποκλείουν κάθε ὑποψία λάθους στήν Παλαιά Διαθήκη; Ἡ Ἐκκλησία προτοῦ δημιουργηθεῖ ἡ Καινή Διαθήκη μέ τή συγγραφή καί συνένωση τῶν Εὐαγγελίων, τῶν Ἐπιστολῶν κ.λπ., εἶχε τήν Παλαιά Διαθήκη ὡς μοναδική Ἁγία Γραφή καί ἀνάγνωσμα. Παρά ταῦτα, δέν ἀπορροφήθηκε ἤ συμμάχησε μέ τόν (ἀντί-Χριστο) Ἰουδαϊσμό, γι’ αὐτό καί καταδιώχθηκε ἀπηνῶς, σέ σημεῖο πού νά ἀναφέρουν οἱ πρῶτοι Χριστιανοί περί τῶν Ἰουδαίων, ὅτι εἶναι οἱ Ἰουδαῖοι πού «ἀπέκτειναν τόν Κύριον Ἰησοῦν καί τούς δικούς τους Προφῆτες καί ἐμᾶς μᾶς κατεδίωξαν καί στό Θεό δέν ἀρέσουν καί εἶναι ἐνάντιοι σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους καί μᾶς παρεμποδίζουν νά μιλήσουμε στά ἔθνη γιά νά σωθοῦν καί ἔτσι πάντοτε γεμίζουν τό μέτρο τῶν ἁμαρτιῶν τους• ἀλλά ἔφθασε ἐπάνω τους ἡ ὀργή» Α΄ Θεσσαλονικεῖς 2, 15.16. Ἦταν δυνατόν ἡ ἀρχαία Ἐκκλησία σέ τέτοιες καταστάσεις ἀντιπαραθέσεως νά υἱοθετήσει τήν Παλαιά Διαθήκη, ἄν πίστευε ὅτι ἡ Π.Δ. προωθεῖ ἕναν (ἀντί-Χριστο) Ἰουδαϊσμό καί παν-σιωνισμό;…Πιθανὴ ἄρνηση τῆς ἀξίας τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἐκ μέρους τῆς Ἐκκλησίας, ὁδηγεῖ ἀναπόφευκτα στά ἑξῆς ὀλέθρια ὀλισθήματα: Ἄρνηση τῆς Καινῆς Διαθήκης καί τοῦ ἀλαθήτου τῆς Ἐκκλησίας. Ἐφ’ ὅσον στήν ἴδια τήν Καινή Διαθήκη ὁ Κύριος καί οἱ μαθητές Του ἅγιοι Ἀπόστολοι καί οἱ διάδοχοί τους ἀποδέχονται τήν θεοπνευστία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, χωρίς οὐδεμία ὑποψία μερικῆς, τμηματικῆς ἀπόρριψης τῆς Π.Δ., τότε ἄρνηση τῆς ἀξίας τῆς Π.Δ., ὁδηγεῖ σέ ἀμφισβήτηση καί ἄρνηση καί τῆς Καινῆς Διαθήκης, ὅπως καί ὅλης τῆς ἐκκλησιαστικῆς διδασκαλίας, ὅπου γίνονται παντοῦ ἀναφορές στά γεγονότα καί τίς διδαχές τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἐν συνόλῳ. Ἄγνοια τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας. Ἡ ἀμφισβήτηση τῆς θεοπνευστίας τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἀποσυνδέει τόν Θεάνθρωπο Ἰησοῦ Χριστό ἀπό τό νόημα τῆς ἐνανθρωπήσεώς Του, πού ἦταν ἡ σωτηρία τῆς ἀνθρωπότητος, καί δημιουργεῖ σύγχυση γιά τό ποιοί εἴμαστε, πῶς ἤμασταν προπτωτικῶς, καί ποῦ κατευθυνόμαστε, διότι δημιουργεῖ «κενά» στήν κατανόηση τῆς εὐαγγελικῆς ἱστορίας καί τῆς σημασίας τῆς θείας Οἱκονομίας. Ἄν ἀρνηθοῦμε τήν Παλαιά Διαθήκη, σαφῶς κάποιοι θά ἀναζητήσουν τήν οἰκονομία τοῦ Θεοῦ (τό σχέδιο τῆς σωτηρίας μας), στόν σύγχρονο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἐθνισμό καί στή φρικτή εἰδωλολατρία. Ὁ Χριστιανισμός θά θεωρεῖται καινοτομία. Ἄν ἀποσυνδεθεῖ ὁ Χριστιανισμός ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη, τότε θεωρεῖται ἕνα καινούργιο, νεωτερικό «σύστημα», μιά