‘’Η αρχική προϋπόθεση για να υπάρξει και να ευημερήσει ένα κράτος, είναι οι πολίτες του κράτους να ανήκουν στην ίδια φυλή, να έχουν το ίδιο αίμα και αυτό είναι εύκολο να κατανοηθεί. Πρώτον, τα ομόφυλα άτομα συνήθως παντρεύονται μόνο αναμεταξύ τους, καθώς μόνο έτσι θα διατηρήσουν την ενότητα της φυλής. Έτσι ο γάμος δημιουργεί οικογενειακά συναισθήματα, που αποτελούν τους πιο ισχυρούς και διαρκείς δεσμούς μεταξύ των ατόμων. Όταν λάβουμε υπόψη ότι αυτοί οι οικογενειακοί δεσμοί απλώνονται μέχρι να συμπεριλάβουν όλους τους πολίτες του κράτους, βλέπουμε ότι οι όλοι συνδέονται από ένα γενικό συναίσθημα αγάπης, που ονομάζεται φυλετική συμπάθεια. Επιπλέον, έχοντας κατά νου ότι το ίδιο αίμα κυλά στις φλέβες του λαού, καταλαβαίνει κανείς ότι μέσω της κληρονομικότητας θα έχουν τα ίδια συναισθήματα, περίπου τις ίδιες προδιαθέσεις, ακόμα και παρόμοιες ιδέες. Συνεπώς, σε κρίσιμες καταστάσεις, σε μοναδικές περιστάσεις, οι καρδιές τους θα χτυπάνε σαν μία, το μυαλό τους θα υιοθετεί μία άποψη, η δράση όλων θα ακολουθεί τον ίδιο σκοπό. Με άλλα λόγια το έθνος που αποτελείται από μία μόνο φυλή, θα έχει μόνο ένα κέντρο βαρύτητας. Και το κράτος που έχει δομηθεί από ένα τέτοιο έθνος, θα διαθέτει τις καλύτερες προϋποθέσεις για δύναμη, διάρκεια και πρόοδο. Συμπερασματικά, όπως στην διατήρηση των ειδών, το βασικό απαιτούμενο για την ύπαρξη του κράτους, είναι να αποτελείται από άτομα φυλετικά παρόμοια’’
- Corneliu Codreanu, Για τους λεγεωνάριούς μου
&
‘’Η ελληνική φυλή έχει τελείως εξολοθρευτεί από την Ευρώπη. Η φυσική ομορφιά, το μεγαλείο του πνεύματος, η απλότητα των συνηθειών, η καλλιτεχνική δημιουργία, οι αθλητικοί αγώνες, οι πόλεις, τα χωριά, το μεγαλείο των μνημείων και των αρχαίων ναών, ακόμα και το όνομα του λαού, έχουν εξαφανισθεί από την Ελλάδα...Ούτε μία απλή σταγόνα αίματος, γνησίου ελληνικού αίματος, δεν τρέχει στις φλέβες των χριστιανών κατοίκων της σημερινής Ελλάδας. Μια τρομερή καταιγίδα διασκόρπισε έως την πιο απόμακρη γωνιά της Πελοποννήσου μια νέα φυλή, συγγενή προς την μεγάλη φυλή των Σλάβων. Οι Σκύθες-Σλάβοι, οι Ιλλυριοί-Αρβανίτες, οι συγγενικοί με τους Σέρβους και τους Βουλγάρους λαοί, είναι εκείνοι που τώρα ονομάζουμε Έλληνες. Ένας λαός με σλαβικά χαρακτηριστικά, τοξοειδείς βλεφαρίδες και σκληρά χαρακτηριστικά Αλβανών βοσκών του βουνού, που φυσικά δεν προέρχεται από το αίμα του Νάρκισσου, του Αλκιβιάδη και του Αντίνοου. Μόνο μια δυνατή ρομαντική φαντασία μπορεί να ονειρεύεται ακόμα μια αναγέννηση των αρχαίων Ελλήνων...Ένα διπλό στρώμα από ερείπια και ο βόρβορος δύο νέων και διαφορετικών λαών σκεπάζει τους τάφους των αρχαίων Ελλήνων. Τα αθάνατα έργα του αρχαίου ελληνικού πνεύματος και μερικά ερείπια, που βρίσκονται στην Ελλάδα, αποτελούν τώρα την μόνη απόδειξη πως πριν από πολλά χρόνια υπήρχε ένας λαός σαν τους Έλληνες’’
- Γιάκομπ Φίλιπ Φαλμεράιερ
Ολοκληρώνοντας τη φυλετική μας έρευνα τον παρόντα μήνα που αφορά και τον ελληνισμό στην περίπτωσή μας σαν Έλληνες εδώ πέρα ή Άριοι μιλώντας ευρύτερα για τη γηγενή Λευκή φυλή του ευρωπαϊκού εδάφους, θα παρατεθούν και κάποιες άλλες έρευνες (εθνοφυλετικές και βιολογικές) που δικαιώνουν τον κάθε ‘’ανθέλληνα’’ Φαλμεράιερ για τα όσα είδε μπροστά στα μάτια του από επισταμένη έρευνα και όπως βλέπουν τα δικά μας σήμερα αν κοιτάξουμε το παραπάνω ‘’ελληνικό’’ πανεπιστήμιο σε αντιδιαστολή με ένα ‘’βαρβαρικό’’ των ξένων, για να βγάλουμε και εμείς το συμπέρασμα ότι οι εναπομείναντες από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα Έλληνες αποτελούν δυστυχώς μικρή μειοψηφία ανάμεσα σε ελλαδίτες ή μόνο κατ’ όνομα ‘’έλληνες’’ σύμφωνα με μια αστυνομική ταυτότητα που τους δόθηκε, άμα κρίνουμε από τα πεπραγμένα τους και τον πολιτισμό που παράγουν. Γνωρίζοντας με άλλα λόγια ότι αν από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα κληρονομούνταν ίδια γονίδια στους απογόνους των Ελλήνων, τότε θα βλέπαμε και στην πατρίδα μας αντίστοιχα πανεπιστήμια από άποψη πολιτισμικής αισθητικής, αντί για τσαντίρια σαν των γύφτων που μόνο τέτοια αφήνει το δικό τους βιολογικό πέρασμα ανά τους αιώνες σε όποια χώρα και αν βρεθούν! Όπως λοιπόν ο Μέγας Αλέξανδρος μετέφερε ελληνοπρεπή κτίσματα και όχι μόνο σε όσες χώρες της Ανατολής κατέκτησε, το ίδιο πολιτισμικό αποτύπωμα άφησε βιολογικά και κάθε άλλος λαός, γνωρίζοντας άπαντες ότι ινδιάνικες φυλές της Αμερικής ήταν εκείνες που δημιούργησαν τον πολιτισμό των Ίνκας για παράδειγμα και όχι νέγροι της Αφρικής που περιορίστηκαν σε αχυροκαλύβες!
Συνεπώς, όταν βλέπουμε σήμερα ινδουιστές ή βουδιστές για παράδειγμα να κρατάνε τις δικές τους παραδόσεις αντί να χτίζουν αρχαιοελληνικούς ναούς ή να φυσάνε σκοτσέζικες γκάιντες, γνωρίζουμε ότι παραμένουν φυλετικά ομοιογενείς από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα χωρίς να έχουν καμία σχέση με ευρωπαϊκό πολιτισμό κατά το παράδειγμά μας, ενώ όταν βλέπουμε το αντίστροφο από έλληνες ή ευρωπαίους αντίστοιχα, δηλαδή να υιοθετούν εκείνοι ανατολίτικες παραδόσεις απαρνούμενοι (αν δεν τις πολεμάνε κιόλας) τις δικές τους για να μας το παίζουνε φακίρηδες ή γιόγκηδες και να ταυτίζονται με εβραϊκά ή νέγρικα θύματα αντί με ελληνικά ή ευρωπαϊκά, αν εξαιρέσουμε τον ανθρωπιστικό λόγο που θα τους έκανε να κλαίγονται και για το ολοκαύτωμα του ελληνισμού στην Μικρά Ασία από τους Τούρκους πέρα από του εβραϊσμού ή να φώναζαν με τον ίδιο ζήλο και για την καταπάτηση δικαιωμάτων των βορειοηπειρωτών ελλήνων όπως φωνάζουν για των μαύρων στην Αμερική λόγου χάρη, ένα γεγονός που σπανίως συμβαίνει από όλους αυτούς τους υποτιθέμενους ‘’ανθρωπιστές’’, τότε σύμφωνα με τις έρευνες που θα παρατεθούν στη συνέχεια, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι όλοι αυτοί δεν έχουν απολύτως καμιά σχέση γονιδιακά με ελληνισμό ή με Άρια Λευκή φυλή του ευρωπαϊσμού κρίνοντας από την αντι-λευκή συμπεριφορά τους, όσο και να μοιάζουν φαινοτυπικά με λευκούς εμφανισιακά (π.χ. και ένας λευκός μπορεί να έχει μογγολικά ή αρμενοειδή χαρακτηριστικά από σχετική επιμειξία των προγόνων του).
