ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΠΑΡΑΔΟΣΙΟΚΡΑΤΙΑΣ: Πρόσφατα ένας ισραηλινός πολιτικός είπε ότι ιστορικά δεν υπάρχει Παλαιστίνη επειδή τα αραβικά δεν έχουν το γράμμα ‘Π’, όταν αντιθέτως ο Πτολεμαίος (σημ. ένας από τους μεγαλύτερους γεωγράφους, συγγραφέας, αστρονόμος και μαθηματικός που περπάτησε ποτέ στον πλανήτη) την κατέδειξε στον παραπάνω χάρτη της εποχής του και έτσι μας είναι παντελώς αδιάφορο το τι ισχυρίζεται κάθε σαχλαμάρας εβραίος που μας παρουσιάζεται μέχρι και συγγενής των Σπαρτιατών(!) στην προσπάθειά του να παρασύρει βοηθητικά και Έλληνες χρήσιμους ηλίθιους για να σκοτωθούν με σκοπό να συσταθεί η ανύπαρκτη ιστορικά Ηνωμένη Μοναρχία του Ισραήλ στον παρακάτω φανταστικό χάρτη για Μεσσιανικούς και κοσμοεξουσιαστικούς λόγους των νομάδων σαν τους γύφτους εβραίων που δεν είχαν ποτέ μια συγκεκριμένη πατρίδα (σημ. αλλά κανείς μέχρι σήμερα δεν ζητά να φτιαχτεί και για τους γύφτους ένα κράτος σαν του Ισραήλ!)
Η Ηνωμένη Μοναρχία του Ισραήλ είναι το όνομα που δόθηκε στα ενωμένα βασίλεια του Ισραήλ και του Ιούδα, κατά τη διάρκεια των εξουσιών του Σαούλ, του Δαβίδ και του Σολομώντα, όπως απεικονίζεται στην εβραϊκή Βίβλο αλλά και στην Αγία Γραφή. Παραδοσιακά χρονολογείται μεταξύ 1050 π.Χ. και 930 π.Χ. Στη διαδοχή του γιου του Σολομώντα, Ροβοάμ, γύρω στο 930 π.Χ., η βιβλική αφήγηση αναφέρει ότι η χώρα χωρίστηκε σε δύο βασίλεια: το Βασίλειο του Ισραήλ (συμπεριλαμβανομένων των πόλεων της Συχέμ και της Σαμάρειας) στα βόρεια και το Βασίλειο του Ιούδα (που περιείχε την Ιερουσαλήμ) στο νότο. Για τους σημερινούς λόγιους η Ηνωμένη Μοναρχία θεωρείται γενικά ως λογοτεχνική κατασκευή και όχι ιστορική πραγματικότητα, επισημαίνοντας την έλλειψη αρχαιολογικών στοιχείων. Είναι γενικά αποδεκτό ότι υπήρχε ένας «Οίκος του Δαβίδ», αλλά πολλοί πιστεύουν ότι ο Δαβίδ θα μπορούσε να ήταν απλά ο μονάρχης ή ο αρχηγός του Ιούδα, που ήταν πιθανότατα ένα μικρό βασίλειο, και ότι η δημιουργία του βόρειου βασιλείου ήταν ένα ξεχωριστό γεγονός.
Σύμφωνα όμως με την ιστορική πραγματικότητα και οι δύο λαοί, Εβραίοι και Άραβες, ήρθαν μεταγενέστερα στον συγκεκριμένο χώρο της ανατολικής Μεσογείου. Πριν απ’ αυτούς οι λαοί που κατοικούσαν εκεί δεν ήταν στην πλειοψηφία τους Σημίτες και η περιοχή αυτή που ονομαζόταν Παλαιστίνη από τον Πτολεμαίο (όπως είδαμε στον χάρτη παραπάνω), αποκαλούνταν Ρετζένου από τους Αιγύπτιους ή Χαναάν όπως την αποκαλούσαν οι ίδιοι οι Ισραηλίτες. Κάπου στα μέσα της δεύτερης χιλιετίας π.Χ. από περιοχές της Κρήτης και όχι μόνο, έφτασαν και εγκαταστάθηκαν στη Χαναάν κάποιες φυλές που από τους Έλληνες αποκαλούνταν Πελασγοί και από τους Εβραίους Φιλισταίοι. Οι Αιγύπτιοι τους ονόμαζαν Πελεσέτ και τους συμπεριλάμβαναν στους λαούς της θάλασσας, σε μια σειρά λαών δηλαδή που κατοικούσαν κυρίως σε νησιωτικές περιοχές και οι οποίοι φαίνεται να επιτέθηκαν σε μέρη της ανατολικής Μεσογείου κατά τον 13ο-12ο αιώνα π.Χ., ίσως και λίγο νωρίτερα, προκαλώντας ποικίλες μεταβολές στην ιστορία: Το κράτος των Χετταίων εξαφανίζεται απ’ τον χάρτη, το ισχυρότατο βασίλειο της Ουγκαρίτ απέναντι από την Κύπρο επίσης εξαφανίζεται ενώ εκεί κοντά χρονολογείται και η Έξοδος των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο. Από αυτούς τους Πελεσέτ προέκυψε το όνομα Παλαιστίνη. Με άλλα λόγια, το συγκεκριμένο όνομα δεν είχε καμία σχέση με Άραβες. Έπρεπε να περάσουν αρκετοί αιώνες για να χρησιμοποιηθεί από τους Έλληνες και αργότερα απ’ τους Ρωμαίους αυτός ο όρος ως δηλωτικός της συγκεκριμένης γεωγραφικής περιοχής και άρα να ονομαστούν ως Παλαιστίνιοι όσοι ζούσαν εκεί, συμπεριλαμβανομένων των Εβραίων.