ἀκόμη «αἱρετική» καί μονομερής ἑρμηνεία τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ (ὅπως οἱ Σαμαρεῖτες, πού ἐπίσης δέχθηκαν τμηματικά τήν Παλαιά Διαθήκη), ἡ ὁποία θά φαίνεται ἄσχετη μέ τή σύνολη οἰκονομία τοῦ Θεοῦ στήν ἀνθρώπινη ἱστορία, ἕνα ἀκόμη παροδικό φαινόμενο, καί θά παρουσιάζεται νά ἀρνεῖται τήν ἀπ’ ἀρχῆς μέριμνα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ γιά τόν κόσμο. Παρερμηνεία τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἄρνηση τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καί, κατά συνέπεια, καί τῆς χριστοκεντρικῆς κατανοήσεώς της, ἀνοίγει τόν δρόμο στό νά κατανοεῖται καί νά περιβάλλεται τό Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ (ἀπογυμνωμένο ἔτσι ἀπό τήν προφητική περί Αὐτοῦ διδασκαλία) ἀπό διάφορες ποικίλες αἱρετικές καί ἄλλες ὁμάδες (νεο-γνωστικές, οὐφολογικές, θεοσοφιστικές, παγανιστικές) μέ τίς πιό παράδοξες θεωρίες καί πλάνες (π.χ. μαθητεία στό … Θιβέτ !). Παράδοση τῆς προφητικῆς σκυτάλης στόν Ἰουδαϊσμό. Τέλος, ἡ χειρότερη συνέπεια τῆς ἀπορρίψεως τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, καί τῆς ἀποσυνδέσεώς της ἀπό τό θεῖο Πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ «ἐπί πάντων Θεοῦ», εἶναι ὅτι ἀνοίγει τόν δρόμο στό νά ἑρμηνευθοῦν οἱ προφητεῖες μέ κέντρο ὄχι τόν ἐλθόντα Μεσσία Ἰησοῦ ἀπό τή Ναζαρέτ, Χριστοκεντρικῶς, ἀλλά μέ βάση τόν ἀναμενόμενο Μεσσία τῶν Ἰουδαίων, καί νά στηριχθεῖ πλήρως ὁ νέος μεσσιανισμός πού θέλει νά ὁδηγήσει στήν κατάργηση τοῦ Χριστιανισμοῦ καί στήν ἀντίληψη ὅτι ὁ Ἰησοῦς δέν ἦταν ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας, ἀλλά περιμένουμε τόν ἑπόμενο…Ἀντιλαμβανόμαστε πόσο σημαντικό λάθος εἶναι αὐτό, τήν ἴδια στιγμή πού οἱ παλαιο-διαθηκικές προφητεῖες καθορίζουν μέχρι καί τά ἀκριβῆ ἔτη τῆς δράσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ; (ἡ προφητεία τοῦ Δανιήλ (κεφ. 9,22-30) τῶν 70 ἑβδομάδων, δηλ. 490 ἐτῶν, προερχόμενη ἀπὸ τὸ ἔτος 538 π.Χ., διαγράφει τά γεγονότα ἀπὸ τό ἔτος 450 π.Χ. μέχρι τήν ὁλοκλήρωση τοῦ μεσσιακοῦ ἔργου• αὐτή ἐκπληρώνεται μόνο στόν Ἰησοῦ Χριστό)…(σ.σ. Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου: Απάντηση σε μομφές σχετικώς με τον Χριστιανισμό και τη σχέση του με τον Ελληνισμό, την Παλαιά Διαθήκη και τον Σιωνισμό)
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
Το τελευταίο διάστημα έχει τεθεί από ορισμένους κύκλους ένας δημόσιος προβληματισμός για την σχέση αριστεράς και χριστιανικής θρησκείας. Γίνεται μια προφανής προσπάθεια ανάσχεσης της καθιερωμένης αντίληψης περί αντιπαλότητας και ασυμβιβάστου μεταξύ των….