Και οι έρευνες αυτές που θα διαβάστε, αποκλείουν κάθε περίπτωση να προκαλείται η αλλαγή μιας τέτοιας συμπεριφοράς από περιβαλλοντολογικές ή κοινωνικές συνθήκες ανεξάρτητα από τη βιολογική υπόσταση του καθενός μας εξαιτίας στερεοτύπων ή προπαγάνδας ή πλύσης εγκεφάλου ξέρω εγώ, διότι ακόμη και αν αγνοούσαμε τις έρευνες αυτές, πάλι η επισταμένη έρευνα μας αποδεικνύει το αντίθετο μπροστά στα μάτια μας! Ενώ δηλαδή έχουμε από τη μια αυτές τις προαναφερόμενες γυφτοανατολίτικες και αντι-λευκές συμπεριφορές από ‘’γηγενείς’’ υποτίθεται έλληνες ή ευρωπαίους χωρίς ποτέ να συμβαίνει το αντίθετο βλέποντας ευρωπαϊκές και αντι-μαύρες από αφροασιάτες, από την άλλη όπως βλέπετε και από τη θεματολογία του παρόντος ιστολογίου της Παραδοσιοκρατίας, συνεχίζουν παρόλο αυτά να προβάλλονται ελληνικά ή ευρωπαϊκά γενικότερα πρότυπα παραβλέποντας κάθε τέτοια (αριστερίστικη ή παγκοσμιοποιητική γενικότερα) προπαγάνδα ή πλύση εγκεφάλου που επιδιώκει τον αφανισμό τους (π.χ. υπάρχουν αυτή τη στιγμή που μιλάμε δεκάδες ομάδες που προβάλλουν ελληνισμό και ευρωπαϊκές παραδόσεις σε λογοκριτικά από τους παγκοσμιοποιητές μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπως στο Φέισμπουκ). Το ερώτημα που απομένει να απαντηθεί λοιπόν αποκλείοντας κάθε υπόνοια για αλλαγή μιας τέτοιας συμπεριφοράς εξαιτίας προπαγάνδας ή πλύσης εγκεφάλου υποτίθεται (σημ. η οποία δεν καταφέρνει να ξεπλύνει όμως ούτε τον δικό μας εγκέφαλο εδώ πέρα για να χοροπηδάμε σαν αράπηδες ας πούμε βρίζοντας τον ελληνισμό ή εξυμνώντας εβραίους), είναι σε τι ποσοστό γονιδιακά έχει απομείνει ελληνικός ή λευκός ευρωπαϊκά άνθρωπος που να ελκύεται από δικές του παραδόσεις για να τις προβάλλει ως εκ τούτου αντί να τις αποκρύπτει ή να προτιμά αφροασιατικές και που μας βοηθάει μια τέτοια διαπίστωση.
Το δημοσίευμα της παραπάνω έρευνας, θα μπορούσε να μας απαντήσει και στα δυο ερωτήματα ως εξής: Ενώ πράγματι συνεχίζει να υπάρχει κατά 99,5% καθαρό ελληνικό γονιδίωμα από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα και πέρα από τα ελλαδικά σύνορα ασφαλώς λόγω μετανάστευσης (π.χ. η νότια Ιταλία έχει πληθώρα ελλήνων αποίκων μέχρι σήμερα παρόλο που έχουν ιταλικά ονόματα και ταυτότητα), όπως συμβαίνει άλλωστε και με κάθε άλλον λαό όσο απειροελάχιστος και αν απέμεινε αριθμητικά όπως ο ινδιάνικος (π.χ. βλέπε τον ηθοποιό Ντάνι Τρέγιο στη εποχή μας), αν παραβλέψουμε όμως ότι η συγκεκριμένη έρευνα αφορούσε μόλις 925 δείγματα ανάμεσα στα εκατομμύρια των ελλαδιτών, τότε κινδυνεύουμε να διολισθήσουμε στο μέγα σφάλμα θεωρώντας ότι το 99,5% των ελλαδιτών σήμερα είναι έλληνες, με αποτέλεσμα να θεωρήσουμε ως ελληνικό έθνος ένα πολυεθνικό σαν το αμερικανικό και ως ‘’εθνικισμό’’ μια πολυεθνική μάζα ανθρώπων από κάθε γωνιά του πλανήτη που θα μας μιλά για πατριωτισμό επειδή γεννήθηκε στην Ελλάδα ακόμη και από αφροασιάτες γονείς ή επειδή έχει χριστιανική θρησκεία όπως συνέβαινε παρομοίως στο Βυζάντιο, βιώνοντας ξανά (κάποια στιγμή) τη διάλυση μιας τέτοιας κοινωνίας σαν της άλλοτε Ρωμαϊκής όταν κατέστη τέτοια (βλέπε σχετικό άρθρο μας πάλι στα φυλετικά θεματολογικά) ή όπως υπενθυμίζεται σχετικώς (από άλλο φυλετικό άρθρο μας για την αναζήτηση του Αιώνιου Έλληνα):
Λαοί μικτοί, αλλά με κοινή θρησκεία, θεωρούμενοι ως «έθνος», οδηγήθηκαν γρήγορα σε διάσπαση σε επιμέρους εθνικά κράτη. Η Καθολική Αυστροουγγαρία διασπάστηκε στις επιμέρους εθνότητες που την αποτελούσαν και την υπέσκαπταν. Κάθε ανθρώπινη φυλή λοιπόν, διαθέτει τα δικά της ψυχικά χαρακτηριστικά, τα οποία διαφέρουν από αυτά των υπολοίπων. Ο τρόπος ζωής ενός έθνους είναι απευθείας παράγωγο των ψυχικών χαρακτηριστικών της φυλής. Η θρησκευτική, γλωσσική και πολιτιστική έκφραση είναι δευτερεύοντα παράγωγα στοιχεία της φυλετικής συμπεριφοράς. Η Φυλή είναι συνεπώς ο βαθύτερος ενοποιητικός παράγοντας του Έθνους. Είναι κάτι αναλλοίωτο και καθορίζεται εκ γεννετής. Αντιθέτως, η εθνική συνείδηση μπορεί να αλλάξει. Όμως, αλλόφυλα άτομα δεν μπορούν να γίνουν μέλη του έθνους, ακόμα και αν αποκτήσουν εθνική συνείδηση, καθώς η φυλή δεν αλλάζει...Τα πολυφυλετικά κράτη βρίσκονται πάντα υπό τον κίνδυνο διάλυσης και χρειάζεται σκληρή και βίαιη εξουσία με απόλυτα ελεγχόμενη προπαγάνδα για να διατηρηθούν. Όσο πιο απολυταρχικά, τόσο περισσότερο καιρό θα αντέξουν. Ωστόσο, οι εσωτερικές έριδες, κοινωνικές, πολιτικές, πολιτιστικές, θρησκευτικές, που προκύπτουν από τη διαφορετική ψυχοσύνθεση των φυλών που απαρτίζουν τον λαό, θα προκαλέσουν εξασθένιση του κράτους και η διάλυση θα είναι θέμα χρόνου, από εσωτερική ή εξωτερική αφορμή.
