ΠΡΟΣΟΧΗ!!!
Επειδή έχουν φτάσει ήδη πληροφορίες στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο του παρόντος ιστολογίου κατασυκοφάντησης και εχθρικής συμπεριφοράς απέναντί του από διάφορα άτομα εδώ και εκεί απ’ το ξεκίνημα κιόλας της λειτουργίας του, όπως ήταν αναμενόμενο αφού αποτελεί ανεξάρτητη από τον οποιονδήποτε η δραστηριοποίησή του, δημοσιεύοντας δηλαδή τα άρθρα που θέλει παρά μόνο ο κάτοχός του χωρίς να ρωτήσει κανέναν για αυτό ή να πάρει πρώτα την άδειά του πριν τα δημοσιεύσει, παρακαλείται ο κάθε αναγνώστης που θα θελήσει να επικοινωνήσει με το ιστολόγιο αυτό για διάφορους λόγους, να διαβάσει πρώτα την άλλη σελίδα του που περιγράφει με δυο λόγια με τι σχετίζεται. Αν έπειτα δει ότι δεν τον εκφράζει, τότε να το εγκαταλείψει άμεσα και ας επισκεφτεί κάποιο άλλο από τα χιλιάδες που υπάρχουν στο διαδίκτυο για να μην σπαταλήσει τον ελεύθερο χρόνο του διαβάζοντας κάτι με το οποίο δεν συμφωνεί. Κανείς δεν τον υποχρεώνει να το κάνει αυτό με το ζόρι! Το παρόν ιστολόγιο άλλωστε, αποτελεί Δεξαμενής Σκέψης διάδοσης Ιδεών έχοντας αποκλειστικά ενημερωτικό χαρακτήρα και όχι χώρο για συζητήσεις πάνω σε αυτές, για αυτό και δεν επιτρέπει τον σχολιασμό των άρθρων του στους αναγνώστες τους. Αν όντως χρειαστεί η γνώμη τους για κάτι, αυτό θα γίνει προσωπικά και σίγουρα σε άλλο χώρο από αυτόν εδώ αν κριθεί απαραίτητο.
Προσοχή όμως! Αν παρόλο αυτά επιθυμήσει να του επιτεθεί κάποιος τους επειδή διαφωνεί βρίζοντας ή απειλώντας με κάποιο ηλεκτρονικό μήνυμα που θα αποστείλει, στην προσπάθειά του να τρομοκρατήσει τον κάτοχο του ιστολογίου ή να τον κάνει να αισθανθεί άσχημα με σκοπό να σταματήσει να δημοσιεύει αυτά που θέλει ή να δημοσιεύσει εκβιαστικά εκείνα που επιθυμεί ο αποστολέας του μηνύματος, προειδοποιείται ότι όχι μόνο θα αγνοηθεί το μήνυμά του χωρίς να αλλάξει τίποτα απολύτως στη θεματολογία του ιστολογίου που διαβάζει, αλλά υπάρχει τρόπος να μαθευτούν τα πραγματικά του στοιχεία ή της διαδικτυακής του σύνδεσης σε περίπτωση που προστατεύονται από ψεύτικα και θα καταγγελθεί άμεσα σε εισαγγελέα σύμφωνα με την παρακάτω νομοθεσία:
Σε ένα διαδραστικό περιβάλλον προστασίας της ανωνυμίας είναι αναμενόμενο η χρήση της να γίνεται ασπίδα για παράνομες πράξεις, όπως οι απειλές. Η απειλή, όπως είναι γνωστό αποτελεί ποινικό αδίκημα που τιμωρείται από το νόμο, ανεξάρτητα από το μέσο με το οποίο τελείται (προφορικά, γραπτά, τηλεφωνικά ή διαδικτυακά). Άρθρο 333. Απειλή 1. Όποιος προκαλεί σε άλλον τρόμο ή ανησυχία απειλώντας τον με βία ή με άλλη παράνομη πράξη ή παράλειψη τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι ενός έτους ή με χρηματική ποινή. 2. Για την ποινική δίωξη απαιτείται έγκληση. Επίσης η απειλή συνιστά προσβολή της προσωπικότητας, για την οποία ο θιγόμενος δικαιούται να ζητήσει χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης από τα δικαστήρια. Η βία εννοείται ότι μπορεί να είναι λεκτική-ψυχολογική και να περιορίζεται στο να προαναγγέλλει το κακό το οποίο θα συμβεί στον απειλούμενο. Ακόμη κι όταν όμως δεν υπάρχει απειλή με την νομοτυπική έννοια που της προσδίδεται από τον ποινικό κώδικα (εξαγγελία κακού κλπ), η απόπειρα πρόδηλου εκφοβισμού ενός μπλόγκερ (δηλ. κατόχου ιστολογίου) προκειμένου να επιτευχθεί ένα αποτέλεσμα δεν μπορεί να θεωρηθεί δεοντολογικά ανεκτή. Σε μια τέτοια περίπτωση επομένως, η ανωνυμία, σύμφωνα με τον νόμο μπορεί να αρθεί και οι υπεύθυνοι να αχθούν ενώπιον της δικαιοσύνης με συγκεκριμένες κατηγορίες.