Κάπου λοιπόν στον 13ο-12ο π.Χ. αιώνα ορισμένοι Σημιτικοί λαοί που κατοικούσαν σε μέρη της Αιγύπτου, φεύγουν από εκεί και αρχίζουν να διαχέονται στη Χαναάν, στις περιοχές του σημερινού Ισραήλ-Ιορδανίας, φτάνοντας μέχρι τη Συρία αλλά και το Ομάν. Ανάμεσα σ’ αυτούς συμπεριλαμβάνονταν οι Ισραηλίτες αλλά και αρκετές αραβικές φυλές π.χ. οι Μηναίοι, οι οποίοι μετακινήθηκαν μαζί και εγκαταστάθηκαν στα ίδια μέρη αφού έδιωξαν πρώτα τους προηγούμενους κατοίκους. Η ίδια εβραϊκή Βίβλος άλλωστε, για να μην το κουράζουμε περισσότερο, παραδέχεται ότι οι εβραίοι ήταν εκείνοι που έδιωξαν ξένους λαούς για να εγκατασταθούν στη γεωγραφική περιοχή που καλείται σήμερα κράτος του Ισραήλ και έτσι δεν έχουν κανένα ιστορικό δικαίωμα να βρίσκονται σήμερα εκεί πέρα:
Κι εδώ πρέπει να μιλήσουμε για το λόγο της εκδίωξης των λαών αυτών από την Παλαιστίνη.
Ναι, γράφει η Π.Δ. «Θα τους εξοντώσετε τελείως όλους: Τους Χετταίους, τους Αμορραίους, τους Χαναναίους, τους Φερεζαίους, τους Ευαίους και τους Ιεβουσαίους, όπως σας έχει διατάξει ο Κύριος, ο Θεός σας» (ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟ Κ’ 16-17), αλλά γιατί αυτό; «Αλλιώς, αυτοί θα σας μάθουν να κάνετε τις βδελυρές τους πράξεις, αυτές που κάνουν στις λατρείες των θεών τους, κι έτσι θα αμαρτήσετε στον Κύριο, τον Θεό σας» (ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟ Κ’ 18).
Η εξόντωση των πολεμιστών (το εδάφιο αναφέρεται στην «επόμενη μέρα» της μάχης) αλλά και η εκδίωξη των Χαναναίων από την Παλαιστίνη διατάχτηκε ώστε να μην συναναστραφούν οι Ισραηλίτες τους Χαναναίους και σιγά-σιγά δεχτούν να λατρέψουν τους χαναανιτικούς θεούς – αν το έκαναν οι Ισραηλίτες, θα πάθαιναν τα ίδια. Ήταν καταρχήν ένα μέτρο προφύλαξης που έπρεπε να πάρει ο Θεός υπέρ των Ισραηλιτών. Σκοπός του Θεού ήταν μέσω του Ισραήλ να προετοιμαστεί η ανθρωπότητα για την έλευση του Μεσσία. Γι’ αυτό το σκοπό – καθώς και λόγω της υπόσχεσης προς τον Αβραάμ – έπρεπε να επανέλθει στην Παλαιστίνη ο Ισραήλ κι εκεί να ακολουθήσει το Νόμο του Θεού. Όχι για να αλλάξει απλώς κύριο η χώρα εκείνη.
- Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας
Τέλος, αν υπήρχε ιστορικά το Βιβλικό παραμύθι της ανύπαρκτης Ηνωμένης Μοναρχίας του Ισραήλ σε εκείνα τα εδάφη, τότε δεν θα υπήρχαν 154 ελληνικές πόλεις εκεί πέρα την εποχή του Χριστού όπως υπενθυμίζουμε ιστορικά παρακάτω με σχετικό χάρτη, διότι κάτι τέτοιο απαιτεί ελληνική παρουσία εκεί πέρα και όχι εβραϊκή!
Διαβάστε τις μέχρι τούδε ανευρεθείσες 154 Ελληνικές πόλεις της Παλαιστίνης, κατά την εποχή του Ιησού Χριστού, η οποία περιλάμβανε τα σημερινά κράτη Ισραήλ, Ιορδανία, Λίβανο και Συρία, σύμφωνα με χάρτη του κ. Κωνσταντίνου Γεωργακόπουλου, Καθηγητή της Ιστορίας της Επιστήμης!.
ΟΙ 154 ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ
Κατωτέρω παραθέτουμε έναν αλφαβητικό πίνακα του κ. Κων/νου Γεωργακόπουλου, Καθηγητή της Ιστορίας της Επιστήμης, ο οποίος εμφανίζει τις μέχρι τούδε ανευρεθείσες 154 Ελληνικές πόλεις της Παλαιστίνης, κατά την εποχή του Ιησού Χριστού, η οποία περιλάμβανε τα σημερινά κράτη Ισραήλ, Ιορδανία, Λίβανο και Συρία.
