Τα πράγματα είναι απλά για να τα κάνουμε περίπλοκα: Αν μέχρι σήμερα ‘’Όποιος επιχειρεί να διαμορφώσει μια προσωπική άποψη περί του Θεού η οποία είναι αντίθετη με το Εκκλησιαστικό δόγμα πρέπει να καίγεται χωρίς οίκτο’’ όπως είχε πει ο Πάπας Ιννοκέντιος ΙΙΙ στις μέρες του, τότε ουδέποτε θα εμφανίζονταν κάποιος σαν τον εβραίο Χαράρι για να αμφισβητήσει τη Βίβλο με προσωπικές του απόψεις βλάπτοντας τον Χριστιανισμό, με αποτέλεσμα να αντικατασταθεί μαζί με κάθε άλλη θρησκεία από μια δική του ψευτοθρησκεία για παγκοσμιοποιητικές σκοπιμότητες όπως αποκαλύπτει το ίδιο το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, μετατρέποντας πλέον τη ‘’συνωμοσιολογία’’ σε συγκαλυμμένη συνενοχή στην πραγματικότητα όσων την επικαλούνται, στην προσπάθειά τους να υλοποιήσουν τέτοιους σχεδιασμούς χωρίς αντιδράσεις απ’ όσους πιστέψουν ότι είναι παραμυθάδες ή φαντασιόπληκτοι όσοι αντιδράνε! Είναι δικαίωμα βέβαια του καθενός να πιστεύει σε όποια θρησκεία θέλει ή να φτιάξει μια δικιά του αν δεν τον ικανοποιεί κάποια από τις ήδη υπάρχουσες, αλλά όταν επιχειρεί με φασιστικό τρόπο να τις εξαλείψει όλες αυτές για να παραμείνει μόνο η δική του που θέλει να φτιάξει, τότε αποτελεί ιερό καθήκον του καθενός να διαφυλάξει την ύπαρξη της δικής του θρησκείας αν θέλει να συνεχίζει να υπάρχει. Περιττό να ειπωθεί βέβαια ότι επειδή δεν υπάρχει πια ένας τέτοιος Πάπας Ιννοκέντιος για να κάψει στην πυρά κάθε τέτοιον εβραίο Χαράρι (ή ‘’Ψωλάρι’’ πως λέγεται) όταν θέλει να κάνει τέτοια πράγματα, είναι αναμενόμενο μετά να παίρνει το θάρρος για να καταστρέψει με θράσος τον Χριστιανισμό, γιατί αν επιχειρούσε να κάνει το ίδιο και στο Κοράνι λέγοντας πως έχει λάθη, να δείτε μετά για πότε θα έβγαζε μαλλιά η καράφλα του από τον τρόμο μπροστά στη θέα των εξοργισμένων τζιχαντιστών που θα ερχόντουσαν να του κόψουν το κεφάλι! Ή τι θα γινότανε αν βγαίναμε εμείς για να πούμε ότι έχουν λάθη οι Ψαλμοί των εβραίων του στη Βίβλο για παράδειγμα και θα πρέπει να διορθωθούν. Αμέσως θα έπεφτε ολόκληρο το πλανητικό σύστημα κατά πάνω μας ζητώντας την παραδειγματική τιμωρία μας επικαλούμενο ‘’αντισημιτισμό’’, ‘’ρητορική μίσους’’, ‘’μισαλλοδοξία’’ και τα συναφή. Αλλά βρίσκουν και τα κάνουνε στον χριστιανισμό επειδή ξέρουν ότι δεν θα υπάρχουν παρόμοιες τζιχαντιστικές αντιδράσεις, τουλάχιστον προς το παρόν!
Αλλά ας αφήσουμε στην άκρη τέτοιους ευσεβείς πόθους που θα έκαναν για άλλη μια φορά να φανεί ένας τέτοιος εβραίος ως ‘’θύμα’’ στα μάτια του κόσμου επειδή θα του επιτίθονταν έτσι, με αποτέλεσμα να βρει μετά την ευκαιρία για να ισχυριστεί ότι επειδή έχει δίκιο θέλουν να του πάρουν το κεφάλι όπως οι Ναζί κάποτε, θα εστιάσουμε τώρα παρά μόνο στις Γραφές της Βίβλου για να αποδείξουμε ότι εκείνος έχει άδικο και άρα αυτός είναι ο θύτης απέναντι σε κάθε άλλο θρησκευόμενο άνθρωπο που αποτελεί το θύμα του εφόσον απειλείται με εξαφάνιση η ήδη υπάρχουσα θρησκεία του. Χωρίς να το ψάξουμε και πολύ, διαπιστώνουμε ότι ο ίδιος ο Θεός της Βίβλου όταν ενσαρκώθηκε ως Χριστός απέκλεισε κάθε πιθανότητα λάθους στη Βίβλο για να πρέπει να διορθωθεί:
Ματθ. 5,17 Μη νομίσετε ότι ήλθα να καταλύσω τον νόμον του Μωϋσέως η την διδασκαλίαν των προφητών. Δεν ήλθα να καταλύσω αυτά, αλλά να τα τηρήσω, να τα εκπληρώσω και να τα ολοκληρώσω εις ένα τέλειον νόμον. 18 Διότι σας διαβεβαιώ με πάσαν επισημότητα, ότι έως ότου υπάρχη ο ουρανός και η γη, ούτε ένα γιώτα η ένα κόμμα, δεν θα παραπέση από τον νόμον, μέχρι την στιγμήν που όλα θα επαληθεύσουν και θα πραγματοποιηθούν εις την ζωήν και το έργον μου. 19 Εκείνος λοιπόν, που θα παραβή μίαν από τας εντολάς αυτάς, που φαίνονται μικραί και ασήμαντοι, και διδάξη έτσι τους ανθρώπους, θα ονμασθή ελάχιστος εις την βασιλείαν των ουρανών. Εκείνος όμως που θα αγωνισθή να τηρήση όλας τας εντολάς και διδάξη την τήρησιν αυτών και στους ανθρώπους, αυτός θα ανακηρυχθή μέγας εις την βασιλείαν των ουρανών.
Ας σημειωθεί εδώ ότι την εποχή του Χριστού δεν είχε γραφτεί ακόμα η Καινή Διαθήκη και έτσι ο ίδιος ο Χριστός πιστοποιεί την αλάνθαστη Βίβλο που περιελάμβανε την Παλαιά Διαθήκη μέχρι τότε, μέσα από την οποία διάβαζε περικοπές της άλλωστε στις εβραϊκές Συναγωγές:
Λουκ. 4,16 Και ήλθεν εις την Ναζαρέτ όπου είχε ανατραφή και εισήλθε, όπως εσυνήθιζε, κατά την ημέραν του Σαββάτου εις την συναγωγήν, και εσηκώθη από την θέσιν του, δια να αναγνώση περικοπήν από την Βιβλον. 17 Και εδόθη εις τα χέρια του το βιβλίον του προφήτου Ησαΐου και αφού εξεδίπλωσε το βιβλίον, ευρήκε το μέρος εκείνο, που ήσαν γραμμένα τα εξής· 18 “Πνεύμα Κυρίου μένει εις εμέ, διότι με αυτό με έχρισεν ο Κυριος ως άνθρωπον και με έστειλε να κηρύξω στους πτωχούς και γυμνούς από πίστιν ανθρώπους το χαρμόσυνον μήνυμα της λυτρώσεως, να θεραπεύσω αυτούς των οποίων η καρδία έχει συντριβή από το βάρος της αμαρτίας.
Έχοντας ήδη αναγγελθεί βέβαια από τότε ότι θα σύναπτε καινούρια Διαθήκη, δηλαδή την Καινή που προστέθηκε και πολύ σωστά έπειτα μέσα στη Βίβλο:
Ιερ. 38,31 Ιδού, έρχονται ευτυχείς ημέραι, λέγει ο Κυριος, και θα συνάψω με τους Ισραηλίτας και τους Ιουδαίους νέαν Διαθήκην. 32 Αυτή δεν θα είναι όμοία με την Διαθήκην, την οποίαν συνήψα με τους προγόνους των κατά την εποχήν εκείνην, που εν τη στοργή μου και τη παντοδυναμία μου τους επήρα από τα χέρια και τους εβγαλα ελευθέρους από την Αίγυπτον, διότι εκείνοι δεν έμειναν πιστοί και δεν ετήρησαν την Διαθήκην μου, και εγώ τους παρημέλησα εξ αιτίας των παρανομιών των, λέγει ο Κυριος. 33 Αυτή είναι η Διαθήκη μου, την οποίαν εγώ θα συνάψω με τον ισραηλιτικόν λαόν έπειτα από τας ημέρας εκείνας, λέγει ο Κυριος. Θα δώσω ασφαλώς και βεβαίως Νομους κατανοητούς και δεκτούς εις την διάνοιάν των· θα γράψω αυτούς εις την καρδίαν των. Θα είμαι δι' αυτούς ο Θεός των και αυτοί θα είναι δι' εμέ ο λαός μου.