Αν επιχειρηθεί τώρα το αντίθετο, δηλαδή να γίνει προσπάθεια άρσης της ανωνυμίας και του προσωπικού απορρήτου του κατόχου του ιστολογίου μετά από την επικοινωνία με κάποιον αναγνώστη για παράδειγμα, επειδή δεν κατάφερε να πετύχει εκβιαστικά με απειλές ή εξύβριση αυτό που ήθελε, επισημαίνεται ότι το ιστολόγιο αυτό δεν κοινοποιεί εγκληματικές ενέργειες ή απειλεί την εθνική ασφάλεια (εφόσον κάνει παρά μόνο διάδοση Ιδεών όπως ήδη ειπώθηκε), άρα και πάλι είναι παράνομο κάτι τέτοιο σύμφωνα με τον νόμο:
Το άρθρο 19§1 του Συντάγματος κατοχυρώνει το «απόλυτα απαραβίαστο» απόρρητο της επικοινωνίας, αναφέροντας περιοριστικά δύο νόμιμες βάσεις για την άρση του: λόγους εθνικής ασφάλειας και διακρίβωση ιδιαίτερα σοβαρών εγκλημάτων. Για αυτούς τους δύο λόγους μπορεί να διαταχθεί η άρση του απορρήτου. Τα «ιδιαίτερα σοβαρά εγκλήματα» έχουν τυποποιηθεί από τον Ν.2225/1994 και περιλαμβάνουν ορισμένα βαρύτατα κακουργήματα. Σε αυτή τη λίστα των ιδιαίτερα σοβαρών εγκλημάτων δεν περιλαμβάνεται η συκοφαντική δυσφήμηση, ούτε βέβαια πιο ήπιες προσβολές της τιμής (απλή δυσφήμηση, εξύβριση). Έτσι, δεν μπορεί να διαταχθεί άρση του απορρήτου για να εντοπιστεί ο μπλόγκερ που διέπραξε την προσβολή. Αυτό το απόρρητο όμως δεν ισχύει φυσικά έναντι της εταιρίας που φιλοξενεί το ιστολόγιο. Αν ο προσβαλλόμενος στραφεί με αγωγή εναντίον της εταιρίας (πράγμα που μπορεί να γίνει και στα ελληνικά δικαστήρια, αφού τόπος της αδικοπραξίας είναι και το ελληνικό έδαφος), η εταιρία μπορεί στη συνέχεια να στραφεί αναγωγικά κατά του μπλόγκερ – αν τον βρει βεβαίως και αυτή. Το ανώτατο δικαστήριο του Delaware των ΗΠΑ πάντως, αρνήθηκε να διατάξει άρση του απορρήτου για να εντοπιστεί μπλόγκερ που είχε προσβάλλει τοπικό άρχοντα, επειδή κρίθηκε ότι η ανωνυμία σε αυτήν την περίπτωση έχει συνταγματικό θεμέλιο που κατισχύει των δικαιωμάτων του θιγόμενου. Διάταξη άρσης απορρήτου για να εντοπιστεί φερόμενος δράστης συκοφαντικής δυσφήμησης δεν επιτρέπεται βάσει του ισχύοντος δικαίου. Και αν εδόθη έχει γίνει κατά καταστρατήγηση του Ν.2225/1994. Το οποίο σημαίνει ότι αν έχει γίνει παράνομη άρση, αυτό μπορεί να προσβληθεί. Ο μόνος λόγος για τον οποίο θεωρείται ότι με βάση το ισχύον δίκαιο, παρόλο που με μια σύμφωνη με το Σύνταγμα ερμηνεία, υπό αυστηρούς όρους περιπτώσεις βαρύτατης συκοφαντικής δυσφήμησης αποτελούν «ιδιαίτερα σοβαρό έγκλημα», αυτό που εμποδίζει την άρση είναι ότι ο ανώνυμος δεν είναι προειδοποιημένος από τον Νόμο ότι η ανωνυμία του δεν θα είναι απόλυτη. Θα προσέκρουε δηλαδή στην προϋπόθεση της «προβλεψιμότητας» που δικαιολογεί μια παρέμβαση στην ιδιωτική ζωή, όπως έχει νομολογήσει κατ’ επανάληψη το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Αν, τέλος, δημιουργηθούν κάποιοι νέοι νόμοι με στόχο να πάψει η ελευθερία της έκφρασης που θα παρουσιαστεί παρακάτω, με λογοκριτικό τρόπο για να δημοσιεύονται παρά μόνο αυτά που θέλουν οι αριστερόστροφοι φασίστες της παγκοσμιοποίησης κλείνοντας εχθρικά προς αυτούς ιστολόγια σαν αυτό εδώ, ας προειδοποιηθούν από τώρα τα εκτελεστικά όργανα που θα το πράξουν αυτό ότι θα πεταχτούν κάποια στιγμή μαζί με τα αφεντικά τους στην ίδια πηγάδα σαν και εκείνη που πετάχτηκαν οι αγγελιοφόροι των Περσών από τους Σπαρτιάτες κάποτε, διότι σε αυτή την περίπτωση ακολουθείται εδώ πέρα το εξής γνωμικό του Θουκυδίδη πάνω σε αυτό το θέμα: ‘’Ου τοις άρχειν βουλομένοις μέμφομαι, αλλά τοις υπακούειν ετοιμοτέροις ούσιν’’ (=Δεν κατηγορώ αυτούς που ασκούν την εξουσία, αλλά αυτούς που είναι πρόθυμοι να υπακούσουν). Ας προσέξουν λοιπόν και αυτοί!