δυο θεωριών. Ούτως έλαβε χώρα στην Θεσσαλονίκη με επισημότητα το πολυδιαφημιζόμενο «Επιστημονικό Συνέδριο» με θέμα «Εκκλησία και Αριστερά» όπου ακούστηκαν διάφορες απόψεις προσέγγισης.
Η στάση πολλών εθνικιστών στο διαδίκτυο υπήρξε καυστική κατά της ελλαδικής ορθόδοξης εκκλησίας καθόσον ο διάλογος της εκκλησίας με την αριστερά θεωρήθηκε κάτι ως ιεροσυλία. Διότι ως γνωστόν στο χώρο κυριαρχεί η λανθασμένη αντίληψη ότι χριστιανισμός και αριστερά δεν έχουν κάτι το κοινό. Ωστόσο η αλήθεια είναι ότι κάθε αριστερή ιδεολογία έχει βαθύτατη σχέση με την χριστιανική μεταφυσική και ηθική όπως επεσήμαναν διάφοροι διανοούμενοι όπως ο Ντίντριχτ Έκκαρτ ( Από τον Μωυσή στον Λένιν), ο Μάξ Βέμπερ (η προτεσταντική ηθική και το πνεύμα του καπιταλισμού), μεταγενέστερα ο Αλαίν ντε Μπενουά (Η θρησκεία της Ευρώπης), αλλά και ο δικός μας σύγχρονος διανοούμενος Παναγιώτης Μαρίνης (Ελληνική Θρησκεία κ.α.).
Οι ιδεολογίες της Αριστεράς και ο χριστιανισμός έχουν κοινή φύτρα. Κατάγονται από τον εβραϊκό μονοθεϊσμό. Ειδικότερα η μεταφυσική του Εβραϊσμού περί ενός εξωκοσμικού Θεού, πάνω από την φύση και τους νόμους της, αναπαράγει την μονοθεϊστική ηθική και νοοτροπία που είναι η ίδια για την διαχρονική αριστερά. Από τα σπλάχνα αυτού του τρόπου του ζην γεννήθηκαν και βλάστησαν οι δημοκρατικές και οι αριστερές ιδέες. Φυσικά κάθε νέα θρησκεία-κοσμοθεωρία που προήλθε από τον εβραϊκό μονοθεϊσμό πολέμησε τις προγενέστερες και υπήρξε αδιάλλακτος εχθρός τους μέχρι θανάτου. Εξ’ ου και η αντιπαλότης. Τούτο όμως δεν αναιρεί το κοινό ιδεολογικό τους υπόβαθρο και τον κοινό τρόπο που αυτές βλέπουν τον κόσμο. Έναν τρόπο έξω από την φύση και φυσικά την παράδοση της φυλής μας. Με ηθική και νοοτροπία ξένη προς τον ρυθμό του κόσμου. Τέλος με απώτατο σκοπό την εξουσία των κατωτέρων στοιχείων επί των ανωτέρων.