Συνεπώς, καταρρίπτεται και κάθε άλλη προπαγάνδα που προηγήθηκε για να καταστρέψει τον Χριστιανισμό όπως το θέλει και ο εβραίος Χαράρι, αλλά με διαφορετικό τρόπο προσπαθώντας να αποσυνδέσει την Παλαιά από την Καινή Διαθήκη με ‘’ναζιστικό’’ ή ‘’ελληνοκεντρικό’’ μάλιστα προσωπείο (μέχρι και στις τηλεοράσεις από πωλητές βιβλίων για όσους τους θυμούνται):
»Oἱ Γερμανοί Χριστιανοί ἦταν μιά συγκρητιστική πολιτικοθρησκευτική κίνηση, μέ ἀντισημιτικό ρατσιστικό ὑπόβαθρο, καί πολιτικό προσανατολισμό. Ἡ «θεολογία» τους ἐπίσης ἦταν συγκρητιστική, μέ μείξη χριστιανικῶν καί ἀντιχριστιανικῶν στοιχεῖων, μέ ἀντισημιτική ἀφετηρία, καί μέ πολιτική προοπτική.
Ἀφοῦ ἀκρωτηρίασαν τό εὐαγγέλιο, δημιούργησαν ἕνα χριστιανισμό καρικατούρα ὑπηρέτη τῶν ἐθνικοσοσιαλιστικῶν ἀντιλήψεων τοῦ Χίτλερ. Πολέμιοι τῆς Π.Δ θά ἐκφράσουν τό μῖσος τους ἐναντίον της ποικιλοτρόπως. Ὅσους δέχονταν τήν Π.Δ, τήν ὁποία εἶχαν ἀπορρίψει, τούς θεωροῦσαν ἰουδαιοχριστιανούς, μή ἄριους, καί ἀπαγόρευαν τή συμμετοχή τους στόν κλῆρο καί ζητοῦσαν καί τόν ἀποκλεισμό τους ἀπό τήν ἐκκλησία» (σ.σ. Τοῦ Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ, Ορθόδοξος Τύπος, 18/11/2011)
ΕΡΩΤΗΣΗ: Η πολεμική Πάτερ Αρτέμιε, εναντίον της Παλαιάς Διαθήκης από Νεοεποχίτες, Νεοειδωλολάτρες κ.λ.π., έχει τελευταία αυξηθεί και ενταθεί, θα έλεγα. Πού οφείλεται αυτό άραγε, Πάτερ Αρτέμιε;
ΠΑΤΗΡ ΑΡΤΕΜΙΟΣ: Λοιπόν, πρέπει πρώτα απ’ όλα να πούμε ότι η πολεμική αυτή δεν είναι σημερινή. Υπήρχε και παλαιότερα από τους Γνωστικούς, από τους Μανιχαίους και κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και πριν από αυτόν….Νομίζω στοιχεία και απ’ αυτά τα τρία έχουν όλοι οι Νεοεποχίτες, δεδομένου ότι υπάρχουν και ομάδες των Νεοεποχιτών που λέγονται και Νεογνωστικοί. Πρέπει να πούμε λοιπόν ότι σήμερα υπάρχει μια ενορχηστρωμένη πολεμική των Νεοεποχιτών εναντίον του Χριστιανισμού, εναντίον της διδασκαλίας των Θρησκευτικών και εντείνεται περισσότερο η προσπάθεια εναντίον της Παλαιάς Διαθήκης.
Η πολεμική αυτή είναι διότι οι Νεοεποχίτες, και όλοι οι όμοιοί τους, θέλοντας να προτείνουν ένα νέο μοντέλο παγκοσμιοποίησης, οφείλουν να φέρουν ένα νέο μοντέλο πανθρησκείας. Αυτή η πανθρησκεία, η οποία διδάσκεται, δέχεται όλους τους θεούς, όλες τις δοξασίες, όλες τις πίστεις. Όταν λοιπόν η Εκκλησία διεκδικεί την μονοθεΐα, την αλήθεια και την Ορθοδοξία, αυτό πρέπει να εκλείψει. Κατά συνέπεια αυτό πρέπει να το συντρίψουν κατά τη γνώμη τους οι Δωδεκαθεϊστές και οι εχθροί της Εκκλησίας, και όλοι εκείνοι οι οποίοι την πολεμούν…
Στο Φάρο της Αλεξανδρείας οι Εβραίοι, από τον καιρό του Πτολεμαίου μέχρι και τα χρόνια του Χριστού, πανηγύριζαν την μετάφραση της Παλαιάς Διαθήκης, όπως λέει και ο Φίλων, γιατί έγινε γνωστός πλέον σε όλο τον κόσμο (στα Ελληνικά) ο Μονοθεϊσμός και έγινε εξελληνισμός της μονοθεΐας. Όμως έγινε «αποφράς ημέρα» για τους Εβραίους (η ημέρα αυτή της μετάφρασης) και οι Εβραίοι σήμερα καταριώνται την ημέρα αυτή, γιατί διαδόθηκε με την Παλαιά Διαθήκη το Ευαγγέλιο στα Ελληνικά, και έτσι πλέον κέρδισαν οι Χριστιανοί εις βάρος των Εβραίων. Οι Εβραίοι λοιπόν μισούν την μετάφραση των Εβδομήκοντα, προσπάθησαν να φτιάξουν νέες μεταφράσεις Ελληνικές, όπως του Θεοδοτίονος, του Συμμάχου και του Ακύλα, οι οποίες είχαν αρκετά λάθη και άλλαξαν πολλά Χριστολογικά χωρία…
Το αρχαιότερο κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης είναι σήμερα η μετάφραση των Εβδομήκοντα, γραμμένο στα Ελληνικά. Έχει χαθεί η συμφωνική γραφή. Αφ’ ής στιγμής μεταφράστηκε στα Ελληνικά, έγινε κτήμα ημών των Χριστιανών, ημών των Ελλήνων, έγινε δική μας παράδοση. Όταν λοιπόν οι Δωδεκαθεϊστές πολεμούν την Παλαιά Διαθήκη, στην ουσία παίζουν το παιχνίδι των Εβραίων απ’ την άλλη μεριά. Θέλουν και αυτοί την διάσπαση της παραδόσεώς μας, θέλουν να απεμπολήσουμε την Παλαιά Διαθήκη, όπως το θέλουνε και οι Εβραίοι, άρα λοιπόν δεν δικαιολογούνται ως αντισημίτες, γιατί στην ουσία και στο βάθος συμπλέουν με τους Εβραίους. Και μάλιστα επικαλούνται και τον Ιουλιανό, ο οποίος ευνόησε και τους Εβραίους.
(σ.σ. από τη συνέντευξη του Μιχάλη Μανωλόπουλου στον σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος από τον ιερομόναχο της Μονής Γρηγορίου, π. Αρτέμιο Γρηγοριάτη)
Αφού αποδείξαμε τώρα πως υπήρχε αιώνες τώρα ενορχηστρωμένη επίθεση ενάντια στον Χριστιανισμό πριν την κάνει στις μέρες μας το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, ας δούμε τώρα γιατί κάτι τέτοιο βολεύει παρά μόνο τους εβραίους είτε το κάνουν αυτό οι ίδιοι τους είτε οι φαινομενικά αντίπαλοί τους στην εποχή μας (κάποιοι αρχαιοελληνιστές και ναζιστές όπως είδαμε):
Η φράση «και θέλουσιν επιβλέψει προς εμέ, τον οποίον εξεκέντησαν»- φράση που λέγει ο Γιαχβέ- αποδεικνύει ότι ο ΙΔΙΟΣ ο Γιαχβέ προφητεύει την διατρύπησή του. Την διατρύπηση του ΕΑΥΤΟΥ του! Ο Γιαχβέ όμως είναι Πνεύμα… Πως δύναται να διατρυπηθεί ; Η απορία λύεται στην Καινή Διαθήκη, όπου το Δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ο Υιός (ΟΜΟΟΥΣΙΟΣ τω Πατρί), Σαρκώνεται, γίνεται Άνθρωπος και Διατρυπάται επάνω στον Σταυρό! Ο Ιησούς Χριστός είναι ο Σαρκωμένος Γιαχβέ!