Αντί λοιπόν να επιτυγχάνεται η καλυτέρευση μιας τέτοιας κοινωνίας αν τη νομίζουμε φυλετικά ομοιογενή ενώ δεν θα είναι, στην πραγματικότητα θα πλησιάζει όλο και περισσότερο η κατάρρευσή της όσες εθνικιστικές προσπάθειες και αν γίνουν για την αποκατάστασή της! Αν όμως δούμε κατάματα τη φυλετική πραγματικότητα γύρω μας (αδιαφορώντας για το αν δεν γίνουμε αρεστοί έτσι από τον περισσότερο κόσμο αποφεύγοντας να κοροϊδέψουμε τους εαυτούς μας πρωτίστως) και συνειδητοποιήσουμε τα ‘’ανθελληνικά’’ συμπεράσματα του κάθε Φαλμεράιερ (π.χ. ο γραφών σε καλοκαιρινές διακοπές του χρόνια πριν, έπεσε πάνω σε εξοδούχους ελληνικής μας στρατιωτικής σχολής στο ίδιο γυράδικο, εκ των οποίων μόλις ένας στους καμιά δεκαριά ήταν λευκός έχοντας ευρωπαϊκά ας πούμε χαρακτηριστικά, με τους υπόλοιπους να μοιάζουν σαν δραπέτες αλγερινών φυλακών ή σαν εξώγαμα του Ιμπραήμ!), τότε παύουμε να απογοητευόμαστε (και έτσι συνεχίζουμε να προβάλλουμε ελληνικότητα ή αριανικότητα ευρύτερα ενάντια στην παγκοσμιοποιητική κουλτούρα του μηδενισμού διαιωνίζοντας έτσι τη δική μας ταυτοτική ύπαρξη) απορώντας γιατί δεν μας ακούει ο περισσότερος κόσμος όταν του μιλάμε παραδοσιακά ή εθνικά και εκείνος αδιαφορεί ή προτιμά να διαβάζει κουτσομπολιά για παράδειγμα.
Έπειτα, αντιλαμβανόμαστε ότι θα πρέπει να μας ενδιαφέρει ο ελληνισμός ανεξαρτήτου κράτους όπου εμφανίζεται από εναπομείναντες έλληνες της πατρίδος μας και έλληνες μετανάστες σε ξένες χώρες αδιαφορώντας για τη σωτηρία ενός Ελλαδικού κράτους που στην πλειοψηφία του δεν απαρτίζεται από ελληνικής καταγωγής άτομα, άμα κρίνουμε από την πολιτισμική και εκλογική τους συμπεριφορά πέρα από τα πεπραγμένα τους (π.χ. για να βλέπουμε τέτοια πανεπιστήμια σαν και αυτό που δείξαμε φωτογραφικά στην αρχή του παρόντος άρθρου ή για να βλέπουμε εθνικιστικά πολιτικά κόμματα να μπαίνουν μετά βίας στη Βουλή χωρίς να ξεπερνάνε ούτε καν το 10% σε εκλογικό ποσοστό από ψηφοφόρους που είναι κατά 99,5% ελληνικής καταγωγής υποτίθεται), αλλά να μην περνά απαρατήρητο και το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι ευκολότερα φτιάχνεις κοινωνία ή νέο κράτος άμα χρειαστεί με ξένους εθνικιστές λόγω κοινής Λευκής ή Αρίας φυλετικής καταγωγής μεταξύ μας, παρά με ελλαδίτες με τους οποίους δεν καταλαβαινόμαστε και δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας αν δεν συγκρουόμαστε κιόλας εξαιτίας του εξωευρωπαϊκού ή αφροασιατικού τους αίματος (π.χ. που τους κάνει να ξινίζουν τα μούτρα τους ή να εκνευρίζονται με όσα βλέπουν και διαβάζουν σε ιστολόγια σαν αυτό εδώ πέρα), όπως αποδεικνύεται από δημοσίευμα για το ‘’έθνος των εθνικιστών’’ που παρουσιάζεται τώρα παρακάτω πριν τις προαναφερθείσες έρευνες.
Χτίζοντας το έθνος των εθνικιστών
Πέμπτη, 7 Νοεμβρίου 2013
Η διοργάνωση του τουρνουά “White Rex” στην Ρώμη, τον μήνα που πέρασε, ήταν για μία ομάδα ανθρώπων ιδιαίτερα σημαντική. Το ίδιο χρονικό διάστημα και με βάση άλλες εθνικιστικές ομάδες πραγματοποιήθηκε στην Ρώμη μία εκδήλωση διαμαρτυρίας για τα γεγονότα στην Συρία.
Κοινή συνιστώσα και στις δύο εκδηλώσεις, πέρα από τον “εθνικιστικό” πολιτικό λόγο και την ιδεολογική κατεύθυνση των συμμετεχόντων ήταν ο πανευρωπαϊκός τους χαρακτήρας. Και στις δύο εκδηλώσεις συμμετείχαν εθνικιστές από μία πλειάδα χωρών της Ευρώπης, σε σημείο που και οι δύο εκδηλώσεις μπορούν άνετα να χαρακτηρισθούν ως πανευρωπαϊκές και όχι ιταλικές, παρόλο που έλαβαν χώρα σε ιταλικό έδαφος. Εάν εγώ π.χ. βρισκόμουν σε κάποια από αυτές τις εκδηλώσεις, ως Έλληνας εθνικιστής δεν θα αισθανόμουν ότι βρίσκομαι μεταξύ ξένων. Θα αισθανόμουν ότι βρίσκομαι μεταξύ συμπατριωτών μου. Γιατί;
Εδώ προκύπτει ένα θέμα με τον ορισμό του “εθνικιστή” φυσικά. Σύμφωνα με τον προερχόμενο από τον γαλλικό διαφωτισμό όρο του εθνικιστή με την έννοια του υπερασπιζόμενου το έθνος κράτος στο οποίο ανήκει έναντι όλων των υπολοίπων εθνών-κρατών, φαίνεται να προκύπτει ένα οξύμωρο. Το οποίο πολλές φορές εκμεταλλεύεται η αριστερά στην χώρα στην οποία ζούμε. Έχω συζητήσει πολλές φορές με ιδεολογικά προσκείμενους σε αυτό που αποκαλούμε εθνικιστικός χώρος το πώς αντιλαμβάνεται ένας Έλληνας εθνικιστής έναν Ιταλό εθνικιστή, έναν Ρώσο εθνικιστή, έναν Τσέχο ή έναν Δανό εθνικιστή. Σύμφωνα με την κρατούσα στην ελληνική κοινωνία άποψη, αλλά και σύμφωνα με την κρατούσα στον εθνικιστικό χώρο άποψη που υιοθετούν όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα και οι οργανώσεις του ελληνικού κράτους ο Έλληνας εθνικιστής καλείται πάντα να υπηρετήσει τα συμφέροντα του ελληνικού κράτους σε προτεραιότητα. Τι είναι όμως το “έθνος” σύμφωνα με τον κλασσικό ορισμό του; Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο: “το ελληνικόν εόν όμαιμόν τε και ομόγλωσσον και θεών ιδρύματα κοινά και θυσίαι ήθεά τε ομότροπα” (Ηρόδοτος, Ουρανία 144). Δηλαδή: “Υπάρχει και το ελληνικό έθνος από το ίδιο αίμα και με την ίδια γλώσσα μ΄ εμάς, με το οποίο έχουμε κοινά ιερά των θεών και κοινές θυσίες και ήθη κοινά”.
Ας το αναλύσουμε λίγο και ας το πάρουμε ανάποδα. Ήθη κοινά. Με ποιους έχω περισσότερα ήθη κοινά; Με το έθνος στο οποίο ανήκω βιολογικά; Τον ελληνικό λαό; Που αποτελείται από όλους αυτούς των οποίων τα ήθη μπορούν να συμπιεστούν στο τρίπτυχο φραπέ – δουλειά – ποτό; Ή με αυτούς με τους οποίους χωρίς να έχω ποτέ γνωριστεί μπορώ να φανταστώ την καθημερινότητά τους, ιδωμένη μέσα από τον εθνικιστικό λόγο και την βιωματική εμπειρία του εθνικιστικού αγώνα; Με ποιόν μπορώ να επικοινωνήσω ουσιαστικότερα και βαθύτερα; Με έναν Ιταλό εθνικιστή που έχει βιώσει λίγο πολύ τις ίδιες αγωνίες και σκέψεις με εμένα, τις ίδιες ίσως διώξεις, που βλέπει καθαρά τα ίδια προβλήματα που βλέπω κι εγώ; Ή με έναν αποχαυνωμένο Έλληνα είτε αυτός είναι μπολσεβίκος είτε είναι από το κομμάτι των χαζοχαρούμενων γιάπηδων που λατρεύει με συνοπτικές διαδικασίες το εγώ του; Ακόμη και τα… ρούχα που φοράμε, ο τρόπος που περπατάμε ή κουρευόμαστε είναι πιο πιθανόν να ομοιάζουν. Νομίζω οι δικές μου τουλάχιστον απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα επαρκούν για να ξεκαθαρίσουν το ζήτημα των ηθών.