Αυτήν ακριβώς την μεταφυσική ονομάζω κοσμοαντίληψη του κατωτέρου ανθρώπου. Διότι οπωσδήποτε γεννήθηκε στα μυαλά τέτοιων ανθρώπων. Οι δούλοι του φαραώ, οι νομάδες της ερήμου, οι απολίτιστοι γιδοβοσκοί θα πρέπει να φθονούσαν τους γύρω λαούς που είχαν ήδη αναπτύξει κάποιο επίπεδο πολιτισμού. Ήθελαν να τους φθάσουν και να κυριαρχήσουν πάνω τους. Χρειάζονταν όμως ενότητα και σχέδιο.
Γνωρίζοντας υποσυνείδητα την φυσική τους μειονεξία έναντι των άλλων έπρεπε να δημιουργήσουν έναν μύθο που, ενάντια στην φυσική τάξη πραγμάτων, θα τους εμφάνιζε ως ανώτερους των ανωτέρων τους. Γι’ αυτό ο κατασκευασθείς Θεός τους έπρεπε να εξουσιάζει την φυσική τάξη, να ίσταται υπεράνω αυτής.
Προσεταιριζόμενοι ένα τέτοιο θεό θα αποκτούσαν αυτοπεποίθηση. Έτσι γεννήθηκε ο εβραϊκός μονοθεϊσμός, σύμφωνα με τον οποίο οι εβραίοι ως εκλεκτός λαός του παντοδύναμου θεού με την βοήθεια του δύνανται να παρακάμψουν την ιεραρχία της φύσης. Να καταστούν αυτοί κύριοι των λαών επειδή έτσι αρέσει στον Ιεχωβά.
Ο εβραίος, ο Χριστιανός, ο φιλελεύθερος δημοκράτης, ο μπολσεβίκος και ο αναρχικός έχουν την αυτή νοοτροπία και συνεπώς ψυχολογία. Επιθυμούν να παρακάμψουν τους νόμους της φύσης. Γι’ αυτό οι διαφορές τους είναι μόνο επιφανειακές.
Ο τρόπος που αντιλαμβάνονται τον κόσμο και την κοινωνία είναι όμοιος και γι’ αυτό συγγενεύουν σε μεγάλο βαθμό και με λίγη καλή θέληση οι «άθεοι» κομμουνιστές μπορούν να τα βρουν μια χαρά με τους φανατικότερους χριστιανούς. Διότι ο απώτερος σκοπός τους είναι μια παρά φύσει εξωπραγματική ονείρωξη που εκφράζεται στην πράξη ως προσπάθεια ισοπέδωσης της φυσικής τάξης πραγμάτων. Δηλαδή του φυσικού νόμου που επιτάσσει την εθνική τάξη, την ανισότητα, την ιεραρχία και τον πόλεμο των αντιθέσεων. Γι’ αυτό και ορισμένες δηλώσεις ιεραρχών τύπου: «οι αριστεροί είναι οι πιο καλοί χριστιανοί». (Βλέπε Ιερώνυμος) αλλά και ο παγκόσμιος θρησκευτικός διάλογος που προωθείται και από το ορθόδοξο πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως που χαιρετίζεται από την αριστερά.
Όπως οι εβραίοι έτσι και οι ιδεολογικοί τους επίγονοι έχουν ως αφετηρία κάποια υπερβατική μεταφυσική αντίληψη. Δηλαδή μια πίστη που είναι παρά φύσει. Οι εβραίοι όπως προανέφερα πιστεύουν στον σύμμαχο Θεό που είναι πάνω από την φύση που θα τους παραδώσει την εξουσία σε όλους τους λαούς. Οι χριστιανοί πιστεύουν στον περίφημο χριστιανικό παράδεισο όπου όλοι οι άνθρωποι θα διάγουν εν ειρήνη και πλήρη αρμονία. Αρκεί κανείς να ζει επί της γης χριστιανικό βίο. Σαν να είναι όλοι οι πιστοί ίσης αξίας.