Η φράση «και θέλουσι πενθήσει δι’ αυτόν ως πενθεί τις διά τον μονογενή αυτού, και θέλουσι λυπηθή δι’ αυτόν ως ο λυπούμενος διά τον πρωτότοκον αυτού» φανερώνει διάκριση Προσώπων στη θεότητα. Ο Πατήρ ως έχων ΚΟΙΝΗ την θεία ΟΥΣΙΑ με τον Υιό είπε προηγουμένως: «και θέλουσιν επιβλέψει προς εμέ, τον οποίον εξεκέντησαν». Η διατρύπηση του Υιού είναι και διατρύπηση του Πατρός αφού Πατήρ και Υιός είναι ΟΜΟΟΥΣΙΑ Πρόσωπα! Θυμηθείτε τον λόγο πού είπε ο Ιησούς στους μαθητές του: «ο εωρακώς εμέ εώρακε τον πατέρα» -Ιωάννης 14:9. Τώρα ο Γιαχβέ λέγει «θέλουσι πενθήσει δι’ αυτόν» και «θέλουσι λυπηθή δι’ αυτόν» Διακρίνει τον Εαυτό του από τον Υιό που έγινε Άνθρωπος – Μεσσίας! Ο Μεσσίας ως Θεός είναι Ομοούσιος με τον Πατέρα ΜΙΑ θεία Ουσία. Ως Άνθρωπος δεν είναι ομοούσιος με τον Πατέρα.
Στο εδάφιο Ζαχαρίας 12:10 ο Γιαχβέ προλέγει την διατρύπησή του ως Ανθρώπου και συνεπώς τον θάνατό του ως Ανθρώπου. Στο εδάφιο Ησαΐας 63:5 (Μασοριτικό) ο Γιαχβέ προλέγει την ΑΥΤΟΣΩΤΗΡΙΑ Του (Αυτοανάστασή του ως Ανθρώπου) «ο βραχίων μου ενήργησε σωτηρίαν εις εμέ»! Παράδοξος πράγματι λόγος! Ο Παντοδύναμος Θεός να σώζει τον Εαυτό του! Από τι θα μπορούσε να ΣΩΣΕΙ τον Εαυτό του ο Γιαχβέ ως Θεός; Από ΤΙΠΟΤΕ!!! Ο Γιαχβέ έσωσε τον Εαυτό του ως ΑΝΘΡΩΠΟΣ (Ιησούς Χριστός) με την Αυτοανάστασή του! Ο Γιαχβέ έγινε άνθρωπος (χωρίς να παύσει να είναι Θεός), διατρυπήθηκε, πέθανε και Αναστήθηκε! Πού είναι οι Αντιτριαδίτες Προτεστάντες και οι επίσης Αντιτριαδίτες Εβραίοι Ταλμουδιστές να ερμηνεύσουν το Ησαΐας 63:5 (Μασοριτικό);;;; Μήπως σκοπεύουν να το διαστρέψουν και αυτό όπως το Ζαχαρίας 12:10;
- ΣΑΛΤΑΟΥΡΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ (σ.σ. από πρώην: egolpion.com)
Μόνο τώρα μπορεί να καταλάβει κάποιος υποψιασμένος με τα όσα διάβασε μέχρι στιγμής, για ποιο λόγο επιχειρήθηκε η αποσύνδεση της Παλαιάς Διαθήκης από την Καινή και γιατί μας λένε κάποιοι σαν τον εβραίο Χαράρι ότι η Βίβλος έχει λάθη και θα πρέπει να ξαναγραφτεί! Γιατί απλούστατα, αν παραμείνει ως έχει παρά μόνο στον Χριστιανισμό γιατί οι εβραίοι δεν έχουν την Καινή Διαθήκη στη θρησκεία τους, τότε δεν θα μπορούν να αποδείξουν ότι ο Μεσσίας τους δεν ήταν ο Χριστός όπως ψευδώς μας λένε και θα πρέπει μετά να γίνουν όλοι χριστιανοί εφόσον ο Χριστός ήταν ο Μεσσίας τους, με αποτέλεσμα ούτε το Παγκόσμιο Οικονομικού Φόρουμ να μπορεί να ισχυριστεί ότι η Βίβλος έχει λάθη ή θα πρέπει να γραφτεί μια άλλη που να ικανοποιεί όλες τις θρησκείες:
Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ ζητά να ξαναγραφεί η Βίβλος με τη χρήση Τεχνητής Νοημοσύνης γιατί λέει ότι έχει "λάθη"
Η απόλυτη ύβρις των θεομάχων σε όλο της το μεγαλείο... Δημοσίευμα αποκαλύπτει μια νέα απόπειρα «ανασύνταξης» της Βίβλου, με την βοήθεια της Τεχνητής Νοημοσύνης», με το αιτιολογικό ότι είναι λανθασμένη.
«Το WEF ζητά να ξαναγραφεί η Βίβλος με τη χρήση Τεχνητής Νοημοσύνης – “Έχει λάθη η προηγούμενη”.
Δεν έχουν όριο οι προκλητικές δηλώσεις στελεχών του Παγκόσμιου Οικονομικού φόρουμ. Ένας ανώτατος αξιωματούχος του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF) του διαβόητου Κλάους Σβαμπ ζήτησε να “ξαναγραφεί” η θρησκευτική γραφή από την Tεχνητή Nοημοσύνη (TN) για να δημιουργηθεί μια νέα παγκοσμιοποιημένη “Βίβλος”.
Ο Γιούβαλ Νόε Χαράρι, ο βασικός σύμβουλος του Κλάους Σβαμπ και εκ των ιδρυτών του δόγματος της “Μεγάλης Επανεκκίνησης” υποστηρίζει ότι η χρήση της τεχνητής νοημοσύνης για την αντικατάσταση των γραφών θα δημιουργήσει ενοποιημένες “θρησκείες που θα είναι πραγματικά σωστές”. Ο Χαράρι συγγραφέας και καθηγητής με σημαντική επιρροή στους μεταβατιστές, έκανε την δήλωση αυτή σε ομιλία του για το “μέλλον της ανθρωπότητας”. Σύμφωνα με τον ίδιο, η δύναμη της τεχνητής νοημοσύνης μπορεί να αξιοποιηθεί και να χρησιμοποιηθεί για να αναδιαμορφώσει την πνευματικότητα στο παγκοσμιοποιητικό όραμα του WEF για “ισότητα” και συμπεριληπτικότητα».
[iEpikaira: Σκοπός των νοσηρών μυαλών είναι αφενός να εξισώσουν την Αγία Γραφή με ένα οποιοδήποτε άλλο κείμενο που έχει γραφεί από ανθρώπους και αφετέρου να συντάξουν την νέα "αγία γραφή" η οποία θα είναι το "ευαγγέλιο" του οικουμενισμού, της νέας πανθρησκείας που θα "ενώνει" δήθεν όλες τις θρησκείες σε ένα διαθρησκειακό συνονθύλευμα ή μάλλον αχταρμά... Η Αγία Γραφή κατά την Ορθόδοξη Χριστιανική Θεολογία είναι βιβλίο θεόπνευστο, δηλαδή, οι συγγραφείς της δεν κατέγραψαν δικές τους ιδέες ή σκέψεις, αλλά όσα ο Τριαδικός Θεός τους φανέρωσε με τρόπους που εκείνος γνωρίζει.]