Περιττό να πούμε ότι τις πόλεις αυτές μνημονεύουν πάρα πολλοί αρχαίοι Έλληνες, Λατίνοι και Ιουδαίοι ιστορικοί και συγγραφείς, όπως για παράδειγμα ο Ηρόδοτος, ο Διόδωρος Σικελιώτης, ο Πλούταρχος, ο Παυσανίας, ο Στοβαίος, ο Βιργίλιος , ο Ιώσηπος και άλλοι.
Ο πίνακας έχει ως ακολούθως:
1. Αβέλα Βαταναίας
2. Αβίλη (Ιορδάνης)
3. Αβίλη (Φοινίκη)
4. Αγκάλη
5. Άδρα
6. Άδουρα (Ιδουμαία)
7. Άζωτος (Ashdod: Πεντάπολις Φιλισταίων)
8. Αιαλών
9. Αιλία (Eyiat)
10. Αινών (Σαμάρεια)
11. Αίρη (Πεντάπολις Φιλισταίων)
12. Άκη
13. Ακκαρών (Πεντάπολις Φιλισταίων)
14. Ακράβατα
15. Αμάθη
16. Αμαθούς (Ιουδαία)
17. Ανθηδών (πλ. Γάζα)
18. Αντιόχεια η προ Ίππου (πλ. Τιβεριάς)
19. Αντιόχεια (Γέρασα)
20. Αντιπατρίς (Ιουδαία, ΒΔ Ιόππης)
21. Απολλωνία (μετ. Ιόππης-Καισαρείας )
22. Άραδος (εκβ. Ελευθέρου /ομοσπονδία: Τύρος, Σιδών, Άραδος)
23. Άρβηλα (Γαλιλαία)
24. Αρέθουσα (Ιδουμαία)
25. Αρέθουσα (Ιουδαία)
26. Αρεόπολις (επί Αρνώνος)
27. Αρίνδηλα (Ιτουραία)
28. Άρκη (Φοιν)
29. Αρχελαϊς (Ιουδαία)
30. Αρχελαίς (μετ. Ιεριχούς-Σκυθοπόλεως / Πτολεμαίος / Δ. Ιουδαία)
31. Ασκαλών (Asguelon /ΒΔ Γάζας)
32. Άστυρα
33. Βαιταρρούς
34. Βαλανέαι (: Λευκάς)
35. Βάλδας (Φοιν.)
36. Βάσηρα (Φοιν.)
37. Βηθανία (Δεκάπολις)
38. Βερενίκη – Πέλλα
39. Βόστρα
40. Βότρυς (Φοιν Β. Βύβλος .)
41. Bουκόλων πόλις
42. Γάβα (Ιουδαία / Α. Καισάρειας )
43. Γάβαλα (Φοιν.)
44. Γάδαρα (Δεκάπολις)
45. Γάδαρα (Ιουδαία /ΝΑ Ιόππης)
46. Γάδωρα (Δεκάπολις)
47. Γάζα (Φιλιστ. /τέως Καδύτις)
48. Γαζαίων Λιμήν (Επ. Nazle)
49. Γάζωρος
50. Γέθη (Φιλιστ. Tel – Es – Safi)
51. Γέραρα (Φιλιστ. / έδρα βασιλέων)
52. Γέρασα (Πολύβιος/30χιλ. β. Αman)
53. Γιγγλυμώτη (Φοιν)
54. Γίππα (ή Γίττα)
55. Γάαρα
56. Γυναικόσπολις
57. Δάβειρα (Γαλιλ. Τ. Φιλωτέρεια)
58. Δαμασκός (Δεκάπολις)
59. Δημητριάς (Ν. λίμνης Γεννησαρέτ)
60. Δίον (Δεκάπολις / Husn)
61. Διόσπολις (τ. Λύδδα / ΝΑ Ιόππης)
62. Δίφροι (Φοιν)
63. Δώρος (Φοιν.)
64. Έβοδα
65. Εκρών (Φιλιστ)
66. Ελαία (Φοιν. Μετ. Τύρου –Σιδώνος)
67. Ελευθερόπολις (μετ. Ιεροσόλυμα –Ασκαλόν)
68. Ελούσα (πλ. Αραβίας)
69. Έμεσα (Φοιν.)
70. Έμμαθα
71. Εσεβών
72. Επτάπηγον (Ettarga / B. λίμνης Γεννησαρέτ)
73. Ζόρα
74. Ηλιούπολις (Δεκάπολις)
75. Θήβαι
76. Θήνα (Σαμάρεια )
77. Ιάμνεια (Φιλιστ. Μετ. Αζωτη-Ιόππης/5 χιλ. ακτή / Iebna)
78. Ιεριχός (-ώς)
79. Ιήνυσας (λιμήν /Ηρόδοτος/ μετ. Γάζας –Αιγυπτ. συνόρων)
80. Ίμυρα
81. Ίνα (Δεκάπολις)
82. Ιόππη (Yafa)
83. Ιουλιάς (Βηθσαϊδά)
84. Ιππόνη (Δεκάπολις)
85. Ίππος (Δεκάπολις / πα. Γαλιλαία)
86. Ιτύκη
87. Ιωτάπατα (Γαλιλαία)
88. Κάδυτις (πλ. Θαλάσσης > Γάζα > Ιεροσόλυμα)
89. Καισάρεια (μετ. Ιόππης –Τύρου /τ. Στρατωνίς)
90. Καισάρεια η Φιλίππου (πηγές Ιορδάνου / τ. Πανιάς)
91. Κάναθα
92. Καναλά (Δεκάπολις)
93. Καπιτωλιάς
94. Κάρνη (= Κάρνιον /Φοιν.)