Ας πάμε στις κοινές θυσίες. Και θα αυθαιρετήσω εδώ, απομακρύνοντας την έννοια των θυσιών όπως τις εννοούσε ο Ηρόδοτος ως θρησκευτική τελετή, παρόλο που είμαι βέβαιος ότι ο τρόπος που βιώνουμε την θρησκεία είναι κοινός. Θα αναφερθώ στην θυσία με την έννοια που αυτή λαμβάνει ως προσωπικό κόστος για κάτι μεγαλύτερο. Και σε αυτό το σημείο τα κοινά μου με έναν Ισπανό, έναν Γάλλο ή έναν Νορβηγό είναι και πάλι πολύ περισσότερα από ότι με έναν Έλληνα. Το γεγονός ότι τόσο εγώ όσο και αυτός μπορούμε να καυχώμεθα ότι θυσιάζουμε κάτι από εμάς – ό,τι και εάν είναι αυτό ιδιοκτησία μας ή κομμάτι του εαυτού μας για κάτι καλύτερο – μας κάνει από μόνο του συμμετέχοντες στις ίδιες θυσίες, στις οποίες ποτέ δεν θα μπορούν να μπουν αυτοί οι μη μετέχοντες στην διαδικασία του ιδεολογικού και πολιτικού αγώνα.
Εδώ προκύπτει το ζήτημα του “ομόγλωσσου”. Στο οποίο πολύ δύσκολα μπορεί κανείς να πει κάτι προς υπεράσπιση αυτού που ισχυρίζομαι. Οι γλώσσες μας είναι διαφορετικές. Ή μήπως όχι και τόσο; Η ελληνική καθώς και όλες οι Ευρωπαϊκές γλώσσες γλωσσολογικά ανήκουν σε μία κοινή συνισταμένη. Την Ινδοευρωπαϊκή. Και είναι συγγενείς μεταξύ τους. Αλλά αυτό δεν έχει τόσο νόημα. Η ουσία είναι ότι πάντα – όποτε έχω βρεθεί με Ευρωπαίους εθνικιστές – έχω καταφέρει να συνεννοηθώ μαζί τους με τον έναν ή τον άλλον τρόπο και να πούμε πολύ περισσότερα πράγματα από ό,τι λέω με τον διπλανό μου στην πολυκατοικία ή στο λεωφορείο!
Όσο για το όμαιμον, είναι πλέον ξεκάθαρο ότι μέσα στον κυκεώνα της παγκοσμιοποίησης που βιώνουμε οι Ευρωπαίοι μπορούν να γίνουν αντιληπτοί ως φυλετικά μας αδέλφια αν όχι ξαδέλφια. Γνωρίζω ότι πολλοί θα αντιδράσουν σε αυτό. Λίγη σημασία έχει. Το “Έθνος Ανάδελφον” του Σαρτζετάκη αποτελεί για μένα προσωπικά μία λανθασμένη προσέγγιση. Όχι ότι δεν υπάρχουν διαφοροποιήσεις, αλλά αυτές είναι πολύ μικρές μπροστά στην πλημμυρίδα ασιατών και αφρικανών που μετατρέπεται στους νέους κατοίκους της Ευρώπης.
Πέραν αυτού όμως πολύ περισσότερο από όλα τα υπόλοιπα, αυτό που με δένει με τους Ευρωπαίους εθνικιστές είναι το ότι έχουν τα ίδια ακριβώς προβλήματα με εμένα. Οι χώρες τους καθοδηγούνται από τις ίδιες διεφθαρμένες ελίτ, αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα εκχώρησης του φυσικού τους χώρου στους εισβολείς και δέχονται την ίδια πίεση από τα κατεστημένα των χωρών τους. Όλα αυτά για τι τα λέω;
Γιατί είναι πεποίθησή μου πλέον ότι για να επιβιώσουν τα έθνη της Ευρώπης, βιολογικά, πολιτισμικά και ως κυρίαρχα στην ήπειρο της Ευρώπης, είναι ανάγκη τα Ευρωπαϊκά Έθνη να λειτουργήσουν από κοινού. Πώς θα γίνει αυτό; Μέσω των συμφωνιών των διεφθαρμένων ελίτ που τυραννούν τις χώρες μας; Σαφώς και όχι! Ή μήπως των κλασσικών “εθνικιστών – κρατιστών”, οι οποίοι δεν θέλουν να χάσουν ευκαιρία για να προωθήσουν τα συμφέροντα του Έθνους – κράτους εις βάρος κάποιου άλλου, συνεργαζόμενοι μάλιστα γι’ αυτό και με εξωευρωπαϊκά έθνη-κράτη;
Ο μοναδικός τρόπος που μπορεί να συμβεί αυτό, είναι το να χτίσουμε το Έθνος των Εθνικιστών. Δεν είναι εύκολη δουλειά. Η διαδικασία όμως έχει ήδη αρχίσει. Διανοούμενοι του εθνικιστικού χώρου όπως ο Faye αλλά και άλλοι μιλούν είτε για Ευρωπαϊκό Εθνικισμό, είτε για λευκό εθνικισμό περιλαμβάνοντας και τους λευκούς πληθυσμούς εκτός Ευρώπης. Ομάδες και κινήματα σε ολόκληρη την Ευρώπη συνεργάζονται μεταξύ τους στην καθημερινότητα και μιλώντας για προάσπιση του συλλογικού μας πολιτισμού και του συνόλου των λαών μας ως κοινού. Γάλλοι πατριώτες υιοθετούν ως κληρονομιά τους το Λάμδα των Σπαρτιατών, όπως είδατε σε προηγούμενα τεύχη. Έτσι και εγώ θεωρώ κληρονομιά μου μαζί με την Ακρόπολη και το Κολοσσιαίο και τον Γκαίτε και τον Pound. Και αυτό συνεχίζεται. Είμαστε κληρονόμοι ενός πολιτισμού χιλιετιών.
Ως Ευρωπαίος ο κάθε Έλληνες έχει μία κληρονομιά να υπερασπιστεί. Θα το κάνει; Οι καμπάνες του Ευρωπαϊκού εθνικισμού σημαίνουν σε όλη την Ευρώπη. Τις χτυπούν οι νέοι εθνικιστές. Έχει σημασία αν είναι Γάλλοι, Ρουμάνοι, Ιταλοί η Σουηδοί; Ανήκουν στο έθνος των εθνικιστών.
Του Δημήτρη Παπαγεωργίου
Δημοσιεύτηκε στο Περιοδικό Πάτρια, τεύχος 36 (Ιούλιος – Αύγουστος 2013)
πηγή: http://www.ideapolis.info/2013/11/blog-post_7.html
Ο Mikhail Nesturkh ήταν Ρώσος ανθρωπολόγος. Στο βιβλίο του «The Races of Mankind» μελετά τις ανθρώπινες φυλές από όλον τον κόσμο. Παρότι το βιβλίο εκδόθηκε επί Σοβιετικής Ένωσης το 1963, περιλαμβάνει κανονικότατα φυλετική τυπολογία. Μάλιστα, στην αρχή γίνεται αναφορά στο ότι οι πρώτοι κομμουνιστές τόνισαν την σημασία των φυλετικών διαφορών, αλλά εν συνεχεία λέει ότι ο φυλετισμός είναι εθνικιστική προκατάληψη! Η γραφικότητα κορυφώνεται, όταν λέει ότι όλες οι φυλές του κόσμου έχουν πανομοιότυπες πνευματικές ικανότητες (!), τη στιγμή που όλο το βιβλίο περιγράφει τις σωματικές φυλετικές διαφορές και όπως είχε ήδη τότε αποδείξει η ανακάλυψη του DNA, σωματικά και ψυχικά γνωρίσματα είναι αλληλένδετα στο DNA.