πηγή: https://i-epikaira.blogspot.com/2023/06/blog-post_191.html#
Και όταν ο ίδιος ο Χριστός λέει ότι μόνο μέσω εκείνου εξασφαλίζεται ο Παράδεισος με άλλα λόγια: Ιω. 14,6 Του λέγει ο Ιησούς· ‘’εγώ είμαι ο ασφαλής δρόμος, που οδηγεί στον ουρανόν, εγώ είμαι η απόλυτος και καθαρά αλήθεια, που φωτίζει τον άνθρωπον δια την σωτηρίαν, εγώ είμαι η ζωή και ο χορηγός της αιωνίου ζωής δι' όλους τους πιστούς. Κανείς δε δεν ημπορεί να έλθη προς τον Πατέρα, δια να απολαύση την αιώνιον ζωήν, παρά μόνον δια μέσου εμού’’, τότε μπορούμε να καταλάβουμε γιατί παρά μόνο ο χριστιανισμός είναι αυτός που ενοχλεί ή η ακεραιότητα της Βίβλου που γνωρίζουμε μέχρι σήμερα, για να πρέπει να αλλαχτεί και ο χριστιανισμός να συνενωθεί με άλλες θρησκείες για να εξαφανιστεί! Γιατί μόνο τότε θα μπορεί να βγει ο κάθε εβραίος Χαράρι ή όποιος άλλος παγκοσμιοποιητής για να μας φέρει δικό του ψευτομεσσία μέσα από μια δική του κατασκευασμένη θρησκεία και γιατί να βρίσκονται λάθη παρά μόνο στη Βίβλο όταν υπάρχουν εκατοντάδες άλλα θρησκευτικά κείμενα τόσων και τόσων θρησκειών, αλλά κανείς όμως απ’ όλους αυτούς τους παγκοσμιοποιητές ή όποιους άλλους αντιχριστιανούς να μη βρίσκει λάθη και σε εκείνα για να μας πει ότι θα πρέπει να ξαναγραφτούν όπως η Βίβλος. Και σε περίπτωση που μας πει κάποιος ότι παρόλο αυτά θα μπορούσαν να βρεθούν κάποια συνενωτικά στοιχεία μεταξύ όλων των θρησκειών, έστω και εθιμοτυπικά, για να έχουμε μία μόνο όπως το θέλουν οι παγκοσμιοποιητές, απαντάμε ότι κάτι τέτοιο πάλι απαγορεύεται από την ίδια τη Βίβλο και έπειτα ότι δεν μπορούν να συνενωθούν ούτε διαφορετικά χριστιανικά δόγματα μεταξύ τους, όπως το Ορθόδοξο με το Καθολικό:
Ιερ. 10,1 Ακούσατε, Ισραηλίται, τον λόγον Κυρίου, τον οποίον ελάλησε προς σας. 2 Αυτά λέγει ο Κυριος· Μη μανθάνετε να ζήτε σύμφωνα με τους τρόπους της ζωής των ειδωλολατρικών εθνών. Και από τα σημεία του ουρανού μη φοβείσθε, διότι αυτά οι ειδωλολατρικοί λαοί τα φοβούνται. 3 Μη ακολουθήτε τους ειδωλολάτρας, διότι οι θρησκευτικοί και ηθικοί δεσμοί των ειδωλολατρικών εθνών, τα θρησκευτικά των έθιμα και αι παραδόσεις των, είναι ψευδή και ανωφελή. Τα είδωλά των είναι ξύλον, το οποίον έχει κοπή από το δάσος. Είναι έργον τέκτονος, το δε περίβλημά του είναι από χωνευμένον μέταλλον.
– Ενώ το Ευαγγέλιο λέει ότι “το Πνεύμα το Άγιο εκπορεύεται μόνον εκ τού Πατρός”, οι Ρωμαιοκαθολικοί το αλλάζουν και προσθέτουν στο Σύμβολο της Πίστεως, ότι το πνεύμα το Άγιο εκπορεύεται και από τον Υιό, αλλοιώνοντας και ανατρέποντας την δομή της Αγίας Τριάδας
– Ο Πάπας έχει το «αλάθητο»(!) όταν γνωρίζουν όλοι οι Χριστιανοί ότι ‘’ουδείς γαρ αναμάρτητος πλην σου Κύριε’’
– Κατά παράβαση της Αποστολικής Παράδοσης επέβαλαν στους κληρικούς την υποχρεωτική αγαμία στερώντας τους το δικαίωμα της οικογένειας
– Χρησιμοποιούν για να κάνουν το Σταυρό τους πέντε δάκτυλα και όχι τρία (4ο για την Θεοτόκο και 5ο για τον Πάπα, όταν μόνο ο Τριαδικός Θεός λατρεύεται και κανείς άλλος δεν εξομοιώνεται με Αυτόν)
– Καταργήθηκε η Θεία Κοινωνία και οι πιστοί λαμβάνουν ένα βιομηχανοποιημένο ψωμάκι την «όστια» χωρίς «αίμα Κυρίου»
Αν παρόλο αυτά μας πει κάποιος ότι καλά όλα αυτά, αλλά πως ξέρουμε ότι τα κείμενα της Βίβλου που διαβάζουμε σήμερα είναι ίδια με εκείνα της εποχής που γράφτηκαν και δεν έχουν τα σημερινά λάθη που θα πρέπει να διορθωθούν από την τεχνητή νοημοσύνη όπως μας λέει ο εβραίος Χαράρι, η απάντηση έχει ήδη δοθεί και για αυτό το θέμα:
»…είναι παραποιημένα τα μυστήρια της Εκκλησίας και η Αγία Γραφή (Καινή ή Παλαιά Διαθήκη);;; Τι αποδείξεις υπάρχουν ότι δεν είναι παραποιημένα και πώς είμαστε σίγουροι ότι τα έγραψαν οι Απόστολοι;;»…Τα περισσότερα από τα βιβλία της Καινής Διαθήκης, γράφτηκαν σε διάστημα περίπου 20 ετών (μεταξύ 50 και 70 μ.Χ.), απέχουν δε, περίπου, μόνο 30-40 έτη από την εποχή της επίγειας ζωής του Χριστού.
Τα κείμενα αυτά γράφτηκαν τόσο κοντά στα ιστορούμενα γεγονότα, ώστε είναι φύσει αδύνατον να γίνονταν αυτά αποδεκτά, εάν περιείχαν ψέματα.
Και τούτο, διότι ζούσαν πολλοί άνθρωποι που ήταν σύγχρονοι των γεγονότων, οι οποίοι θα μπορούσαν με κάθε ευκολία να τα διαψεύσουν.
Μέχρι το 95 μ.Χ., γράφτηκε και το τελευταίο βιβλίο της Καινής Διαθήκης, που είναι η Αποκάλυψη του Ιωάννη. Αυτό αποδεικνύεται σαφέστατα κι από τα έργα χριστιανών συγγραφέων, του τέλους του α΄ και των αρχών του β΄ μ.Χ. αιώνα, οι οποίοι αναφέρουν ολόκληρα χωρία της Καινής Διαθήκης ή παραπέμπουν σ’ αυτά. Τα ίδια τα γραπτά των συγγραφέων της Καινής Διαθήκης, δεν έχουν βέβαια διασωθεί. Έχουν όμως διασωθεί μέχρι σήμερα 4.000 ελληνικά χειρόγραφα, που περιέχουν ολόκληρη ή μέρη της Καινής Διαθήκης. Από τα χειρόγραφα αυτά, περισσότερα από 40 έχουν ηλικία πάνω από χίλια χρόνια.
Ακόμη, σώζονται τρεις μεγάλοι κώδικες (δηλαδή, βιβλία από πάπυρο ή περγαμηνή) του κειμένου της Καινής Διαθήκης (Βατικανός, Σιναϊτικός, Αλεξανδρινός), που ανάγονται στον 4ο αιώνα μ.Χ.
Επίσης, υπάρχουν 15 μεταφράσεις της Καινής Διαθήκης σε αρχαίες γλώσσες. Από τη θηβαϊκή μετάφραση, σώζεται τμήμα πάνω σε πάπυρο που γράφτηκε περί το 300 μ.Χ.
Υπάρχουν και άλλοι πάπυροι που περιέχουν αποσπάσματα της Καινής Διαθήκης, που χρονολογούνται γύρω στο 200 μ.Χ. Ο παλαιότερος απ’ αυτούς, βρίσκεται στη βιβλιοθήκη του Μάντσεστερ και χρονολογείται από τους ειδικούς γύρω στο 130 μ.Χ. Και το σημαντικότερο είναι, πως όλα ανεξαιρέτως τα σωζόμενα κείμενα, που αποτελούν, όπως είναι φυσικό, προϊόντα διαφορετικών συγγραφέων, γράφουν εξακριβωμένα ακριβώς τα ίδια πράγματα.
Το συμπέρασμα λοιπόν, έπειτα από όλα τα παραπάνω, και φυσικά από το πλήθος των χειρογράφων και τις χρονολογίες που γράφτηκαν, είναι ότι η Καινή Διαθήκη αποτελεί το περισσότερο ιστορικά και επιστημονικά κατοχυρωμένο βιβλίο, σε σύγκριση με οποιοδήποτε άλλο αρχαίο. Όσον αφορά τώρα τη χρονολόγηση των κειμένων της Παλαιάς Διαθήκης, σας αναφέρω την εξής σημαντική διαπίστωση: Ως το 1947, τα παλαιότερα χειρόγραφα (κώδικες) τα οποία διασώζονταν σε διάφορα μουσεία, ανάγονταν στον 9ο μ.Χ. αιώνα.