95. Κορεαί (Β. Ιουδαία, δεξ. Παραποτ. Ιορδάνου .Β. Ιεριχούς / Kurana)
96. Κροκοδείλων πόλις
97. Κρομμύων πόλις (πλ. Ασκαλών)
98. Λάρισα (Ιδουμαία)
99. Λαχίς
100. Λεοντόπολις (Φοιν. / μετ. Βηρυτ. – Σιδώνος)
101. Λήγιον (Leggio, πλ. Θαβώρ / 15 χιλ. Ναζαρέτ)
102. Λίσα
103. Λύδδα (Σαμάρεια (< Διόσπολις)
104. Μάζαινα
105. Μάμυις
106. Μαριαμμία (Φοιν)
107. Μάρμη
108. Μάρσιππος (Φοιν)
109. Μαρσύα (Μάρισα).
110. Μαχαιρούς (Ιουδαία / Mukawir / 60 σταδ. Ν. Θαλ.)
111. Μέδεβα
112. Νάζαρα (Ναζαρέτ / El Nazira)
113. Νεάπολις ( Nablus / Σαμάρεια)
114. Νέσσοινα
115. Νικόπολις (Emaus)
116. Νίειβις (Περαία, πλ. Τίγρητος)
117. Νόμβα (Ιουδαία)
118. Πανεάς (= Πάνειον /Φοιν)
119. Πάφανα (Δεκάπολις)
120. Πέλλα (Δεκάπολις)
121. Περιστερή (Φοιν)
122. Πέτρα (Περαία, πλ. Ιορδάνου)
123. Πέτρα (Ιδουμαία, πλ. Αραβίας)
124. Πηγαί
125. Πλάτανος (Φοιν.)
126. Πορφυρών (Φοιν,)
127. Πτολεμαίς (τ. Άκκα)
128. Πύργος Στράτωνος ( > Καισάρεια)
129. Ραφάνεια
130. Ραφία
131. Σαμουλίς
132. Σάρηπτα
133. Σεβάστεια (<Σαμάρεια / όρος Somer = Σαμάρειον)
134. Σέκελλα
135. Σελεύκεια (τ. Άβιλα /Περαία / Ιδρ. Σέλευκος Νικ.)
136. Σεπφωρίς (Γαλιλαία /Sefuri / Δοκαισάρεια)
137. Σίκυμα (Σαμάρεια)
138. Σκυθόπολις (Beth – Shan /Δεκάπολις / 600 σταδ. Ιεροσόλυμα, αρ. Ιορδάνου)
139. Σόανα (Δεκάπολις)
140. Συκαμίνων (Φοιν)
141. Σύναγγος (Φοιν.)
142. Σώζουσα
143. Τάβαι (Περαία)
144. Ταριχέαι (- εία) (Ιουδαία /Λίμνη Γεννησαρέτ)
145. Τιβεριάς (Tiberiya /Γαλιλαία)
146. Τύρος
147. Φαινά
148. Φάραθος (Γαλιλαία)
149. Φασαηλίς (Ιουδαία)
150. Φιλαδέλφεια (Δεκάπολις)
151. Φιλωτέρεια (Ν. λίμνης Γεννησαρέτ)
152. Χάλκη
153. Χαλκίς (Ιδουμαία)
154. Χαράκμωβα (Μουβουχάραξ)
πηγή: http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2014/06/154.html#ixzz38Pv0hnH4
Σπάρτη - Ιουδαία και φαιδρά... πορτοκαλέα !!!
Aπάντηση στο άρθρο του Δημήτρη Κιτσίκη: «Η αινιγματική συγγένεια Σπάρτης - Ιερουσαλήμ» στο τεύχος αρ. 165 του Οκτ. 2008 του περιοδικού Τρίτο Μάτι
ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ ΚΑΙ ΕΒΡΑΙΟΙ
Αγαπητό ΤΜ
Αναφέρομαι στο τεύχος σου αρ. 165 του Οκτωβρίου 2008 και ειδικότερα στο ανυπόγραφο σημείωμα με τίτλο: «Η αινιγματική συγγένεια Σπάρτης - Ιερουσαλήμ» εντός του άρθρου «Άγις Δ'» του κ. Δ. Κιτσίκη.
Ομολογώ ότι το ΤΜ δεν μας έχει συνηθίσει σε τόσο αυθαίρετες, ατεκμηρίωτες, αόριστες και προδήλως μεροληπτικές απόψεις υπέρ του όποιου ιδεολογήματος όπως αυτές του σημειώματος. Το εντός αυτού σχόλιο (σε μαύρο φόντο) δεν διορθώνει δυστυχώς τα πράγματα, μάλλον το αντίθετο.