Οι αριστεροί πιστεύουν σε μια ιδανική «αταξική κοινωνία», που όλοι οι άνθρωποι επίσης δικαιωματικά θα απολαμβάνουν τα ίδια αγαθά, ομοίως σαν να είναι ίσης αξίας. Αρκεί να γίνουν όλοι μπολσεβίκοι ή αναρχικοί κτλ. Οι φιλελεύθεροι δημοκράτες πιστεύουν ότι η δημοκρατική πολιτεία αποτελεί το ύψιστο επίτευγμα της ανθρωπότητας, ήτοι ο παράδεισος επί της γης και η περιφρούρηση των ατομικών δικαιωμάτων πρωταρχική επιδίωξη. Διότι κι εδώ εμφανίζονται όλοι οι άνθρωποι ως ίσης αξίας. Φυσικά πλην των αντιδημοκρατών.
Ο κατώτερος άνθρωπος μπορεί είτε να φθονεί τον ανώτερό του και να επιδιώκει την ανατροπή του, είτε να τον αποδεχτεί ως ανώτερο και να τον τοποθετεί ως πρότυπο ζωής. Οι κατώτεροι άνθρωποι της ερήμου από φθόνο προς τους ανωτέρους τους έφτιαξαν μια θρησκεία όπου δίδαξε τα εξής: α) όλοι οι άνθρωποι ήμαστε ίσοι, β) εμείς που ανήκουμε στον εκλεκτό λαό ήμαστε λίγο πιο ίσοι. Αυτή είναι η κοινή πίστη εβραϊσμού- χριστιανισμού και αριστεράς. Ο χριστιανισμός ειδικότερα διακηρύττει ότι όλοι οι άνθρωποι μπορούν να μετέχουν στην βασιλεία των ουρανών αν είναι πιστοί χριστιανοί. Οι άλλοι στο πυρ το εξώτερον. Οι αριστεροί λέγουν όλοι οι άνθρωποι που έχουν αριστερές ιδέες είναι σύντροφοι και αδέλφια που θα μοιράζονται όλα τα αγαθά που θα παράγουν στον κουμμουνιστικό παράδεισο εκτός από αυτούς που δεν συμφωνούν. Αυτούς τους περιμένει το γκούλαγκ και το εκτελεστικό απόσπασμα.
Έχουμε λοιπόν δυο στάδια δράσης των παρά φύσει κοσμοθεωριών. Κατά το πρώτο χριστιανοί, αριστεροί και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις παρουσιάζονται διωκόμενοι και ζητούν δικαιώματα γιατί δήθεν όλοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι και δεν είναι σωστές οι διακρίσεις. Αυτά τα συνθήματα γίνονται αγαπητά σε αφελείς ανθρώπους που αντιμετωπίζουν την ζωή με φόβο. Οι άνθρωποι αυτοί, όταν αποβάλλουν τους ήρωες και τα πρότυπα της παραδοσιακής τους -φυσικής- θρησκείας εντάσσονται στην οργάνωση -κοσμοπολιτική θρησκεία και την δυναμώνουν. Τότε ξεκινάει το δεύτερο στάδιο δράσης. Το κίνημα αφού ισχυροποιηθεί ξεκαθαρίζει την κατάσταση με τους φυσικώς ανωτέρους υπερασπιστές της φυσικής τάξης δια ανελέητου ολοκληρωτικού πολέμου μέχρι την επικράτησή τους.
Η αριστερά όπως ο χριστιανισμός έχει ως θεμέλιο λίθο την παρά φύσει μεταφυσική παραδοχή της απόλυτης ισότητας των ανθρώπων και το όραμα ενός ιδανικού ειρηνικού κόσμου.