Οι παρακμιακοί κομμουνιστές τότε λέγανε ότι η μελέτη των φυλετικών διαφορών είναι θεμιτή, ενώ σήμερα αρνούνται την ίδια την έννοια της φυλής. Ότι διατάξουν τα εβραϊκά αφεντικά. Σήμερα έτσι, αύριο αλλιώς. Ακολουθούν διάφορες αντιεπιστημονικότητες, του στιλ ότι το χρώμα του δέρματος επηρεάζεται π.χ. από κοινωνικούς παράγοντες (!), ότι υπάρχει βιολογική ισότητα (;!) στο ανθρώπινο είδος και διάφορες άλλες ακόμα. Στο τέλος βέβαια, λέει ότι οι φυλές του ανθρώπου συνιστούν παρόμοια… υποείδη!
Στο καθαρά ανθρωπολογικό μέρος του βιβλίου, υπογραμμίζεται ορθά ότι τα φυλετικά σύνορα δεν ταυτίζονται με τα εθνικά. Περιγράφονται τα ανθρωπολογικά φυλετικά γνωρίσματα και οι ανθρωπολογικές τεχνικές. Έπειτα, παρουσιάζονται…
οι τρεις μεγάλες ομάδες φυλών στον άνθρωπο, Νεγροειδείς, Ευρωποειδείς και Μογγολοειδείς. Αναφέρεται ότι οι σοβιετικοί ανθρωπολόγοι της εποχής ταξινομούσαν την ανθρωπότητα σε δεκάδες φυλετικούς τύπους.
Περιγράφοντας του Νέγρους, κάνει λόγο για Σουδανικούς, Νιλοτικούς, Βουσμάνους, Πυγμαίους και Αιθιοπικούς. Κακώς απουσιάζει ο Bantuid/Kafrid. Στη συνέχεια περιγράφονται οι Αυστραλοειδείς και οι κάτοικοι Μελανησίας και Παπούα.
Ως προς του Ευρωποειδείς, η ταξινόμηση είναι τελείως επιφανειακή και είναι απορίας άξιον πώς παρατίθενται αναλυτικά οι Νεγροειδείς τύποι και όχι οι Ευρωποειδείς, που είναι πολύ καλύτερα μελετημένοι.
Στους Μογγολοειδείς, η ταξινόμηση είναι λίγο πιο αναλυτική, με οχτώ τύπους για την Ασία και τρεις για τους Ιθαγενείς της Αμερικής. Ακολουθείται σε μεγάλο βαθμό η τυπολογία κατά Cheboksarov.
Ο συγγραφέας εξηγεί την ειδογένεση στον άνθρωπο, με τις διάφορες φυλές να διαχωρίζονται εξελικτικά λόγω γεωγραφικών εμποδίων και απομόνωσης. Επίσης, σημασία έπαιξαν και οι κοινωνικοί παράγοντες, συνιστώντας αυτό που λέγεται κοινωνική επιλογή, παραμερίζοντας ως ένα βαθμό την φυσική επιλογή.
Γεγονός είναι ότι γράφονταν βιβλία με φυλετική τυπολογία ακόμα και στην Σοβιετική Ένωση, τουλάχιστον μέχρι και την δεκαετία του ’60. Πάντως, το βιβλίο αποτάσσει τον φυλετισμό, ενώ από την αρχή μέχρι το τέλος περιγράφει… το πόσο διαφορετικές είναι οι ανθρώπινες φυλές! Αυτό μας αρκεί.
Ο Arthur de Gobineau (1816-1882) ήταν Γάλλος διπλωμάτης και άνθρωπος των γραμμάτων. Αριστοκρατικής καταγωγής, είναι γνωστός για το βιβλίο του «Περί της ανισότητας των ανθρωπίνων φυλών» που εκδόθηκε το 1856. Το βιβλίο είναι γραμμένο στα Γαλλικά, μεταφράστηκε στα Αγγλικά. Στα Ελληνικά δεν έχει εκδοθεί, δείγμα της παρακμής του σύγχρονου Ελληνισμού. Στο σύνδεσμο δίνεται σε Αγγλική μετάφραση.
Στη μελέτη του αυτή ο Γκομπινώ εξετάζει τους διάφορους πολιτισμούς και διαπιστώνει ότι η κάθε φυλή δημιουργεί πολιτισμό με βάση τα ψυχικά της χαρακτηριστικά. Αν επέλθει εκτεταμένη μίξη με άλλες φυλές, τότε οι διαφορετικές ιδιοσυγκασίες δημιουργούν διαφορετικά συμφέροντα, διαφορετικές κοινωνικές, ηθικές, πολιτικές και εν γένει πολιτιστικές προτιμήσεις, γεγονός που συμβάλλει στην εσωτερική αποδιοργάνωση και σιγά σιγά διάλυση του κράτους και αλλοίωση του αρχικού πολιτισμού.
Οι ψυχικές διαφορές των φυλών είναι αυτές που επεξηγούν γιατί σε μια περιοχή άκμασε ο πολιτισμός και σε άλλη όχι. Ο Γκομπινώ κατάφερε να κατανοήσει ότι δεν είναι το περιβάλλον αυτό που δημιουργεί τον πολιτισμό. Διαπιστώνει ότι σε περιοχές καθόλου προικισμένες με φυσικούς πόρους ή καλό περιβάλλον αποτέλεσαν κέντρα ευημερίας και πολιτισμού, ενώ αλλες ευφορες και προικισμένες περιοχές παρέμειναν στην αφάνεια. Η αιτιολόγηση είναι φυλετική, καθώς μία δραστήρια και πνευματικώς ανεπτυγμένη φυλή δημιουργεί πολιτισμο και συνθήκες ευημερίας ακόμη και σε δύσβατες περιοχές, ενώ φυλες όχι τόσο ενεργητικές και μη προικισμένες πνευματικά, δεν καταφέρνουν να δημιουργήσουν κάτι αξιόλογο ούτε στο καλύτερο δυνατό περιβάλλον.
Με πλήθος παραδειγμάτων με έμφαση στην αρχαία εποχή, φτάνει στο συμπέρασμα ότι η φυλή είναι η κινητήριος δύναμη της ιστορίας. Η πορεία των πολιτισμών είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την φυλετική σύσταση των πληθυσμών που τον απαρτίζουν. Το εντυπωσιακό της μελέτης είναι ότι δημοσιεύτηκε το 1856, τρία χρόνια πριν το έργο του Δαρβίνου που εξηγεί τη διαδικασία της φυλογέννεσης!
Ο Γκομπινώ είναι ο πρώτος που εξήγησε επιστημονικά τον καθοριστικό ρόλο των φυλών στην εξέλιξη της ιστορίας. Βέβαια ήδη οι αρχαίοι είχαν διαπιστώσει τις διαφορές των λαών και των πολιτισμών με τους οποίους σχετίζονταν, ωστόσο δεν είχαν πλήρη συνείδηση ότι αυτές εδράζονταν σε φυλετικά πλαίσια. Αν και θιασώτης της αστήρικτης θεωρίας του Νορδικισμού, το έργο έχει τεράστια σημασία. Ο Γκομπινώ είναι αυτός που έδωσε ώθηση στην μελέτη της ιστορίας και των κοινωνικοπολιτικών φαινομένων με βάση τη φυλή.
Το βιβλίο του έχει κολοσσιαία σημασία για όποιον μελετά την φυλετική ανθρωπολογία, αλλά και για κάθε άνθρωπο που θέλει να αυτοαποκαλείται μορφωμένος.
Σκοπός της παρούσας μελέτης
Η βιοποικιλότητα είναι εγγενές χαρακτηριστικό της φύσης. Ο άνθρωπος αποτελεί μέρος της φύσης και συγκεκριμένα του ζωικού βασιλείου. Ως εκ τούτου εμφανίζονται έντονες διαφοροποιήσεις εντός του ανθρωπίνου είδους. Οι διαφορές αυτές μπορεί να είναι τόσο έντονες, που εύκολα γίνονται αντιληπτές. Εύκολα μπορεί κανείς να διαχωρίσει οπτικά έναν νέγρο από έναν ασιάτη της άπω ανατολής.