Όμως τη χρονιά εκείνη, ανακαλύφθηκαν σε σπήλαια της ερήμου της Ιουδαίας, χιλιάδες αποσπάσματα Βιβλικών κειμένων, τα περισσότερα από τα οποία χρονολογήθηκαν ότι ανήκουν στον 2ο και 1ο π.Χ. αιώνα.
Τα ευρήματα αυτά είναι σήμερα γνωστά ως χειρόγραφα του Κουμράν, ή χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας. Η συγκριτική μελέτη, ανάμεσα στα κείμενα αυτά, και σ’ αυτά που διαβάζουμε σήμερα, παρά την τεράστια χρονική απόσταση που τα χωρίζει, απέδειξε ότι δεν υπάρχουν ουσιώδεις διαφορές.
Συνεπώς, όπως εύκολα αποδεικνύεται από όλα τα προαναφερόμενα, και τα κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης είναι αυθεντικά και αξιόπιστα, όπως ακριβώς και τα κείμενα της Καινής Διαθήκης. (σ.σ. Κωνσταντίνος Ρόκας: Απαντήσεις σε Ερωτήσεις Αναγνωστών)
Αν επιμείνει τώρα και πει ότι μπορούν όμως να βρεθούν κάποια λάθη στη Βίβλο σαν το παρακάτω, πάλι δεν θα πρέπει να διορθωθεί από την τεχνητή νοημοσύνη ή από οποιονδήποτε άνθρωπο όπως θα δούμε το γιατί συμπερασματικά:
Γράφει ο Ματθαίος στο 27/κζ: 9: "Τότε επληρώθη το ρηθέν δια Ιερεμίου του προφήτου λέγοντος: Και έλαβον τα τριάκοντα αργύρια, την τιμήν του τετιμημένου ον ετιμήσαντο από υιών Ισραήλ"
Λοιπόν, ψάξτε όσο θέλετε τον Ιερεμία. Αυτό το εδάφιο δεν θα το βρείτε! Και ας γράφει ο Ματθαίος ότι το λέει ο Ιερεμίας. Πού είναι αυτό το εδάφιο; Βρίσκεται στον προφήτη Ζαχαρία! Γράφει ο Ζαχαρίας:
"και ερώ προς αυτούς: Ει καλόν ενώπιον υμών εστι, δότε στήσαντες τον μισθόν μου ή απείπασθε· και έστησαν τον μισθόν μου τριάκοντα αργυρούς" (Ζαχαρίας 11/ια: 12).
Σε τούτη την περίπτωση λοιπόν ή σε κάθε άλλη που ενδεχομένως να υπάρχει, βλέπουμε ότι το λάθος είναι ανθρώπινο (π.χ. όλοι μας κάποια στιγμή θα έχουμε μπερδέψει ένα όνομα σαν άνθρωποι που είμαστε) και όχι θεϊκό για να προσβληθεί η αξιοπιστία της Βίβλου, διότι απλούστατα η συγκεκριμένη προφητεία πράγματι υπάρχει έστω και αν ο Ματθαίος νόμισε ότι τη διάβασε στον Ιερεμία. Αν όμως επιτρέψουμε στη τεχνητή νοημοσύνη να ξαναγράψει τη Βίβλο μετά από κάτι τέτοιο, πώς μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι η αλλαγή δεν θα γίνει στο όνομα του Ιερεμία βάζοντας τον Ζαχαρία στη θέση του κειμένου του Ματθαίου ή αν αντιθέτως διαγράψει ολόκληρη την προφητεία επειδή δεν θα τη βρίσκει στον Ιερεμία, όπως θα βόλευε κάτι τέτοιο κάθε εβραίο σαν τον Χαράρι για να μπει μετά στη διαδικασία να παραχαράξει διαμέσου της τεχνητής νοημοσύνης κάθε Βιβλικό εδάφιο που θα αποδεικνύει ότι ο Μεσσίας του ήταν ο Χριστός (όπως είδαμε πρωτύτερα), με σκοπό να αποδεχτούμε ότι δεν ήταν για να περιμένουμε κάποιον άλλον και προφανώς ψεύτικο για πολιτικές σκοπιμότητες; Για να αποφύγουμε λοιπόν κάθε τέτοιο ρίσκο, απορρίπτουμε κάθε ‘’διορθωτική’’ επέμβαση στα γραπτά της Βίβλου και περιμένουμε τώρα να πάρουν θέση επί του θέματος και όλοι οι υπόλοιποι εκτός του χριστιανισμού θρησκευόμενοι άνθρωποι και για τη δική τους θρησκεία που θέλει να την αλλάξει ο κάθε Χαράρι που ‘’ψωλάρει’’ όταν γράφει τέτοιες σαχλαμάρες για ‘’διορθώσεις’’ κειμένων και συνενώσεις θρησκειών, για να δούμε τελικά κατά πόσο υπερασπίζονται πράγματι τη δική τους θρησκεία ενάντια στην μια και μόνο πανθρησκεία που πάει να φτιαχτεί ή αν αντιθέτως μας το παίζουν παρά μόνο αντιχριστιανοί επειδή υπηρετούν στην πραγματικότητα τέτοιους παγκοσμιοποιητικούς σχεδιασμούς και όχι τη δική τους θρησκεία όπως μας λένε.
Κλείνοντας, θα μπορούσε εύλογα να αναρωτηθεί κάποιος μετά τα όσα διάβασε, πως μπορεί να έχει σχέση τότε ο χριστιανισμός με την Ευρωπαϊκή Παράδοση του παρόντος ιστολογίου, όταν και ο πλέον αδαής γνωρίζει ότι όλα αυτά αφορούν παραδόσεις της Μέσης Ανατολής με τις εβραϊκές συναγωγές, τους ισραηλίτες και τα λοιπά. Ας το πάρουμε ανάποδα πρώτα, λέγοντας ότι πράγματι είναι έτσι τα πράγματα περί εβραϊσμού και ως εκ τούτου καλά κάνει το ιστολόγιο αυτό και αποκλείει τη θρησκεία και τις συναγωγές του ως μέρος της Ευρωπαϊκής Παράδοσης. Το ίδιο όμως ισχύει και για την Μασονία, αφού σύμφωνα και με την παραπάνω φωτογραφία κάθε στοά της αποτελεί μια μικρογραφία του εβραϊκού ναού του Σολομώντα όταν χρησιμοποιεί μέσα σε κάθε τέτοια τους δυο στύλους του Γιαχίν και Βοάζ. Αφού λοιπόν κάθε εβραϊκή Συναγωγή και κάθε Μασονική Στοά παραμένουν ίδιες σε όποια χώρα του πλανήτη και αν βρεθούν, όπως ίδιοι παραμένουν και οι ιερείς τους εμφανισιακά όπου και αν βρεθούν επίσης (π.χ. ένας εβραίος ραβίνος και ένας Μασόνος έχουν πάντα την ίδια αμφίεση σε όποια χώρα και να τους βρεις), είναι τελείως ξένες προς την Ευρωπαϊκή Παράδοση. Πόσο μάλλον η Μασονία, έναν λόγο παραπάνω, όταν στους μυητικούς της βαθμούς παρουσιάζει θρησκευτικές παραδόσεις και εκτός της ευρωπαϊκής (π.χ. στον 28ο βαθμό που αφορά τον θεό Μίθρα των Περσών), χωρίς να βλέπουμε ποτέ όμως να συμβαίνει το αντίθετο με βουδιστές να ντύνονται αρχαιοελληνικά και να χαιρετάνε τον Δία για παράδειγμα, όπως αντιθέτως βλέπουμε ευρωπαίους να ξυρίζουν την κεφάλα τους και να κάνουν γιόγκα για να παριστάνουν τους Βουδιστές!