Ήδη από την αρχή, ο γράφων το σημείωμα, μας προδιαθέτει για τη συνέχεια με τον ισχυρό... "κόλαφο" (!) που, όπως λέει, καταφέρνει στον «ελληνικό αντισημητισμό» αναφερόμενος σε «σωρεία στοιχείων από τη διεθνή βιβλιογραφία περί της κοινής προελεύσεως Σπαρτιατών και Εβραίων», αλλά το μόνο στοιχείο που παραθέτει είναι οι ταξιδιωτικές εντυπώσεις του Sir Ρ. L. Fermor (1958), στη Μάνη, όπου κάποιοι χωρικοί τού συνέστησαν να μην επισκεφθεί το χωριό Αναβρυτή γιατί οι εκεί κατοικούντες Εβραίοι «θα τον γδάρουν» δηλ. θα τον εκμεταλλευτούν οικονομικά. Και λοιπόν;
Προσθέτει μάλιστα με έμφαση ότι «τουρίστες από το Ισραήλ επισκέπτονται σήμερα τη Σπάρτη ως χώρο προγόνων τους». Εγώ θα πρόσθετα ότι και οι Σκοπιανοί λένε ότι για τον ίδιο λόγο επισκέπτονται τη Βεργίνα! Και λοιπόν;
Παρακάτω ο γράφων προσπαθεί να στηρίξει τις απόψεις του στα βιβλία των Μακκαβαίων, αποφεύγοντας να αναφέρει ότι σε αυτά έχει τις ιστορικές του ρίζες ο νεώτερος σιωνιστικός ανθελληνισμός (όρα και άρθρο στο ίδιο τεύχος περί J. Soros για Μακεδονία, Η. Κissinger για Κύπρο κ.λπ.)· και λέγω νεώτερος γιατί υπάρχει και ο ανθελληνισμός των Προφητών της ΠΔ (Ζαχαρίας, θ' 13, Σοφονίας Β' 5-6, Ιεζεκιήλ ΚΕ' και Λ' 5, Δανιήλ Η' 21) για να μη μιλάμε μόνο για αντισιωνισμό.
Παραθέτει μάλιστα ως σοβαρό επιχείρημα κάποιο (;) αρχαίο έγγραφο που αναφέρει ότι «οι Σπαρτιάτες και οι Ιουδαίοι είναι αδελφοί και ότι αμφότεροι κατάγονται από τη γενεά του Αβραάμ» δεν μας λέγει όμως ποιο είναι αυτό το έγγραφο και ποιος το έγραψε, ούτε που βρίσκεται. Και με όλα αυτά τα φαιδρά αποσιωπά εσκεμμένα ότι οι ίδιοι οι Δωριείς Σπαρτιάτες ανάγουν την καταγωγή τους στον Δώρο, γιο του Έλληνος και εγγονό του Δευκαλίωνος (Ωγυγία τ.Δ', βιβλ. Α') και αγνοούν παντελώς την ύπαρξη του Αβραάμ.
Συνεχίζοντας την επιχειρούμενη εκ μέρους του υποβάθμιση της νοημοσύνης των αναγνωστών του ΤΜ επιμένει με ανεξήγητο πείσμα στην... εξ Αβραάμ καταγωγή των Σπαρτιατών, αναφέροντας ότι «ένα ιερό βιβλίο των Σπαρτιατών, το οποίο όμως δεν έχει σωθεί, αποδείκνυε την κοινή προέλευση Εβραίων και Σπαρτιατών από τον Αβραάμ» αλλά δεν μας λέγει ούτε την πηγή της πληροφορίας του, ούτε πως κατάφερε να διαβάσει ένα βιβλίο που δεν υπάρχει!
Επικαλούμενος συνεχώς και επίμονα ως πηγές τους Μακκαβαίους, για να στηρίξει τις απόψεις του, προσθέτει για ποικιλία και τον Ηρόδοτο ο οποίος αναφέρει ότι ο Λάκων θήρας (πρόσωπο του Λακωνικού αποικισμού) εκατάγετο από τον Φοίνικα Κάδμο. Πέρα από το θέμα της αναμείξεως θρύλων, μύθων και ιστορικών στοιχείων από τον Ηρόδοτο, πρέπει να επισημάνουμε την επιλεκτική χρήση που κάνουν ορισμένοι σε διάφορες μικρές αναφορές στα κείμενα τους για να στηρίξουν προσωπικές τους απόψεις και σχέδια (π.χ. φοινικισμός), παραβλέποντας άλλες αντίθετες όταν δεν τους εξυπηρετούν.
Και να θυμίσουμε ότι ο Κάδμος ήταν εγγονός του Ινάχου, βασιλέως του Αργούς και γιος του Αγήνορος «ο δε Αγήνωρ ελθών (σ.σ. ναι, ελθών!) εις την Φοινίκην, έλαβε γυναίκα την Τηλέφασσαν, και εγέννησε την Ευρώπη, τον Κάδμον, Φοίνικα και Κίλικα». Επίσης, «ο Κάδμος ελθών εις την Ρόδον ίδρυσε Ναό του Ποσειδώνα και αφιέρωσε στην Αινδίαν Αθηνάν πολλά αφιερώματα» (Α. Σταγειρίτη, Ωγυγία, τ.Δ', κεφ. Θ΄ βιβλ. Γ'). Αγνοούσε λοιπόν καταφανώς ο Κάδμος τον Βιβλικό θεό Γιαχβέ και τον προστατευόμενο του Αβραάμ!