Οι διαφορές αυτές είναι σωματικές αλλά και ψυχικές. Με βάση τις διαφορές αυτές γίνεται η ταξινόμηση των ανθρώπων σε φυλές. Τις ανθρώπινες φυλές μελετά η επιστήμη της Φυλετικής Ανθρωπολογίας. Η τεράστια σημασία της φυλετικής ανθρωπολογίας έγκειται στις ψυχικές διαφορές των φυλών. Κάθε φυλή με τα διαφορετικά της ψυχικά γνωρίσματα επηρεαζει με τον δικό της τρόπο τα ιστορικά γεγονότα. Οι συγκρούσεις και οι αλληλεπιδράσεις λαών στην ιστορία έχουν υπόβαθρο φυλετικό. Η φυλή είναι η κινητήριος δύναμη της ιστορίας. Αντιθέτως, αν οι διαφορές ήταν μόνο στα εξωτερικά τους γνωρίσματα θα είχε ενδιαφέρον μόνο για καλλιτέχνες που ενδιαφέρονται για την απεικόνιση της ανθρώπινης μορφής. Ωστόσο, στη φύση σωματικά και ψυχικά γνωρίσματα αποτελούν μια αδιαίρετη ενότητα. Είναι αδύνατο δυο φυλές που διαφέρουν εξωτερικά να μην διαφέρουν και ψυχικά.
Πάνω σε αυτή τη λογική κινείται η παρούσα μελέτη της φυλετικής ανθρωπολογίας. Ενδιαφέρει και ο διαχωρισμός των φυλών, ο οποίος γίνεται κυρίως με βάση τα εξωτερικά χαρακτηριστικά, αλλά και η επίδραση των φυλών στην ιστορία και στον πολιτισμό, με βάση τα ψυχικά τους χαρακτηριστικά.
Εξέλιξη και Φυσική Επιλογή
Στη Βιολογία, όλοι οι οργανισμοί κατατάσσονται σε είδη, με κριτήριο αν μέσω της αναπαραγωγής προκύπτουν γόνιμοι απόγονοι. Οι άνθρωποι ανήκουν όλοι στο ίδιο είδος, το ανθρώπινο είδος (homo sapiens) καθώς η μίξη δυο οποιωνδήποτε ανθρώπων, όσο κι αν διαφέρουν, δίνει γόνιμο απόγονο. Ωστόσο, εντός του ανθρώπινου είδους οι διαφορές είναι εμφανείς, τόσο ως προς τα εξωτερικά σωματικά γνωρίσματα, αλλά και ως προς τα πιο δύσκολα να διαπιστωθούν ψυχικά γνωρίσματα, ώστε προκύπτει η ανάγκη διαχωρισμού του ανθρωπίνου είδους σε φυλές.
Φυλή είναι μια ομάδα ατόμων με σωματικά και ψυχικά χαρακτηριστικά διαφορετικά από άλλες αντίστοιχες ομάδες. Είναι αδιαμφιβήτητο ότι υπάρχουν σωματικές διαφορές μεταξύ των ανθρώπων. Αρκεί να σκεφτεί κανείς έναν Ινδιάνο, έναν (ιθαγενή) Eυρωπαίο και έναν Νέγρο. Δείτε τους και θα καταλάβετε.
Αρκετοί αρνούνται την ύπαρξη φυλών, καθώς οι μίξεις είναι τόσες πολλές ώστε δεν υπάρχει στην πράξη διαχωρισμός των φυλών. Ωστόσο, με κατάλληλη παρατήρηση μπορούν να εντοπιστούν διακριτές φυλές. Το φαινόμενο της ύπαρξης ενδιάμεσων τύπων εξηγείται από τους νόμους της κληρονομικότητας σχετικά με την επιμειξία των φυλών.
Ο Κάρολος Δαρβίνος (1809-1882) ήταν αυτός που πρώτος περιέγραψε την διαδικασία της ειδογένεσης. Στο βιβλίο του «Η καταγωγή των ειδών» το 1856 απεδείχθη ότι τα νέα είδη προκύπτουν από την διαφοροποίηση μέρους του πληθυσμού ενός είδους, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένας ξεχωριστός κλάδος εντός του είδους. Η διαφοροποίηση αυτή κάποια στιγμή γίνεται τόσο μεγάλη, ώστε είναι αδύνατη η αναπαραγωγή μεταξύ του αρχικού είδους και του διαφοροποιημένου κλάδου του, με αποτέλεσμα να προκύπτει ένα νέο είδος. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει ένα ενδιάμεσο στάδιο, όπου η μίξη μεταξύ του αρχικού είδους και του κλάδου να δίνει γόνιμο απόγονο, αργότερα όσο η διαφοροποίηση αυξάνει ο απόγονος καθίσταται όχι πάντοτε γόνιμος, μέχρι που είναι αδύνατο να παραχθεί απόγονος, οπότε έχουμε ένα νέο είδος. Οι διαδικασίες της ειδογένεσης διαρκούν πολλές χιλιάδες χρόνια, με αποτέλεσμα να μην γίνονται αντιληπτές κατά τη διάρκεια της ζωής ενός ανθρώπου. Η συνεισφορά του Δαρβίνου είναι σημαντικότατη, διότι κατάφερε να κατανοήσει αυτήν την διαδικασία μετά από επίπονη και μακροχρόνια έρευνα.
Το ανθρώπινο είδος βρίσκεται τώρα στην κατάσταση όπου έχουν δημιουργηθεί κλάδοι διαφοροποίησης, που αντιστοιχούν στις φυλές, αλλά η διαφοροποίηση αυτή δεν έχει φτάσει στο σημείο του να θεωρηθούν ως νέα είδη. Το αναμενόμενο είναι ότι αν συνεχιστεί η διαφοροποίηση αυτή, με τις φυλές να μην μειγνύονται μεταξύ τους, τότε στο μέλλον θα μιλάμε για νέα είδη. Κλασικό παράδειγμα πλήρους διαχωρισμού μεταξύ ειδών είναι το άλογο και ο γάιδαρος, που μπορούν να αναπαραχθούν, αλλά ο απόγονος, το πουλάρι, δεν είναι γόνιμος, συνεπώς αποτελούν διαφορετικά είδη, που διαχωρίστηκαν σχετικά πρόσφατα. Άλλο παράδειγμα πρόσφατα διαχωρισμένων ειδών είναι ο σκύλος με το τσακάλι και τον λύκο, όπου υπάρχουν μικρά ποσοστά γονιμότητας αν μειχθούν, συνεπώς η κατάταξή τους σε διαφορετικά είδη είναι προβληματική. Η διαφοροποίηση των ειδών περνά διαδοχικά στάδια μειωμένης γονιμότητας του απογόνου, έπειτα μειωμένης αναπαραγωγικής δυνατότητας και τέλος ο διαχωρισμός γίνεται πλήρης, δεν μπορεί να γίνει αναπαραγωγή και έχουμε νέο είδος. Έτσι εξηγείται για ποιόν λόγο υπάρχουν είδη που σχετίζονται μεταξύ τους, περισσότερο από ότι με άλλα, καθώς αποτέλεσαν διαφοροποιήσεις από κοινό πρόγονο, συνεπώς μοιάζουν αρκετά μεταξύ τους. Η συσχέτιση αυτή είναι εμφανής τις περισσότερες φορές και μας βεβαιώνει ότι ο άνθρωπος και ο πίθηκος προέρχονται από κοινή ρίζα. Αντίστοιχη συσχέτιση υπάρχει και μεταξύ των διαφόρων φυλών στον άνθρωπο, όπου μάλιστα είναι εμφανές ότι κάποιες φυλές έχουν μεγαλύτερη συσχέτιση μεταξύ τους από ότι με άλλες, καθότι προέκυψαν από κοινό κλάδο διαφοροποίησης.
Ο Δαρβίνος επίσης αναλύει την έννοια της φυσικής επιλογής, μέσω της οποίας επιβιώνουν οι οργανισμοί που είναι καλύτερα προσαρμοσμένοι στο περιβάλλον τους. Οι επιβιώσαντες οργανισμοί αφήνουν απογόνους και με τον τρόπο αυτό περνούν μέσω της κληρονομικότητας τα χαρακτηριστικά τους στην επόμενη γενιά. Αποτέλεσμα είναι οι οργανισμοί στο πέρασμα των γενεών να προσαρμόζονται καλύτερα στο περιβάλλον τους, καθώς επιβιώνουν και κληροδοτούν τα χαρακτηριστικά τους οι καλύτερα προσαρμοσμένοι. Προϋπόθεση για τη λειτουργία της φυσικής επιλογής είναι οι οργανισμοί να μην είναι πανομοιότυποι, αλλά να υπάρχει ένας βαθμός τυχαίας μικροδιαφοροποίησης, ώστε να συσσωρευτούν τα ευνοϊκότερα χαρακτηριστικά.