»H ελευθερία έκφρασης που εξασφαλίζουν τα ιστολόγια στους κατόχους και τους επισκέπτες – χρήστες τους προστατεύεται συνταγματικά μέσα από ένα πλέγμα διατάξεων. Καταρχήν, η ελευθερία εκφράσεως κατοχυρώνεται στο άρθρο 14 § 1 Σ και στο άρθρο 10 § 1 ΕΣΔΑ. Η διάταξη του άρθρου 14 § 1 Σ αναφέρεται στην προφορική, γραπτή και δια του τύπου έκφραση και διάδοση των στοχασμών.
Αντίστοιχα, το άρθρο 10 § 1 ΕΣΔΑ με πιο γενική διατύπωση ορίζει ότι το δικαίωμα της ελευθερίας έκφρασης περιλαμβάνει την ελευθερία γνώμης και την ελευθερία λήψεως ή μεταδόσεως πληροφοριών ή ιδεών χωρίς επέμβαση δημόσιων αρχών και πέρα από σύνορα.
Άλλες διατάξεις που κατοχυρώνουν την προστασία της ελευθερίας της έκφρασης είναι το άρθρο 19 § 2 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα και το άρθρο 19 της Οικουμενικής Διακηρύξεως για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, το οποίο έχει εμπνεύσει πολλά συνταγματικά κείμενα ανά τον κόσμο και, αν και δεν έχει δεσμευτικό χαρακτήρα, αναδεικνύεται ως πρόσφορη νομική βάση σε διεθνές επίπεδο για την κατοχύρωση της ελευθερίας εκφράσεως στα ιστολόγια.
Αν αναλύσουμε ειδικότερα το περιεχόμενο του δικαιώματος στην ελευθερία της γνώμης γίνεται σαφές ότι βρίσκει πλήρη εφαρμογή στα ιστολόγια. Ειδικότερα, όπως γίνεται δεκτό, η ελευθερία της γνώμης περιλαμβάνει το δικαίωμα της διαμόρφωσης, κατοχής, έκφρασης, διάδοσης, αποσιώπησης και λήψης γνώμης, καλύπτει δε ιδέες, γεγονότα, μηνύματα, ειδήσεις, απόψεις με ιδεολογικό υπόβαθρο ή κερδοσκοπικό κίνητρο ή ακόμα και για ψυχαγωγία ή ικανοποίηση της περιέργειας του αποδέκτη. Επομένως, το δικαίωμα προστατεύει κάθε είδους μήνυμα που μεταδίδεται στο Διαδίκτυο και ειδικότερα, τις δημοσιεύσεις στα πάσης φύσεως ιστολόγια.
Επιπλέον, η ελευθερία εκφράσεως καλύπτει τόσο τις προσωπικές απόψεις πολιτικού, κοινωνικού, φιλοσοφικού ή ιδεολογικού χαρακτήρα, όσο και τη μετάδοση πληροφοριών και στατιστικών στοιχείων, στα οποία μπορεί να βασισθεί η διαμόρφωση γνώμης κοκ. Επομένως, δεν πρέπει να γίνεται διάκριση ανάμεσα στις πληροφορίες που δημοσιεύονται στα ιστολόγια και να αποκλείονται από τη συνταγματική προστασία οι απλές πληροφορίες που δεν εμπεριέχουν αξιολογικές κρίσεις.