Η μεταφυσική αυτή κρύβει τον παντοτινό πόθο του κατωτέρου ανθρώπου να φθάσει τον ανώτερό του δια της ισοπεδώσεως αυτού στο επίπεδό του. Αποκτά δε πολλούς οπαδούς διότι οι αδαείς και οι δειλοί από φόβο συγκινούνται με το ψευδές όραμα ενός απόλυτα ειρηνικού κόσμου. Ενός κόσμου παράλογου και αδρανούς. Ενός κόσμου έξω από τον μοναδικό πραγματικό κόσμο που χαρακτηρίζεται από τον συνεχή αγώνα για επιβίωση και πρόοδο. Αυτός είναι ο κοινός τους παράδεισος. Το όραμα του κήπου της Εδέμ όπου ποτέ δεν γίνεται κάτι διότι καμιά ανάγκη δεν υπάρχει να γίνει και όλοι οι πιστοί δοξολογούν μέρα και νύχτα τον θεό ανεξάρτητα αν τον ονομάζουν Χριστό ή Μαρξ.
Οι χριστιανοί θεωρούν ότι το κακό προέρχεται από τον σατανά. Οι αριστεροί ότι προέρχεται από τον «φασισμό». Τον σατανά και τον φασισμό εκπροσωπούν όλοι όσοι έχουν αντίθετη άποψη από αυτούς. Δηλαδή όλοι όσοι δεν είναι χριστιανοί ή αναρχοκομμουνιστές. Ο χριστιανισμός οραματίζεται έναν κόσμο που όλοι οι άνθρωποι θα είναι ίσοι και αγαπημένοι μεταξύ τους. Ο αριστερισμός ομοίως μια κοινωνία αγγέλων όπου όλοι θα εργάζονται για το καλό της ανθρωπότητας εν πνεύμα απόλυτης συνεννοήσεως. Καταστάσεις εξωπραγματικές και αφύσικες που ποτέ δεν βίωσε και προφανώς δεν θα βιώσει ο πλανήτης μας διότι αντίκεινται στο ρυθμό του κόσμου. Δηλαδή και οι δυο θεωρίες με τους εξωκοσμικούς Θεούς τους πιστεύουν ότι η παράβαση των νόμων της φύσεως είναι εφικτή και πως ένας άλλος κόσμος διάφορος από τον πραγματικό είναι δυνατό να υπάρξει αν γίνουμε όλοι πιστοί στην θεωρία τους.
Όλοι οι άνθρωποι και οι φυλές είναι ίσοι μας λέγουν. Αρκεί να είναι πιστοί χριστιανοί, μπολσεβίκοι, αναρχικοί κτλ κατά περίπτωση. Τα ιστορικά έθνη και οι πατρίδες δεν έχουν καμιά σημασία και αξία διότι οι άνθρωποι χωρίζονται μοναχά ανάμεσα σε πιστούς και απίστους. Καλούς και κακούς. Για τον ίδιο λόγο η εκκλησία βαπτίζει τους αλλόφυλους και τους εντάσσει στο σώμα της όπως και οι αριστεροί τους προσηλυτίζουν στην δική τους θρησκεία. Για τον ίδιο λόγο μισούν θανάσιμα τον παραδοσιακό λόγο περί τάξης, ιεραρχίας, δικαιοσύνης και εθνικής τάξης πραγμάτων. Παρά την φύση τόσο ο χριστιανισμός όσο και η λεγόμενη αριστερά επιδιώκουν την κατάλυση του φυσικού τρόπου οργάνωσης των ανθρώπων σε έθνη διά της εγκαθιδρύσεως ενός διεθνιστικού-κοσμοπολίτικου κράτους στο οποίο θα κυριαρχούν οι προφήτες της ισοπέδωσης της φυσικής τάξης. Οι υβριστές του παγκόσμιου νόμου αντί της φυσικής αριστοκρατίας των εθνών. Ίδια πιστεύω και ίδια νοοτροπία.