Η επιστημονική μέθοδος αποδείξεως δεσμών συγγενείας μεταξύ λαών προϋποθέτει απαραιτήτως και παράθεση στοιχείων θρησκευτικών και γλωσσολογικών. Πώς όμως να πεισθούμε περί της εξ Αβραάμ καταγωγής των Σπαρτιατών όταν γνωρίζουμε ότι ο θεός Απόλλων, «ο θείος κηδεμών ολοκλήρου του ελληνικού έθνους» (Δ. Γουδής, Το Μαντεί-ον των Δελφών) ήτο ο κατ' εξοχήν τιμώμενος θεός από τους Δωριείς Σπαρτιάτες;
Ως Απόλλων Κάρνειος ετιμάτο από όλους τους Δωριείς, ιδιαιτέρως δε στη Σπάρτη, με ιερά και βωμούς καθώς και η θεά Άρτεμις-Ηγεμόνη (ή Αγεμώ: Παυσ. Λακωνικά) όπως και οι δύο Διός-κούροι (τω σιώ).
Όσο για τα γλωσσολογικά στοιχεία, εμένα μου έρχεται στον νου το περίφημο (εξαφανισμένο σήμερα) βιβλίο του καθηγητού εβραϊκής γλώσσας και Ιουδαίου στην εθνότητα και το θρήσκευμα Joseph Isaak Jahuda με τίτλο Ηebrew is greec το οποίο προλογίζει ο καθηγητής αρχαίων γλωσσών του Πανεπιστημίου της Ν. Υόρκης Saul Levin και το οποίο βιβλίο αποδεικνύει ότι τα εβραϊκά είναι παραλλαγμένα ελληνικά: «Camouflaged Greec in Grammar as well as vocabulary».
Επειδή δε, εξ όσων γνωρίζουμε, δε λειτουργούσαν τότε στην Παλαιστίνη φροντιστήρια ξένων γλωσσών, συνάγουμε το συμπέρασμα ότι η ισχυρή αυτή επίδραση της ελληνικής γλώσσας στα εβραϊκά προήλθε από τους εκεί Ελληνες αποίκους (Κρήτες, Φιλισταίους κ.λπ.).
Ελπίζω πάντως να μη χαρακτηρισθούν οι ως άνω επιστήμονες ως Έλληνες... «σκληροπυρηνικοί εθνικιστές»!
Ως σοβαρό επιχείρημα θεωρεί ο γράφων την καταγεγραμμένη ιστορικώς απέχθεια των Σπαρτιατών προς το χρήμα και την παραλληλίζει με τη δήθεν αντίστοιχη απέχθεια των αρχαίων Εβραίων. Δυστυχώς τον διαψεύδει η ίδια η Βίβλος αναφέροντας ότι ο Αβραάμ έγινε «πλούσιος σφόδρα εις κτήνη, εις αργύριον και εις χρυσόν» σε αντάλλαγμα της "θητείας" της γυναίκας του Σάρας στο χαρέμι του Αιγυπτίου Φαραώ αρχικά και του βασιλέα των Γεράρων, Φιλισταίο, Αβιμέλεχ μετά! (Γένεση, ιβ' 13-16), παράδειγμα που ακολούθησε και ο γιος του Ισαάκ με τη γυναίκα του Ρεβέκκα (Γένεση, κε' 13), καθώς επίσης ότι κατ' επιταγήν του Γιαχβέ, δια στόματος Μωϋσή, κατά την έξοδο εξ Αιγύπτου συναποκόμισαν «οι υιοί του Ισραήλ ...σκεύη αργυρά και χρυσά ...και εγυμνωσαν τους Αιγυπτίους" (Έξοδος, 35,36).
Πιθανόν αυτές οι πρακτικές να συνηθίζονταν εκείνη την εποχή, αλλά επίσης αποδεικνύουν την πολύ καλή σχέση των αρχαίων Εβραίων με τον χρυσό και τον άργυρο και το πόσο ο γράφων δεν διστάζει να παραποιεί την αλήθεια γιατί έτσι τον βολεύει.
Συνεχίζει ασχολούμενος με τα μακριά μαλλιά των Σπαρτιατών στα οποία έδιναν «μυστική σημασία... όπως και ο Σαμψών» και αρχίζουμε να προβληματιζόμαστε μήπως και οι τρέφοντες πλούσια κόμη "καρη-κομόωντες Αχαιοί" της Ιλιάδος είχαν... πρόγονο τον Αβραάμ!
Τέλος, κλείνει με το φίδι που εικονίζεται σε Σπαρτιατικές ασπίδες, σύμβολο αθανασίας και αναγεννήσεως (λογική ενθάρρυνση για πολεμιστές) αλλά και σοφίας, αφού κοσμεί αγάλματα της Αθηνάς και του Ασκληπιού και μας αποτελειώνει, ο καλός αρθρογράφος, συσχετίζοντας το φίδι-σύμβολο των Σπαρτιατικών ασπίδων με το δηλητηριώδες φίδι της ερήμου έχιδνα-ασπίς με το οποίο παρομοιάζεται στη Γένεση (Γένεση, μθ' 17) η εβραϊκή φυλή Δαν!!....