Με τον χριστιανισμό από την άλλη, δεν βλέπουμε να συμβαίνουν τα ίδια πράγματα όπως θα δείτε και μόνοι σας παραδειγματικά παρακάτω, γιατί αντιθέτως δεν παρέμεινε αναφομοίωτος από την Ευρωπαϊκή Παράδοση όπως συνέβη με τον εβραϊσμό και την Μασονία (αλλά και με τον ισλαμισμό ομοίως), αλλά αφομοιώθηκε ευρωπαϊκά τόσο από άποψη εκκλησιών του όταν βλέπουμε να διαφέρουν από χώρα σε χώρα (π.χ. καμιά σχέση δεν έχει μια Ορθόδοξη εκκλησία εμφανισιακά με μια Προτεσταντική που δεν έχει καν εικόνες μέσα) και από εμφάνιση των ιερέων του (π.χ. ένας Ορθόδοξος παπάς δεν μοιάζει καθόλου με έναν Καθολικό), όσο και από άποψη εθίμων σαν τα χριστουγεννιάτικα δέντρα που ακολουθούν. Συμπερασματικά λοιπόν, θα λέγαμε ότι ο χριστιανισμός δεν αποτελεί ξένο σώμα στην Ευρωπαϊκή Παράδοση όπως αντιθέτως αποτελεί ο ισλαμισμός, ο εβραϊσμός, η Μασονία και κάθε άλλη νεοεποχίτικη θρησκεία ανατολίτικου ως συνήθως χαρακτήρα παραδοσιακά (π.χ. με γιόγκι ινδουιστές), αλλά είναι ένα σώμα που διέσωσε αρχαίες ή παγανιστικές παραδόσεις της Ευρωπαϊκής Παράδοσης και ως εκ τούτου δεν θα το απορρίψουμε όπως θα βόλευε και παγκοσμιοποιητές εβραίους σαν τον Χαράρι που είδαμε και ο νοών νοείτω! Και για να αποφθεχθούν οι όποιες παρανοήσεις, μιλάμε για αφομοιωμένες ευρωπαϊκές παραδόσεις από τον χριστιανισμό και όχι για αφομοιώσεις των θεών τους όπως παραπλανητικά διδάσκει η Μασονία και η Νέα Εποχή της με πανθρησκευτικό τρόπο επειδή τάχα μου όλες οι θρησκείες ίδιο θεό έχουν και για αυτό θα πρέπει να φτιαχτεί μόνο μια όπως μας είπε και το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, αφού είδαμε πρωτύτερα ότι ο Χριστός είπε ότι μόνο μέσω εκείνου πας Παράδεισο και όχι διαμέσου κάθε θεού, ούτε δίδαξε σε ναούς άλλων θρησκειών για να συμβαίνει αυτό πέρα από τις εβραϊκές συναγωγές και όταν ο ίδιος ως άσαρκος ακόμα Θεός της Βίβλου δεν παραδέχεται την ύπαρξη κανενός άλλου θεού για να μπορούμε να τον ταυτίσουμε με κάποιον από τις υπόλοιπες θρησκείες:
Εξ. 20,1 Και ελάλησε τότε ο Κυριος όλους τους λόγους τούτους λέγων· 2 Εγώ είμαι Κυριος ο Θεός σου, ο οποίος σε έβγαλα από την Αίγυπτον, από την χώραν εκείνην της δουλείας. 3 Δεν θα υπάρχουν δια σε άλλοι θεοί πλην εμού. 4 Δεν θα κατασκευάσης ποτέ δια τον εαυτόν σου είδωλον ούτε εικόνα από όσα υπάρχουν στον ουρανόν άνω, όσα εις την γην κάτω και όσα εις τα ύδατα κάτω από την γην. 5 Δεν θα προσκυνήσης αυτά, ούτε θα τα λατρεύσης·
Ψαλ. 95,2 Ψαλατε στον Κυριον. Δοξολογήσατε το όνομα αυτού, με χαράν μεγάλην κάθε ημέραν να διακηρύττετε συνεχώς την χαρμόσυνον αγγελίαν της σωτηρίας, που μας έστειλε. 3 Διαλαλήσατε μεταξύ των εθνικών λαών την μεγαλοπρέπειάν του. Αναγγείλατε εις όλους τους λαούς τα θαυμαστά του έργα. 4 Διότι είναι μέγας ο Κυριος και άξιος να υμνήται με το παραπάνω από όλους. Είναι φοβερός και ανώτερος από όλους τους άλλους θεούς της γης. 5 Διότι όλοι οι θεοί των ειδωλολατρικών λαών είναι ανύπαρκτοι, είναι επινοήσεις δαιμονίων. Ο ιδικός μας όμως Θεός είναι ο αληθινός και πραγματικός, ο παντοδύναμος και αιώνιος, ο οποίος εκ του μηδενός εδημιούργησε τα σύμπαντα.
ΤΩΡΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ Ο ΠΙΟ ΑΔΙΑΒΑΣΤΟΣ ΣΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΓΙΑΤΙ ΕΝΟΧΛΕΙ Η ΒΙΒΛΟΣ ΟΠΩΣ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΧΤΕΙ ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΕΚΕΙ ΣΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ ΕΠΕΜΒΑΙΝΟΝΤΑΣ ΣΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΣΑΝ ΝΑ ΕΠΑΜΒΑΙΝΑΝΕ ΘΕΟΛΟΓΟΙ ΣΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ!!!
Η βασιλική οικογένεια γύρω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο στο κάστρο του Windsor, «Illustrated London News», Δεκέμβριος 1848, Λονδίνο. Η εκτόξευση του εθίμου και η κυριαρχία του στην Ευρώπη, αλλά και στην Αμερική, ήρθε στις αρχές του 19ου αιώνα χάρις στη Βασίλισσα της Αγγλίας, Βικτώρια. Η Βικτώρια ήταν παντρεμένη με τον Γερμανικής καταγωγής Αλβέρτο και αυτός ήταν που σύστησε την παράδοση του δέντρου στο παλάτι του Μπάκινγκχαμ. Το 1848, το βασιλικό ζεύγος της Βρετανίας στόλισε και πάλι το μεγαλοπρεπές δέντρο του στο Κάστρο του Ουίνδσορ και ένα σκίτσο του εμφανίστηκε στο εικονογραφημένο περιοδικό «Illustrated London News», το οποίο έμελλε να κάνει τους Αμερικανούς να λατρέψουν έτσι στα ξαφνικά, το μέχρι πρότινος ξενόφερτο έθιμο.
Χριστουγεννιάτικο Δέντρο – Χριστιανικό έθιμο ή ειδωλολατρικό κατάλοιπο;
Γενικά στοιχεία
Τη περίοδο των Χριστουγέννων εορτάζεται η Γέννηση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και κατ’ επέκταση συνολικά όλες οι εορτές από την ημέρα της Γεννήσεως μέχρι των Θεοφανείων, γι’ αυτό και λέγονται «δωδεκαήμερο». Των Χριστουγέννων προηγείται νηστεία τεσσαράκοντα (40) ημερών, που αρχίζει από την εορτή του Αγίου Φιλίππου (14 Νοεμβρίου). Στην Ορθόδοξη υμνολογία περιλαμβάνονται λαμπροί ύμνοι για την μεγάλη εορτή από τους σπουδαιότερους υμνογράφους της Εκκλησίας, όπως του Ρωμανού του Μελωδού, του Ιωάννη του Δαμασκηνού κ.α.
Η 25η Δεκεμβρίου, ως ημέρα εορτής της Γεννήσεως του Κυρίου, θεσπίστηκε το 336 – 352 μ.Χ. επί Πάπα Ρώμης Ιουλίου. Αυτό έγινε κατόπιν έρευνας στα Αρχεία της Ρώμης για την απογραφή που είχε γίνει στα χρόνια του Αυγούστου και επιπλέον μετά από υπολογισμούς – συνδυασμούς διαφόρων χωρίων του Ευαγγελίου, όπου διαπιστώθηκε, όπως πιστεύεται, τελικώς η ακριβής ημερομηνία της Γεννήσεως του Χριστού.
Ο εορτασμός των Χριστουγέννων συνοδεύεται και από ήθη και έθιμα. Όμως με το πέρασμα του χρόνου πλαισιώθηκε και από ορισμένα, τα οποία όμως δεν έχουν καμία απολύτως ουσία και σχέση με την εορτή των Χριστουγέννων. Έχουν όμως λαογραφική αξία. Ένα από αυτά είναι και το γνωστό Χριστουγεννιάτικο δένδρο.
Η λατρεία των δένδρων
Οι πρόγονοι του Χριστουγεννιάτικου δένδρου μπορούν να αναζητηθούν στα ειδωλολατρικά έθιμα της λατρείας των δένδρων. Ήδη από τους αρχαίους χρόνους και σε όλες τις θρησκείες υπήρχε η παράδοση να στολίζονται δένδρα ή κομμάτια δένδρων.