Σημαντικό στοιχείο της εξελικτικής θεωρίας είναι η μη κληρονομικότητα των αποκτημένων χαρακτηριστικών κατά τη διάρκεια της ζωής ενός οργανισμού. Η επιστήμη έχει ήδη αποδείξει με την ανακάλυψη του γενετικού υλικού – DNA – ότι το γενετικό υλικό δεν αλλάζει κατά τη διάρκεια της ζωής ενός ανθρώπου. Άλλωστε το γενετικό υλικό αποτελεί πλέον και αποδεικτικό στοιχείο της ταυτότητας ενός ανθρώπου, πράγμα που γίνεται καθότι αμετάβλητο. Ο μηχανισμός της εξέλιξης υποδηλώνει ότι όσοι οργανισμοί προσαρμοστούν στο περιβάλλον και επιβιώσουν θα κληροδοτήσουν το γενετικό τους υλικό στους απογόνους, εάν βέβαια κάνουν απογόνους. Συνεπώς τα είδη αλλάζουν μόνο μέσω της φυσικής επιλογής και όχι από επίκτητα χαρακτηριστικά. Το γεγονός αυτό έχει μεγάλη πολιτική σημασία, καθώς είναι αδύνατο να αλλάξουν τα γνωρίσματα ενός αλλόφυλου πληθυσμού μόνο και μόνο με την μετεγκατάστασή του σε άλλο περιβάλλον. Όλες οι προσπάθειες αφομοίωσης αλλόφυλων είναι αδύνατες και οδηγούν μόνο σε μίξεις και όχι σε νέες φυλές.
Άλλος μηχανισμός επιλογής είναι η σεξουαλική επιλογή. Το θηλυκό επιλέγει το αρσενικό με το οποίο θα δώσει απογόνους. Ο μηχανισμός αυτός είναι δευτερεύων, καθώς η επιλογή γίνεται ανάμεσα από ήδη επιβιώσαντες μέσω της φυσικής επιλογής. Ο Δαρβίνος μέσω της σεξουαλικής επιλογής αιτιολόγησε τα δευτερεύοντα χαρακτηριστικά φύλου, δηλαδή τα χαρακτηριστικά που διακρίνουν τα δύο φύλα και τα οποία δεν φαίνεται να βοηθούν στην επιβίωση. Κλασικό παράδειγμα η ουρά του παγωνιού, που εξελίχθηκε ώστε να του δίνει πλεονέκτημα ως προς την σεξουαλική επιλογή, ενώ το εμποδίζει στην επιβίωση, μειώνοντας την ευκινησία του. Στον άνθρωπο, το αρσενικό απέκτησε αυτά τα χαρακτηριστικά επειδή του έδιναν πλεονέκτημα ως προς την ελκυστική εμφάνιση ή ως προς την επιθετικότητα και τη δύναμη για να υπερνικήσει τα αντίπαλα αρσενικά.
Η έντονη διαφοροποίηση των δύο φύλων στον άνθρωπο δεν οφείλεται μόνο στην σεξουαλική επιλογή, γιατί με αυτόν τον τρόπο εξηγείται μόνο η διαφοροποίηση του άνδρα και όχι της γυναίκας. Ο σημαντικότερος λόγος της διαφοροποίησης είναι το γεγονός ότι το αρσενικό ως πιο επιθετικό από τη φύση του, από τα πρώτα χρόνια της ανθρωποποίησης ήταν αυτό που κυνηγούσε και αναζητούσε τροφή, ενώ το θηλυκό βρίσκονταν σε σπηλιές φροντίζοντας τα παιδιά. Συνεπώς η φυσική επιλογή επέδρασε πιο καταλυτικά στο αρσενικό, καθώς αυτό βρίσκονταν υπό συνεχή δοκιμασία και κίνδυνο, από ότι στο θηλυκό. Ο άνδρας προέκυψε πιο μεγαλόσωμος, δυνατότερος, με καλύτερη αντίληψη χώρου και ανώτερες πνευματικές ικανότητες σε σχέση με τη γυναίκα που ανέπτυξε συναισθηματικές ικανότητες και αγάπη για τα παιδιά και το σπίτι. Έτσι εξηγείται η κυριαρχία του άνδρα στις επιστήμες, τις τέχνες, την πολιτική και τα στρατιωτικά. Κανένα φύλο δεν είναι ανώτερο. Και τα δύο αλληλοσυμπληρώνονται με το καθένα να έχει διαφορετικό ρόλο δοσμένο από τη φύση, εξίσου σημαντικό για τη διαιώνιση του είδους.
Φυλές και Έθνη
Αν αντικατασταθούν στην Ελλάδα όλοι οι Έλληνες από Πακιστανούς που μαθαίνουν σταδιακά την Ελληνική γλώσσα και τα Ελληνικά έθιμα, είναι βέβαιο ότι θα μιλάμε πλέον για έναν άλλο λαό. Αυτό σημαίνει ότι η φυλή έχει πολύ μεγάλη σχέση με την έννοια του έθνους. Έθνος ορίζεται ως σύνολο ατόμων του ίδιας φυλής και κοινής συνείδησης.
ΕΘΝΟΣ = ΦΥΛΗ + ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ
Στην παραπάνω ισότητα, η φυλή είναι κάτι αναλλοίωτο και καθορίζεται εκ γεννετής. Αντιθέτως, η εθνική συνείδηση μπορεί να αλλάξει. Άτομα διαφορετικής φυλής ή χωρίς εθνική συνείδηση δεν ανήκουν στο έθνος, ακόμα και αν διαβιούν εντός κοινής επικράτειας. Είναι δυνατόν άτομα της ίδιας φυλής για διάφορους ιστορικούς λόγους να διαχωρίστηκαν και να απέκτησαν διαφορετική εθνική συνείδηση, συνεπώς αποτελούν διαφορετικά έθνη, παρότι ανήκουν στην ίδια φυλή. Όμως, αλλόφυλα άτομα δεν μπορούν να γίνουν μέλη του έθνους, ακόμα και αν αποκτήσουν εθνική συνείδηση, καθώς η φυλή δεν αλλάζει.
Η εθνική συνείδηση, που βασίζεται στην συνείδηση της κοινής καταγωγής, ενισχύεται από δευτερογενή στοιχεία, όπως είναι η γλώσσα, η θρησκεία, τα έθιμα, η πολιτική διοίκηση, η κοινή ιστορία, αλλά όλα αυτά τα στοιχεία δεν είναι αναγκαία. Το αναγκαίο χαρακτηριστικό είναι η φυλή, η οποία λόγω των ψυχικών χαρακτηριστικών της επηρεάζει την ανάπτυξη και των δευτερογενών στοιχείων προς κατεύθυνση κοινή για την ενότητα του έθνους.
Λαοί χωρίς κοινή φυλετική καταγωγή, ακόμα και αν διαθέτουν πολλά δευτερογενή στοιχεία, δεν αποτελούν έθνη. Παράδειγμα οι ΗΠΑ που αποτελούν μια πανσπερμία φυλών με κοινή διοίκηση, κοινή γλώσσα και κάποια χρόνια κοινής ιστορίας. Τα πολυφυλετικά κράτη βρίσκονται πάντα υπό τον κίνδυνο διάλυσης και χρειάζεται σκληρή και βίαιη εξουσία με απόλυτα ελεγχόμενη προπαγάνδα για να διατηρηθούν. Όσο πιο απολυταρχικά, τόσο περισσότερο καιρό θα αντέξουν. Ωστόσο, οι εσωτερικές έριδες, κοινωνικές, πολιτικές, πολιτιστικές, θρησκευτικές, που προκύπτουν από τη διαφορετική ψυχοσύνθεση των φυλών που απαρτίζουν τον λαό, θα προκαλέσουν εξασθένιση του κράτους και η διάλυση θα είναι θέμα χρόνου, από εσωτερική ή εξωτερική αφορμή. Οι διαφορετικές φυλές, λόγω διαφορετικών ψυχικών χαρακτηριστικών, έχουν διαφορετικό τρόπο συμπεριφοράς, διαφορετικά συμφέροντα, διαφορετική κοσμοθέαση, διαφορετικές προτιμήσεις κοινωνικές και πολιτιστικές, με αποτέλεσμα αυτές οι διαφοροποιήσεις να συσσωρεύονται και να υπονομεύουν την σταθερότητα του κράτους.