Εις επίρρωσιν των ανωτέρω παραθέτω τις απόψεις του ακραιφνούς χριστιανού μητροπολίτη Πειραιά για την Χρυσή Αυγή, που εκφράζει σήμερα περισσότερο τα ιδεώδη της παράδοσης, από πρόσφατο δημοσίευμα: «Νέα επίθεση εναντίον της Χρυσής Αυγής εξαπέλυσε ο μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, προσάπτοντας στο ακροδεξιό κόμμα παγανιστικές και αποκρυφιστικές ιδεολογικές απαρχές που σήμερα έχουν ενδυθεί με τον «μανδύα του ναζιστικού συστήματος». Ενώ ο Παύλος Σιατίστης: «Η χριστιανοσύνη με τη Χρυσή Αυγή δεν έχει καμία σχέση».
Καλό θα ήταν επομένως να μην αναλωνόμαστε σε προσπάθειες αποτροπής της διαφαινόμενης ιεράς συμμαχίας χριστιανισμού και αριστεράς αλλά να προτάξουμε απέναντι στην ύβρη τους τις δικές μας παραδοσιακές αξίες. Έθνος, ιεραρχία, τάξη, αριστοκρατία, δικαιοσύνη ενάντια σε κάθε παρά φύσει ισοπέδωση.
πηγή: http://www.ksipnistere.com/2013/05/blog-post_4156.html
Καταργείται η τιμωρία της βλασφημίας
22.07.2016, 05:02
Μετά το χρόνιο αίτημα όλων των ελληνικών αλλά και διεθνών οργανώσεων και φορέων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ανακοινώθηκε από το υπουργείο Δικαιοσύνης η πρόθεση να περιληφθεί ανάμεσα στις άλλες αλλαγές του Ποινικού Κώδικα η αποποινικοποίηση του αδικήματος της βλασφημίας.
Ο ισχύων Ποινικός Κώδικας και συγκεκριμένα τα άρθρα 198 και 199 προβλέπουν αντίστοιχα ότι: όποιος δημόσια και κακόβουλα βρίζει με οποιονδήποτε τρόπο τον Θεό και εκδηλώνει δημόσια με βλασφημία έλλειψη σεβασμού προς τα θεία τιμωρείται με κράτηση έως έξι (6) μήνες ή με πρόστιμο έως τρεις χιλιάδες (3.000) ευρώ και όποιος δημόσια και κακόβουλα καθυβρίζει με οποιονδήποτε τρόπο την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού ή άλλη θρησκεία ανεκτή στην Ελλάδα τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών.
Το σκεπτικό
Σύμφωνα με την ανακοίνωση του υπουργείου, παράλληλα με τις προσπάθειες για την αντιμετώπιση του ρατσισμού και της ρητορικής του μίσους, η Πολιτεία οφείλει να λαμβάνει μέτρα για την πλήρη κατοχύρωση της ελευθερίας της έκφρασης.
«Το υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρώπινων Δικαιωμάτων γνωστοποιεί πως η αποποινικοποίηση του εγκλήματος της βλασφημίας έχει τεθεί υπό την κρίση της Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής για την αναθεώρηση του Ποινικού Κώδικα.
Τη θέση αυτή θα εκφράσει προσεχώς και κατά την εξέταση της χώρας μας από την Επιτροπή των Η.Ε. για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων (3-4 Αυγούστου στη Γενεύη).
Κατά το Ποινικό Δίκαιο, η ποινή προϋποθέτει την τέλεση πράξης. Ο προσδιορισμός της τελευταίας χωρεί με στάθμιση των εμπειρικών-αποδείξιμων αποτελεσμάτων της. Ωστόσο, στην περίπτωση της βλασφημίας λείπει οποιαδήποτε αποδείξιμη ενώπιον δικαστηρίου βλαπτική συνέπεια της πράξης. Επομένως, η έννοια του εγκλήματος δεν διακρίνεται».
Πρόσφατη, και συγκεκριμένα τον Ιανουάριο του 2014, είναι η περίπτωση καταδίκης του Φ. Λοΐζου, διαχειριστή της χιουμοριστικής ιστοσελίδας «Γέροντας Παστίτσιος», μετά την παρότρυνση χρυσαυγίτη βουλευτή το 2012 που οδήγησε τότε και στο κλείσιμο της ιστοσελίδας.