Για να μην κάνω κατάχρηση της φιλοξενίας σας, θα κλείσω εδώ, με μία παρατήρηση: Πολλοί προσπάθησαν να σφετεριστούν, καπηλευθούν, αλλοιώσουν, συκοφαντήσουν, αμφισβητήσουν τα λαμπρά επιτεύγματα του Ελληνικού Πολιτισμού, σε όλες του τις εκφάνσεις. Ο καθένας για τους δικούς του σκοπούς. Ακαδημαϊκοί καριέρας, ινδοευρωπαϊστές, φοινικιστές, ανατολιστές, αφροκεντρικοί καί άλλοι, ακόμη και οι... Σκοπιανοί εσχάτως!
Όλοι συντονισμένοι. Όλοι, ελπίζοντας ότι θα ξυλευθούν και αυτοί, άλλος λίγο, άλλος πολύ, αν ρίξουν τη μεγάλη Δρύ που λέγεται Ελλάδα. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να ξύνουν με τα νύχια τους τον κορμό της! Αιδώς Αργείοι!
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
Ιωάννης Στέργιου, Θεσσαλονίκη
Αγαπητέ κ. Στέργιου
Η επιστολή σας μέ έλύπησε βαθύτατα. Όχι διότι δεν έπερίμενα τέτοιου είδους αντίδραση. Χαρακτηριστικό είναι ότι δυσκολεύεσθε νά πιστεύσετε ότι το ένθετο κείμενο στο άρθρο μου περί Αγιδος είναι του ίδιου συγγραφέως. Το θεωρείτε ανώνυμο. Συμπεραίνω πώς το καθ' αυτό άρθρο το εγκρίνετε και διερωτάσθε: πώς ο ελληνοκεντρικός Κιτσίκης ήδυνήθη νά πρόσθεση ένα τέτοιο ένθετο; Μάλλον πρόκειται περί σιωνιστικού δακτύλου πού παρεισέφρησε εν αγνοία του. 'Αλλά και τό ένθετο, ιδικό μου είναι, αγαπητέ φίλε, και ή επιστολή σας γιά πολλοστή φορά αποδεικνύει ότι τό σημερινό κρατίδιο των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης δεν είναι απλώς σε πλήρη παρακμή, είναι νεκρό. Ουδείς πλέον μάς παίρνει στά σοβαρά. Βλέπουμε παντού συνωμοσίες εναντίον μας αντί νά πράξουμε έργο.
Έάν δεχθούμε ότι ό ελληνισμός, και όχι ό έλλαδισμός είναι ό ίδιος ό πλανήτης, άποψη πού είναι ό ακρογωνιαίος λίθος της σκέψεως μου, τότε άς αφήσουμε τόν Σκοπιανό, τον Εβραίο και τον κόσμο όλο νά φλέγεται άπό την επιθυμία νά ταυτίζεται μέ τους ήρωες μας, μέ τόν Αλέξανδρο καί τόν Αγιδα. Καί οι Μαύροι ακόμα ταυτίζονται μέ τόν Σωκράτη.
Καί εγώ, αγαπητέ φίλε, ώς πιστός θεράπων τού Ιησού. αισθάνομαι Εβραίος, Μαύρος καί Κινέζος, ακριβώς επειδή είμαι Έλλην, δηλαδή οικουμενικός άνθρωπος. Τα επί μέρους επιχειρήματα πού παρουσιάζετε θά ήδύναντο νά συζητηθούν, όπως αυτό συνηθίζεται στά επιστημονικά μας συνέδρια, μεταξύ ιστορικών της επιστήμης μας, αλλά όχι μέ τό ύφος της επιστολής σας.
Στά διεθνή συνέδρια τού κλάδου μας θά σάς έξεδίωκαν "σηκωτό", προφανώς κατόπινεντολής τού διεθνούς σιωνιστικού δικτύου.
Μέ πολλή συμπάθεια,
Δημήτρης Κιτσίκης
■ ΠΕΡΙ ΕΒΡΑΪΚΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ
ΣΠΑΡΤΙΑΤΩΝ
Αγαπητό Τρίτο Μάτι
Στο τεύχος 165, είδα καλά τον ισχυρισμό για την εβραϊκή καταγωγή των Σπαρτιατών. Καλό να γίνονται έρευνες και διάλογος μεταξύ των ερευνητών, αλλά όχι να βγάλουμε μόνοι μας τα μάτια μας.
Έχω να πω ότι: στην εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου (για να μην πάω πιο παλιά), οι Εβραίοι ήσαν εντελώς άγνωστοι. Όταν έμαθαν για τη Σπάρτη, αποφάσισαν να πάρουν την αίγλη τους, γι' αυτό έγραψαν στα βιβλία των Μακκαβαίων τον ισχυρισμό ότι τάχα η Σπάρτη επικοινωνούσε με το Ισραήλ.
Ουδαμού στα αρχαία ελληνικά κείμενα (π.χ., στον Διόδωρο Σικελιώτη ή στον Απολλόδωρο) δεν αναφέρεται κάτι για την αβρααμική καταγωγή των Σπαρτιατών εν γένει, ή του Πελασγού ήρωα Κάδμου. Ουδαμού. Το έψαξα καλά.