Αρχαίοι Έλληνες
Στην Ελλάδα των αρχαίων χρόνων υπήρχε το έθιμο του στολισμού ενός δέντρου. Το δέντρο όμως δεν ήταν έλατο, αλλά η Ειρεσιώνη. Η Ειρεσιώνη (είρος = έριον, μαλλίον) ήταν κλάδος αγριελιάς (κότινος – στεφάνι) στολισμένος με γιρλάντες από μαλλί λευκό και κόκκινο, και από τους πρώτους φθινοπωρινούς καρπούς, όπως καρύδια, αμύγδαλα, κάστανα κ.α.
Το «χριστουγεννιάτικο δέντρο» των αρχαίων Ελλήνων αποτελούσε μια έκφραση ευχαριστίας για τη γονιμότητα του λήξαντος έτους και μια παράκληση για τη συνέχιση της γονιμότητας και της ευφορίας κατά το επόμενο έτος. Η ευχαριστία και η παράκληση αυτή ήταν αφιερωμένη στην Αθηνά, τον Απόλλωνα και τις Ώρες (Ευνομία, Δίκη, Ειρήνη).
Βίκινγκς
Το έθιμο του στολισμένου δέντρου (Ειρεσιώνη) μεταδόθηκε στους βόρειους λαούς από τους Έλληνες ταξιδευτές, οι οποίοι ελλείψει ελαιόδενδρων, στόλιζαν κλαδιά από τα δέντρα που ευδοκιμούσαν σε κάθε τόπο. Έτσι, στη βόρεια Ευρώπη, οι Βίκινγκς χρησιμοποιούσαν το δένδρο στις τελετές τους ως σύμβολο της αναγέννησης που σηματοδοτούσε το τέλος του χειμώνα και τον ερχομό της άνοιξης και της αναγέννησης της Μητέρας Φύσης.
Ρωμαίοι
Σύμφωνα με ορισμένους ερευνητές, οι χριστουγεννιάτικες παραδόσεις είναι ένα μίγμα της λατρείας του Σατούρνο (Κρόνου) και άλλων δοξασιών που αναμείχθηκαν με τις χριστιανικές. Υπάρχουν μαρτυρίες που χρονολογούνται από το 336 μ.Χ. ότι στις 25 Δεκεμβρίου στη Ρώμη εορτάζονταν τα Σατουρνάλια (Κρόνεια) προς τιμήν του θεού Σατούρνο (Κρόνου) και οι Ρωμαίοι στόλιζαν διάφορα δένδρα με στολίδια, όπως καρύδια ή άλλα φαγώσιμα. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι τα Σατουρνάλια (Κρόνεια) είναι ο πρόδρομος των Χριστουγέννων.
Βυζαντινοί
Το έθιμο του στολισμένου έλατου φαίνεται πώς από ένα χρονικό σημείο και έπειτα συγκαταλεγόταν και στα βυζαντινά ήθη και έθιμα. Ο καθηγητής της Χριστιανικής Αρχαιολογίας Κώστας Καλογύρης υποστήριξε ότι το έθιμο του δένδρου δεν έχει ξένη προέλευση, αλλά ανατολίτικη (βυζαντινή). Την άποψή του αυτή στηρίζει σε ένα συριακό κείμενο που υπάρχει σε χειρόγραφο στο Βρετανικό Μουσείο. Το κείμενο αναφέρεται σε ένα ναό που έχτισε το 512 ο βυζαντινός αυτοκράτορας Αναστάσιος Α΄ (419 – 518 μ.Χ.) στα βόρεια της Συρίας και στον οποίο υπήρχαν δύο μεγάλα ορειχάλκινα δένδρα.
Ο πρώτος όμως που σκέφθηκε να στολίσει τα κλαδιά του έλατου με πολύχρωμα κεριά, άσπρα, κίτρινα και κόκκινα ήταν ο βυζαντινός αυτοκράτορας Μιχαήλ Γ΄ο Μέθυσος (842 – 867 μ.Χ.). Μια παραμονή Χριστουγέννων διέταξε τους αυλικούς του να τοποθετήσουν κατά τη διάρκεια της νύχτας ένα μεγάλο έλατο στην πλατεία του Ταύρου, όπου βρίσκονταν και τα ανάκτορα. Έπειτα ο ίδιος με μια σκαλωσιά κρέμασε στα κλαδιά του δέντρου διάφορα σε μέγεθος κεριά. Τα κεριά αυτά τα άναψε, τη στιγμή που σήμαναν οι καμπάνες καλώντας τους πιστούς στην Εκκλησία. Τα κεριά έμειναν αναμμένα αρκετή ώρα και ο κόσμος που περνούσε από την πλατεία του Ταύρου και έβλεπε το φωτισμένο έλατο, υπέθετε ότι βρισκόταν μπροστά σε ένα θαύμα.
Αυτό άρεσε στο λαό και έτσι τον επόμενο χρόνο αρκετοί άρχοντες του Βυζαντίου επανέλαβαν το σκηνικό με τη διαφορά ότι αντί να στολίσουν κάποιο δέντρο του κήπου τους, στόλιζαν τα σπίτια τους. Με τον καιρό η συνήθεια αυτή εδραιώθηκε τόσο πολύ στη συνείδηση του λαού, ώστε γενικεύθηκε και έμεινε σαν έθιμο.
Happy Christmas (1891), Λάδι σε καμβά, έργου του Δανού ζωγράφου, Viggo Johansen (1851-1935), συλλογή Hirschsprung, Δανία.
Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και ακαδημαϊκός Φαίδων Κουκουλές αναφέρει ότι κατά την εορτή των Χριστουγέννων στο Βυζάντιο «…κατά διαταγήν του επάρχου της πόλεως, ου μόνον καθαρισμός των οδών εγένετο, αλλά και στολισμός διαφόρων στηνομένων στύλων με δενδρολίβανα, κλάδους μύρτου και άνθη εποχής» [Βυζαντινών Βίος και Πολιτισμός, τ. στ΄, σελ. 152].
Η ανάμνηση του βυζαντινού χριστουγεννιάτικου στολισμού με στηνόμενους στύλους με δενδρολίβανα επιβίωσε στα πρωτοχρονιάτικα κάλαντα, όπου ακούμε: «Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά ψηλή μου δενδρολιβανιά…».
Ο εορτασμός των Χριστουγέννων στο Βυζάντιο περιελάμβανε τη φάτνη και τα κάλαντα. Ειδικότερα, «οι βυζαντινοί κατά την ημέραν των Χριστουγέννων… εσχημάτιζον σπήλαιον και εν αυτώ ετοποθέτουν στρωμνήν εφ’ ής ετοποθέτουν παίδα, τον Ιησούν παριστάνοντα…» και επιπλέον «οι βυζαντινόπαιδες περιερχόμενοι τας οικίας, από βαθείας πρωίας μέχρι δείλης οψίας, μετά αυλών και συρίγγων έλεγον τα κάλανδα…» [Φαίδων Κουκουλές, Βυζαντινών Βίος και Πολιτισμός, τ. στ΄, σελ. 151 – 152].
Γάλλοι – Άγγλοι – Γερμανοί
Στην Γαλλία, οι Δρυΐδες στόλιζαν, χρησιμοποιώντας φρούτα και κεριά, τις βελανιδιές προς τιμήν των θεών τους. Στην Αγγλία, σύμφωνα με την παράδοση, αυτός που καθιέρωσε το χριστουγεννιάτικο δένδρο ως σύμβολο ήταν ο Άγγλος ιερομόναχος Άγιος Βονιφάτιος (675-754) τον 8ο αιώνα μ. Χ., όπου για να εξαλείψει την ιερότητα που απέδιδαν οι ειδωλολάτρες στη δρύ (βελανιδιά), έβαλε στη θέση της το έλατο σαν σύμβολο χριστιανικό και ειδικότερα των Χριστουγέννων. Ο Άγγλος συγγραφέας, Τσάρλς Ντίκενς, σε διάφορα έργα του και περισσότερο στις χριστουγεννιάτικες ιστορίες του, το προβάλλει σαν βασικό χριστουγεννιάτικο σύμβολο.
Άλλη παράδοση θέλει τον Μαρτίνο Λούθηρο (ιδρυτή του Προτεσταντισμού) να είναι εισηγητής του Χριστουγεννιάτικου δένδρου. Την ιδέα αυτή την εμπνεύσθηκε ο Λούθηρος, όταν έκανε ένα βράδυ περίπατο σ’ ένα χιονισμένο δάσος, κάτω από αστροφωτισμένο ουρανό. Όταν επέστρεψε στο σπίτι του, έκανε την κατασκευή του, η οποία περιελάμβανε ένα κομμάτι δένδρου με βαμβάκι και κεράκια στις άκρες των κλώνων του.