Ο διαχειριστής τελικά κρίθηκε ένοχος για εξύβριση θρησκεύματος κατ’ εξακολούθηση και καταδικάστηκε σε δέκα μήνες φυλάκιση με αναστολή. Η σύλληψη και στη συνέχεια καταδίκη σχολιάστηκε αρνητικά από όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, νομικούς αλλά και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης της Ελλάδας και του εξωτερικού.
Διεθνής Αμνηστία-ΟΗΕ
Η Διεθνής Αμνηστία και άλλοι οργανισμοί είχαν ταχθεί κατά της καταδίκης της ελεύθερης έκφρασης, τονίζοντας ότι «η νομοθεσία για τη βλασφημία δεν πρέπει να χρησιμοποιείται για να εμποδίζεται ή να τιμωρείται η θεμιτή κριτική σε θρησκευτικούς ηγέτες ή ο αιτιολογημένος σχολιασμός δογμάτων πίστης». Επίσης έχει χαρακτηρίσει τη νομοθεσία περί βλασφημίας (νόμος του 1951) αναχρονιστική, καλώντας την Ελλάδα να την καταργήσει.
Σημειώνεται επίσης ότι η επιτροπή Ανθρώπινων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ θεωρεί ότι διατάξεις για τα θρησκεύματα δεν θα πρέπει να υπάρχουν στον Ποινικό Κώδικα, με εξαίρεση την περίπτωση «εθνικού, φυλετικού ή θρησκευτικού μίσους, που απoτελεί υποκίνηση διακρίσεων, εχθρότητας ή βίας» (άρθρο 20 παρ. 2 του Διεθνούς Συμφώνου).
πηγή: https://www.efsyn.gr/arthro/katargeitai-i-timoria-tis-vlasfimias
ΣΧΟΛΙΟ ΠΑΡΑΔΟΣΙΟΚΡΑΤΙΑΣ: Το ότι πρέπει να σεβόμαστε τη θρησκεία του καθενός όσοι είμαστε υπέρμαχοι της ανεξιθρησκείας, αυτό δεν σημαίνει ότι θα αφήσουμε κιόλας τον πάσης φύσεως θρησκόληπτο να επιβάλλεται θεοκρατικά με το έτσι θέλω σε ολόκληρη την κοινωνία απέναντι σε όποιον δεν επιθυμεί τη θρησκεία του με πρόσχημα ότι την προσβάλλει, όταν κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει σε δημόσιο χώρο με υποχρεωτική παρουσία πιστών του για να έχει πράγματι δίκιο. Για παράδειγμα, κανένας δεν υποχρέωσε τους χριστιανούς να επισκεφτούν τη χιουμοριστική ιστοσελίδα για τον γέροντα Παΐσιο που λογοκρίθηκε, όπως κανένας δεν υποχρεώνει κανέναν να διαβάζει το παρόν ιστολόγιο. Με άλλα λόγια, άμα μια τέτοια προσβολή λάμβανε χώρα μέσα σε χριστιανική εκκλησία ή σε ένα δημόσιο σχολείο μέσα στο οποίο μαθητεύουν και χριστιανοί, τότε και μόνο θα ευσταθούσε η κατηγορία περί κακόβουλης προσβολής του χριστιανισμού και δικαίως θα τιμωρούνταν ο παραβάτης. Για να μην καταπατάται δηλαδή η ελευθερία της έκφρασης που ενδεχομένως να είναι και αντιχριστιανική, από τη φασιστική επιβολή του χριστιανισμού μέσα σε ολόκληρη την κοινωνία παρά τη θέληση της πλειοψηφίας του λαού της που (καλώς ή κακώς) δεν επιθυμεί να την κυβερνούν παπάδες αντί πολιτικοί για να μην ζούμε σήμερα σε θεοκρατικό καθεστώς σαν του Βυζαντίου κάποτε.