Εξάλλου πώς είναι δυνατό να βρέθηκαν Εβραίοι στην αρχαία Ελλάδα; Οι ποιμενικοί Εβραίοι πήγαν με ναυτικό; Με ούφο; Μάλλον ο κ. Κιτσίκης δεν πρόσεξε τη βοιωτική παράδοση, που ήθελε τον Κάδμο γιο του αυτόχθονος ήρωος Ωγύγου, ο οποίος προϋπήρξε του κατακλυσμού του Δευκαλίωνος (βλέπε Λεξικό Ρίθπβ ΟππίπίάΙ, λ. «Κάδμος», σελ. 336).
Αλλά και γιος του Αγήνορος και της Τηλεφάσσης να ήταν, ο Κάδμος ήταν Έλληνας Πελασγός ήρωας σαφέστατα. Εκτός και αν υπήρξαν πολλοί προϊστορικοί ήρωες φέροντες ο καθένας το όνομα Κάδμος.
Το παραμύθι περί εβραϊκής καταγωγής των Λακώνων επανέλαβε ο Φλάβιος Ιώσηπος με τα έργα του «Ιουδαϊκή Αρχαιολογία» και «Κατά Απίωνος», στα οποία λοιδορούσε τον ελληνικό πολιτισμό. Εβραίος συγγραφέας ήταν, όχι ιστορικός.
Κλείνοντας θα ήθελα να τονίσω ότι ο Ελληνισμός χρειάζεται εθνική αυτογνωσία, όχι τερατολογίες -και ημιμάθεια- για αβρααμική καταγωγή Ελλήνων.
Ο κ. Κιτσίκης να μην επιμένει σε αυτά και να τα μελετήσει καλά τα ιστορικά στοιχεία.
Άγγελος Σακελλίας, Αθήνα
Αγαπητέ κε Σακελλία, σάς ευχαριστώ γιά τίς απόψεις σας καί σάς παραπέμπω στην παραπάνω απάντηση πού δίδω στον Θεσσαλονικιό μας φίλο.
Φιλικά,
Δημήτρης Κιτσίκης
http://ermionh.blogspot.com/
Για να δούμε τι μας λέει ο Παπαρρηγόπουλος σχετικά με τις... επαφές των Σπαρτιατών με τους... Ιουδαίους !!! Έτσι για να σταματήσουν οι... Ιουδαϊζοντες να λένε το κατ' ελάχιστον "βλακείες", περί... συγγένειας και άλλων φαιδρών πορτοκαλέων !!!
"ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ",Κ.Παπαρρηγόπουλου,βιβλίον έβδομον,εκδόσεις ΓΑΛΑΞΙΑ-ΕΡΜΕΙΑΣ.
Και για να μπουν τα πράγματα στη θέση τους, πάρτε και τη χαριστική βολή του Παπαρρηγόπουλου, από το ίδιο βιβλίο και από τη σελίδα 104:"Ο δε Ιώσηπος, όστις ήτο σύγχρονος του Ουεσπασιανού (αμέσως μετά τον Νέρωνα), ηκολούθησεν εν τη ιστοριογραφία την αυτήν οδόν της συνοικειώσεως, διότι παρεκτός άλλων έγραψεν ιουδαικήν αρχαιολογίαν εις βιβλία είκοσι, δι' ής παρέστησε τα γνωστότερα της ανατολής έθνη, και ιδίως το ελληνικόν, εις στενήν σχέσιν προς το εβραικόν, το οποίον άλλοτε ελογίζετο ως όλως μεμονωμένον και συνήθως μάλιστα ως όλως άγνωστον."
Δηλαδή πριν τον Ιώσηπο, πουθενά και κανείς δεν ανέφερε ποτέ για κάποιο... "εβραϊκό έθνος" !!!
ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΑΓΝΩΣΤΟΝ !!!
ΔΙΟΤΙ ΑΠΛΟΥΣΤΑΤΑ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΠΟΤΕ ΤΕΤΟΙΟ... ΕΘΝΟΣ !!!
.........
Υ.Γ.
[... Η Ταϋγέτη, πάλι, απέκτησε από τον Δία τον Λακεδαίμονα, το όνομα του οποίου πήρε η χώρα της Λακεδαίμονος. Από τον Λακεδαίμονα και την Σπάρτην, την κόρη του Ευρώτα****, ο οποίος ήταν γιός του Λέλεγος του αυτόχθονος και της νηίδος νύμφης Κλεοχάρειας, γεννήθηκαν ο Αμύκλας και η Ευρυδίκη.
Την Ευρυδίκην παντρεύτηκε ο Ακρίσιος, ενώ ο Αμύκλας παντρεύτηκε την Διομήδην, την κόρη του Λαπίθη και απέκτησαν τον Κυνόρτην και τον Υάκινθον.
****Από τον Λακεδαίμονα πήραν το όνομα οι Λακεδαιμόνιοι, που πριν λέγονταν Λέλεγες, από την Ταϋγέτη το όρος Ταΰγετος, από την Σπάρτη η πόλις της Σπάρτης, από τον Ευρώτα ο ποταμός Ευρώτας, ενώ από τον Αμύκλα η πόλις Αμύκλαι... ]
πηγή: http://alfeiospotamos.blogspot.com/2008/11/blog-post_28.html