Η φυλή είναι η κινητήριος δύναμη της ιστορίας. Σε αυτό το συμπέρασμα έφτασε και ο Αρτούρ ντε Γκομπινώ στο βιβλίο του «Περί της Ανισότητας των Ανθρωπίνων Φυλών» το 1855, ένα χρόνο μάλιστα πριν την δημοσίευση του βιβλίου του Δαρβίνου, που εξηγεί την διαδικασία της φυλογένεσης. Το βιβλίο του Γκομπινώ επεξηγεί αναλυτικά με πλήθος ιστορικών παραδειγμάτων ότι η φυλή είναι ο σημαντικότερος παράγοντας της ιστορίας και όχι οι περιβαλλοντικές συνθήκες ή οι οικονομικές και πολιτικές σκοπιμότητες, που επιφανειακά προβάλλουν ως σημαντικότεροι παράγοντες. Διακρίνοντας μέσα από τις διάφορες διενέξεις μεταξύ των λαών στο διάβα της ιστορίας, κάτω από τις πολιτικές αποφάσεις κρύβονται εμμέσως πλην σαφώς φυλετικά κριτήρια. Οι φυλές είναι οι πρωταγωνιστές της ιστορίας και τα διαφορετικά τους ψυχικά χαρακτηριστικά εξηγούν για ποιο λόγο σε έναν τόπο αναπτύχθηκε υψηλός πολιτισμός, βιομηχανική ανάπτυξη, κτλ. ενώ σε άλλον όχι.
Φυλετικά χαρακτηριστικά
Τα σημαντικότερα γνωρίσματα ενός ανθρώπου που χρησιμεύουν για την φυλετική ταξινόμησή του είναι τα γνωρίσματα του κεφαλιού και του προσώπου, το χρώμα του δέρματος, το μέσο ύψος και ο σωματικός τύπος. Σημαντικά είναι και τα ψυχικά γνωρίσματα, τα οποία όμως για να γίνουν αντιληπτά χρειάζεται μελέτη της συμπεριφοράς του εξεταζόμενου ατόμου.
Οι φυλές διαφέρουν συνολικά σε πάρα πολλά χαρακτηριστικά του σώματος, αλλά για την φυλετική ταξινόμηση έχουν επιλεγεί και μελετηθεί πληρέστερα τα στοιχεία του προσώπου, καθώς είναι ευδιάκριτα.
Τα χαρακτηριστικά του κεφαλιού – προσώπου εμφανίζονται σε συγκεκριμένους συνδυασμούς με πολύ μεγάλη συσχέτιση, η οποία γίνεται μεγαλύτερη όταν μάλιστα είναι γνωστό ότι μια κοινότητα ανθρώπων είναι απομονωμένη από άλλες, ώστε να αποκλείεται η επιμειξία. Με αυτόν τον τρόπο είναι σχετικά εύκολο να διαχωριστούν οι ανθρώπινες φυλές. Οι ενδιάμεσοι τύποι προκύπτουν μόνο από επιμειξία και μπορούμε να συμπεράνουμε από ποιες φυλές έχουν λάβει τα διάφορα χαρακτηριστικά τους.
Η φυλετικές μελέτες βασίζονται είτε στην υποκειμενική παρατήρηση, είτε σε μετρήσεις. Η σημαντικότερη μέτρηση είναι ο κεφαλικός δείκτης. Κεφαλικός δείκτης = μήκος κεφαλιού / πλάτος κεφαλιού. Το μήκος μετριέται από το μέτωπο και προς τα πίσω, ενώ το πλάτος μετριέται στα ζυγωματικά. Οι μετρήσεις αυτές γίνονται και επί κρανίων, οπότε ο προκύπτων δείκτης ονομάζεται κρανιακός δείκτης. Λόγω του δέρματος, ο κρανιακός δείκτης προκύπτει κατά 2 μονάδες μικρότερος από τον κεφαλικό δείκτη (ΚΔ).
Τα κεφάλια κατηγοριοποιούνται ως δολιχοκεφαλικά (ΚΔ<80), μεσοκεφαλικά και βραχυκεφαλικά (ΚΔ>82). Η παρατήρηση περί δολιχοκεφαλικού ή βραχυκεφαλικού σχήματος γίνεται από πάνω (κάτοψη του κεφαλιού).
Άλλη μέτρηση είναι αυτή του ρινικού δείκτη (=πλάτος/μήκος μύτης). Αυτός οδηγεί σε κατηγοριοποίηση ως προς τη μύτη σε λεπτόρρινους, μεσόρρινους και πλατύρρινους. Αντίστοιχα με το πρόσωπο, με κατηγοριοποίηση σε λεπτοπρόσωπους, μεσοπρόσωπους και ευρυπρόσωπους. Τις περισσότερες φορές η ταξινόμηση μπορεί να γίνει μέσω παρατήρησης, συχνά με τη βοήθεια χρωματικής κλίμακας και όχι μετρήσεων.
Αντίστοιχος τρόπος κατηγοριοποίησης γίνεται και για τον σωματικό τύπο. Ο εξωμορφικός τύπος χαρακτηρίζεται από λεπτά και μακριά άκρα και μύες, έχει ελάχιστο λίπος και θεωρείται λεπτός. Ο εξωμορφικός τύπος έχει παχιά και κοντά άκρα και μύες, έχει αρκετό λίπος και θεωρείται παχύς. Ο μεσομορφικός τύπος είναι η ενδιάμεση κατάσταση.
Οι λευκοί της Ευρώπης
Το ανθρώπινο είδος έχει πολυάριθμες φυλές. Κάθε μία διαθέτει ξεχωριστά σωματικά και ψυχικά γνωρίσματα. Η φυλές της Ευρώπης είναι οι πλέον μελετημένες, καθώς οι περισσότεροι φυλετικοί ανθρωπολόγοι ανήκουν σε αυτές και τους ήταν πιο εύκολο να τις μελετήσουν.
Φυλετικοί τύποι της Ευρώπης
– Νορδικός
– Βαλτικός
– Αλπικός
– Διναρικός
– Κρομανοειδής
– Μεσογειακός
– Ατλαντοειδής
(σ.σ. επιλεγμένα κείμενα από: fyletika.blogspot.gr)
ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΙΩΝΙΟ ΕΛΛΗΝΑ
Μπορεί η ρωμαϊκή κατάληψη της Ελλάδος και οι επακολουθήσασες ποικίλες κατακτήσεις της από διαφόρους εισβολείς, ως συνέπεια απεμπολήσεως των πατρώων Αξιών μας, να σήμανε την αντικατάσταση του μείζονος μέρους του πληθυσμού των κατοίκων της με αλλόφυλους οι οποίοι χαρακτηρίζουν, πλέον, τον ελλαδικό λαό και τον υπογράφουν με μαζικές συμπεριφορές οι οποίες εξηγούνται από τον Ιάκωβο Φαλμεράιερ στον οποίο προσδίδουν ακόμη και …φιλελληνικά αισθήματα, δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε με τον εκπρόσωπο της «Αντικαθεστωτικής Επικαιρότητος», αλλά και με την στατιστική πραγματικότητα που δείχνουν την πείσμονα, εξακολουθητικήν, ύπαρξη πραγματικών Ελλήνων στην καθημαγμένη, μεταρωμαϊκήν, Ελλάδα! Κι αυτούς τους πραγματικούς Έλληνες, τον «Αιώνιον Έλληνα», αναζητούν οι εκπομπές της «Αντικαθεστωτικής Επικαιρότητος» οι οποίες αποτολμούν να αναψηλαφίσουν την Ιστορία!
ΑΠ ΤΗΝ 4Η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΕΤΑΞΑ ΕΩΣ ΤΗΝ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΙΩΝΙΟΥ ΕΛΛΗΝΑ (A.H. 01)
ΑΠ ΤΗΝ 4Η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΕΤΑΞΑ ΕΩΣ ΤΗΝ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΙΩΝΙΟΥ ΕΛΛΗΝΑ (A.H. 02)
πηγή: http://hellenicnationalsocialistfound.blogspot.com/2020/12/blog-post_16.html