Ιστορία του Χριστουγεννιάτικου δένδρου
Ο πρόδρομος του Χριστουγεννιάτικου δένδρου στην Ελλάδα είναι το παραδοσιακό χριστόξυλο ή Δωδεκαμερίτης ή Σκαρκάνζαλος. Αυτό το συναντάμε κυρίως στα χωριά της Βορείου Ελλάδας. Κάθε Χριστούγεννα έβαζαν ένα μεγάλο κούτσουρο από άγρια κερασιά, πεύκο ή ελιά στο τζάκι, όπου θα έκαιγε για όλο το 12ήμερο των εορτών, από τα Χριστούγεννα ως τα Φώτα. Το Χριστόξυλο, σύμφωνα με τις αντιλήψεις, καθαρίζει την παλιά καπνιά του τζακιού και φέρνει την καλοτυχία. Προστατεύει κυρίως το σπίτι από τους Καλικάντζαρους.
Η πρώτη εμφάνισή του στον ελλαδικό χώρο σημειώθηκε το έτος 1833 όταν ο Βασιλεύς των Ελλήνων Όθων και η Βαυαρική δυναστεία το έφεραν μαζί τους ως Γερμανικό έθιμο, στολίζοντας το πρώτο έλατο στα ανάκτορα του Ναυπλίου. Το Χριστουγεννιάτικο δένδρο άρχισε να καθιερώνεται σε όλα τα ελληνικά σπίτια από το έτος 1950 και μετά.
Ο χαρακτηρισμός του πάντως ότι πρόκειται για γερμανικό έθιμο, είναι αυθαίρετος, καθώς οι μαρτυρίες που έχουμε σύμφωνα με τα χειρόγραφα κείμενα δείχνουν ότι η ύπαρξη του δένδρου ως εορταστικό σύμβολο χάνεται στα βάθη των αιώνων. Η λατρεία και ο στολισμός του δένδρου έρχεται από την αρχαιότητα, στη λατρεία της Κυβέλης στην Φρυγία, όπως άλλωστε αναφέρει ο Π. Λεκατσάς.
Το έτος 1650 υπάρχει μια αναφορά για χριστουγεννιάτικο δένδρο που στήθηκε στο Στρασβούργο και ήταν στολισμένο με τριαντάφυλλα από χρωματιστά χαρτάκια, γλυκίσματα και ζαχαρένια ανθρωπάκια. Άλλες πάλι πηγές μας πληροφορούν ότι εμφανίστηκε το έτος 1539 στην Αλσατία, το έτος 1600 στο Ελσάς, το έτος 1640 στο Στρασβούργο. Επεκτάθηκε στην Αυστροουγγαρία, στην Γαλλία, στις Βρυξέλες και από εκεί στην Αγγλία. Νωρίτερα είχε εισαχθεί ως έθιμο στην Πετρούπολη και κατά τα τέλη του ΙΗ΄ αιώνα σε Δανία, Νορβηγία και Σουηδία. Φαίνεται πώς οι Γερμανοί ήταν οι πρώτοι οι οποίοι έβαλαν το Χριστουγεννιάτικο δένδρο σπίτι τους. Το διακοσμούσαν με καρύδια, μπισκότα και κάθε είδους φαγώσιμα και κεριά, θέλοντας να συμβολίσουν τα θεία δώρα που έκαναν οι Μάγοι στον νεογέννητο Χριστό.
Το έτος 1830 Γερμανοί μετανάστες εισήγαγαν το Χριστουγεννιάτικο δένδρο στην Αμερική και στις αποικίες που κατοίκησαν. Την πρώτη μαρτυρία δημοσίας εμφάνισης δένδρου την έχουμε στην Πενσυλβανία των Η.Π.Α., όπου υπήρχαν πολλοί Γερμανοί μετανάστες. Οι άλλες εθνότητες δεν το δέχονταν ως σύμβολο Χριστουγέννων, καθώς το θεωρούσαν παγανιστικό έθιμο. Αυτό θα γίνει μετά το έτος 1840 όπου η Αμερικάνικη κοινότητα θα αρχίσει να δέχεται το δένδρο ως σύμβολο της γιορτής. Τα στολίδια του θα είναι κυρίως φρούτα, καρύδια, ζαχαρωτά και άλλα φαγώσιμα. Το έτος 1882 στολίστηκε στην Νέα Υόρκη, στο σπίτι του Έντουαρντ Τζόνσον (συνάδελφου του εφευρέτη του ηλεκτρισμού Τόμας Έντισον), το πρώτο ηλεκτρικά φωτισμένο χριστουγεννιάτικο δένδρο του κόσμου.
Συμπέρασμα
Αναμφίβολα το έθιμο του στολισμένου δένδρου έλκει την καταγωγή του από τα πανάρχαια χρόνια, πρό Χριστόν, αποτελώντας ουσιαστικά το επίκεντρο ορισμένων μαγικολατρευτικών ή παγανιστικών τελετουργιών διαφόρων λαών. Είναι ένα από τα σύμβολα εκείνα που εμπεριέχουν τον «φετιχισμό», δηλαδή τη λατρεία σαν θεού ενός πράγματος. Το Χριστουγεννιάτικο δένδρο δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τον Χριστιανισμό και τα Χριστούγεννα ειδικότερα.
Δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση χριστιανικό ή ορθότερα ελληνορθόδοξο έθιμο, αλλά ειδωλολατρικό (παγανιστικό), που δεν εξυπηρετεί πνευματικούς στόχους και σκοπούς, αλλά καθαρά εμπορικούς – υλιστικούς. Είναι γνωστό σε όλους μας άλλωστε ότι στην Αμερική ειδικά, αλλά και σε άλλα μέρη, συντηρούνται ολόκληρα πάρκα – φυτώρια με έλατα για τις εμπορικές ανάγκες των Χριστουγέννων.
Επομένως, ως Έλληνες και ως Ορθόδοξοι καλό θα είναι να προσηλωθούμε στις δικές μας ρίζες, στα δικά μας ήθη και έθιμα με τα αντίστοιχα σύμβολα που τα συνοδεύουν, στις δικές μας παραδόσεις, όπως ο παραδοσιακός στολισμός της Φάτνης, ως ανάμνησης ιστορικοθρησκευτικής του λαμπρότατου κοσμοϊστορικού γεγονότος της Γεννήσεως του Σωτήρος μας Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, του νησιώτικου εθίμου του στολισμού του καραβιού, το οποίο είναι και ένας συμβολισμός της Εκκλησίας κ.α.
Σχοινοχωρίτης Κωνσταντίνος
Ιστορικός, Αρχειονόμος – Βιλιοθηκονόμος, Υποψήφιος Διδάκτωρ.
πηγή: https://argolikivivliothiki.gr/2020/12/15/christmas-tree-2/
Από την προϊστορική εποχή έως τις μέρες μας, ένας από τους κατ’ εξοχήν κρίκους Ελληνικότητας είναι η παρουσία και η συνέχεια ή διαχρονία πολλών παγανιστικών ηθών και εθίμων. Αυτά τα διά ζώσης ψυχογραφήματα των άλλοτε κυνηγετικών και αγροτικών κοινωνιών έχουν διεμβολίσει τις ιστορικές περιόδους αποδεικνύοντας την αντοχή τους στο πέρασμα του χρόνου. Ο Χριστιανισμός, παρά τις προσπάθειές του να τα εξαφανίσει από τη στιγμή της επικράτησής του ως επίσημη θρησκεία, τελικά είτε τα αποδέχθηκε με κάποια δόση ανοχής, είτε πολλά από αυτά τα οικειοποιήθηκε, προσφέροντάς τους πλήρη κάλυψη υπό τον μανδύα του. Στο πρώτο αυτό βιβλίο της σειράς «Ο Εξελληνισμός του Χριστιανισμού», βρίσκουμε έθιμα που σχετίζονται με Νεκρικά Έθιμα, με Αιματηρές Θυσίες Ζώων, με Γονιμικά και Ευετηρικά Έθιμα, όπως και με φετίχ ή παράξενες δοξασίες που επιβιώνουν μέχρι σήμερα.
πηγή: https://iamvlichos.gr/index.php?route=product/product&product_id=66
