Σύμφωνα με το μύθο, οι Κέλτες Δρυίδες αιχμαλώτιζαν Ρωμαίους Λεγεωνάριους σε ψάθινα ανδρικά καλάθια και στη συνέχεια τους έκαιγαν, ως θυσία στους θεούς τους. Παρόλο που ο Κικέρων, ο Τάκιτος και ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος σχολίασαν την ανθρωποθυσία μεταξύ των Κελτών, μόνο ο Ιούλιος Καίσαρας στο σχόλιό του για τους Γαελικούς πολέμους είναι αυτός που αποδίδει αυτή τη συγκεκριμένη πρακτική στους Δρυίδες. Υπάρχει η πιθανότητα αυτά τα ψάθινα ανδρικά καλάθια να μπορούσαν να ήταν ρωμαϊκές περιστροφές για να υποστηρίξουν τον φόβο και την περιφρόνηση μεταξύ του ρωμαϊκού πληθυσμού προς τους μοχθηρούς Κελτικούς εχθρούς και να δικαιολογήσουν τις εισβολές στα κελτικά εδάφη. Ωστόσο, μπορεί να υπάρχει αλήθεια σε αυτό, καθώς ένα πολύ μεταγενέστερο σχόλιο βρίσκεται στο Commenta Bernensia του 10ου αιώνα, (ή Bern scholia που διατηρείται στο Burgerbibliothek της Βέρνης). Αυτό αναφερόταν στο επικό ποίημα Pharsalia του De Bello Civilis του Lucan, που περιγράφει τους Κέλτες να καίνε ανθρώπους σε ένα ξύλινο ομοίωμα ως θυσία στον Taranis, τον Θεό του Κεραυνού.
Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης, στη Bibliotheca Historica του, λέει για τον ταύρο της Σικελίας, έναν σπασμένο χάλκινο ταύρο που εφηύρε ο Περίλλος της Αθήνας για τον Φάλαρη, τον τύραννο του Ακράγα στη Σικελία. Οι κρατούμενοι περνούσαν από ένα ανοιχτό μάνδαλο στο πλάι ενός μεταλλικού μπολ και στη συνέχεια άναβε φωτιά κάτω από αυτό για να ψηθούν σιγά σιγά ζωντανά τα θύματα που είχαν παγιδευτεί μέσα. Ο Περίλλος είπε στον Φάλαρη ότι σχεδίασε μια ακουστική συσκευή εμφυτευμένη μέσα στον ταύρο που θα μετέτρεπε τα θλιβερά κλάματα των θυμάτων σε ‘’φωναχτές μελωδίες’’ ενός ταύρου, για να δραπετεύσουν, μαζί με θυμίαμα, από την ανοιχτή μύτη του ορειχάλκινου ταύρου. Ο Φάλαρης ξεγέλασε τον Περίλλο σε διαδήλωση, τον έκλεισε μέσα στον ταύρο και άναψε τη φωτιά. Ωστόσο, ο Φάλαρης ελευθέρωσε τον Περίλλο πριν πεθάνει, αλλά στη συνέχεια τον πέταξε σε έναν γκρεμό. Ο ίδιος ο Φάλαρης βασανίστηκε μέχρι θανάτου μέσα στον ορειχάλκινο ταύρο του όταν κατακτήθηκε από τον Τηλέμαχο. Τρεις Ρωμαίοι αυτοκράτορες χρησιμοποίησαν το χάλκινο μπολ για να βασανίσουν χριστιανούς. Ο Αδριανός έψησε τον Άγιο Ευστάθιο και την οικογένειά του σε έναν ορειχάλκινο ταύρο. Ο Δομιτιανός έψησε τον Άγιο Αντύπα, Επίσκοπο Πελαγίας το 92 μ.Χ. και το 287 μ.Χ. ο Διοκλητιανός έψησε την Πελαγία της Ταρσού. Μερικοί λένε ότι ο ορειχάλκινος ταύρος ήταν επίσης μόνο προπαγάνδα στην Καθολική Εκκλησία προεξοφλώντας το ψήσιμο του Αγίου Ευστασίου.
πηγή: https://members.ancient-origins.net/articles/punishments
According to legend the Celtic druids how old Roman Legionnaires captive in Wicker men's baskets, and then set them alight, as sacrifices to their gods. Although Cicero, Tacitus and Pliny the Elder commented on human sacrifice among the Celts, it is only Julius Caesar in his commentary of the Gaelic wars, who ascribes this particular practice to the druids. There is a possibility that the Wicker man baskets could have been Roman spin to fan fear and disdain among the Roman populace towards the vicious Celtic enemies and to justify the invasions of the Celtic lands. However, there may be truth to it as a much later comment is found in the 10th-century Commenta Bernensia, (or Bern scholia preserved in the Burgerbibliothek of Bern. This referred to a Lucan’s De Bello Civilis’s epic poem Pharsalia, describing the Celts burning people in a wooden effigy as sacrifice to Taranis, God of Thunder.
Diodorus Siculus, in his Bibliotheca Historica, tells of the Sicilian bull, a broken a brazen bull invented by Perillos of Athens for Phalaris, the tyrant of Akragas, Sicily. Prisoners were manhandled through an open latch on the side of a metal bowl and then a fire was made under it to slowly roast alive the victims trapped inside. Perillos told Phalaris that he designed an acoustic device implanted inside the bull that would convert the victims pitiful wails into the ‘melodious of bellowing’s’ of a bull, to escape, along with incense, through the open nose of the brazen bull. Phalaris tricked Perillos into a demonstration, locked him inside the bull and lit the fire. However, Phalaris freed Perillos before he died, but then he threw him over a cliff. Phalaris himself was tortured to death in his own brazen bull when he was conquered by Telemachus. Three Roman emperors used the brazen bowl to torture Christians. Hadrian roasted St. Eustace and his family in a brazen bull; Domitian roasted St. Antipas, Bishop of Pelagia in 92AD and in 287 AD Diocletian roasted Pelagia of Tarsus. Some say the brazen bull was also only propaganda in the Catholic Church discounts the roasting of Saint Eustace.