Η ελευθερία εκφράσεως στα ιστολόγια περιλαμβάνει, ειδικότερα, τη δυνατότητα των κατόχων των ιστολογίων με τις αναρτήσεις τους και των επισκεπτών με τα σχόλια επί αυτών, να εκφράζουν τη γνώμη τους ακόμα και με προκλητική διατύπωση. Η διατύπωση της γνώμης θα πρέπει να μην έχει δυσμενείς συνέπειες και να μην περιορίζεται από την υποχρέωση λ.χ. να μη διατυπώνονται αιρετικές απόψεις σε θρησκευτικά θέματα ή ακραίες πολιτικές απόψεις.
Σχετικά βρίσκει εφαρμογή όμως η διάταξη του άρθρου 367 § 1 ΠΚ που ορίζει ότι δεν αποτελούν άδικη πράξη οι δυσμενείς κρίσεις και εκδηλώσεις που γίνονται για την εκτέλεση νόμιμων καθηκόντων, την άσκηση νόμιμης εξουσίας ή για τη διαφύλαξη δικαιώματος ή από άλλο δικαιολογημένο ενδιαφέρον.
Συνακόλουθα, ο κάτοχος ιστολογίου έχει τη δυνατότητα να προβεί σε δυσμενείς κρίσεις προκειμένου να γνωστοποιήσει στους χρήστες του Διαδικτύου ένα σημαντικό γεγονός που αφορά την κοινή γνώμη δίχως τις κυρώσεις του νόμου.
Η ελευθερία της έκφρασης συνδέεται και με το δικαίωμα πληροφόρησης στην παθητική του διάσταση, η οποία προϋποθέτει τον πλουραλισμό των μέσων ενημέρωσης. Το δικαίωμα στην πληροφόρηση προστατεύεται άλλωστε δυνάμει του άρθρου 5 Α § 1 Σ, το οποίο αποκλείει απαγορεύσεις στην πρόσβαση στο Διαδίκτυο και σε πηγές ενημέρωσης, όπως είναι τα ιστολόγια. Αντίστοιχα, η ελευθερία της δημιουργίας ιστολογίου προστατεύεται συνταγματικά βάσει της διάταξης του άρθρου 5 Α § 2 Σ που κατοχυρώνει το δικαίωμα συμμετοχής στην κοινωνία της πληροφορίας.
Η ελεύθερη έκφραση δύναται να ασκείται επώνυμα ή και ανώνυμα / ψευδώνυμα. Η ελευθερία της ανώνυμης / ψευδώνυμης έκφρασης κρίνεται άξια προστασίας, καθώς η υποχρεωτικά επώνυμη έκφραση ενδέχεται να επηρεάζει αρνητικά το περιεχόμενο του μηνύματος καθώς και να οδηγεί σε περιορισμό της πολυμορφίας του δημοσίου διαλόγου εξαιτίας πιθανών δυσμενών συνεπειών στο πρόσωπο του εκφέροντος γνώμη. Η άποψη αυτή ενισχύεται περαιτέρω με εξ αντιδιαστολής επιχείρημα από το 19 § 1 ΔΣΑΠΔ, όπου αναφέρεται ότι κανείς δεν πρέπει να υπόκειται σε διακριτική μεταχείριση και να διώκεται για τις απόψεις του.
Ιδιαίτερα ζητήματα προκαλεί η ανωνυμία στην περίπτωση των ιστολογίων. Γενικά, η ανωνυμία στο Διαδίκτυο είναι δικαίωμα που απορρέει από την ιδιωτικότητα, η οποία προστατεύεται αποτελεσματικά όταν δεν αποκαλύπτονται τα προσωπικά στοιχεία των χρηστών υπηρεσιών του Διαδικτύου. Η ανώνυμη έκφραση, όπως και η χρήση ψευδωνύμου, είναι επίσης συνιστώσα της ελευθερίας εκφράσεως και χρησιμοποιείται κατά κόρον στα πλαίσια της δημοσιογραφίας.
Δεδομένου ότι η φιλοξενία των ιστολογίων παρέχεται από παρόχους που βρίσκονται στο εξωτερικό, όπως είναι η Google, που έχει έδρα την Καλιφόρνια, δεν θα έχει ισχύ ο νόμος επί των παρόχων, ενώ επιπλέον, δεν μπορεί να εξαναγκασθεί ο κάτοχος ιστολογίου να συμμορφωθεί με την υποχρέωση αποκάλυψης της ταυτότητάς του, διότι δεν επιτρέπεται άρση απορρήτου επί παραβιάσεως της υποχρέωσης αυτής. Τούτο επιτείνεται από το γεγονός ότι στο Διαδίκτυο μπορεί κανείς να αποκρύψει τα ηλεκτρονικά του ίχνη κάνοντας χρήση υπηρεσιών ανωνυμοποίησης»
- Ιωάννης Δ. Ιγγλεζάκης / Επικουρος Καθηγητής Νομικής ΑΠΘ
