Στο προηγούμενο άρθρο μας που αφορά τη θεματολογία της παγκοσμιοποίησης γενικότερα και της θρησκείας ειδικότερα, κατατέθηκε δημοσίως η θέση της Παραδοσιοκρατίας αυτού του ιστολογίου πάνω στο ζήτημα της σύγκρουσης μεταξύ εβραιοσιωνισμού και ισλαμισμού και δεν θα επαναληφθούν τα ίδια πράγματα. Όμως, επειδή η πλευρά των ντόπιων εθνοπροδοτών έχει τραβήξει το σκοινί που λένε και πάνε για άλλη μια φορά (όπως στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο) να μας μπλέξουν σε έναν πόλεμο για να σκοτωθούμε για τα συμφέροντα των εβραιοσιωνιστικών αφεντικών τους, καλό είναι να μάθουν οι όποιοι έως τώρα αναγνώστες μας και να διαδώσουν έπειτα τα στοιχεία που θα δημοσιευθούν στο παρόν άρθρο, έτσι ώστε να γνωρίζει και ο περίγυρός τους για ποιον λόγο κινδυνεύουν να σκοτωθούν όταν ακούνε για νέα Σταυροφορία έναντι του Ισλάμ παίρνοντας το μέρος του Ισραήλ και των εβραίων γενικότερα, είτε επικαλούμενοι την όποια μουσουλμανική τρομοκρατία είτε την τουρκική απειλή όταν αναφέρονται ειδικότερα στην Ελλάδα για να μας παρουσιάσουν ως προστάτες μας τους ισραηλινούς ή εβραίους.
Ως προς το τελευταίο που μας αφορά και πιο άμεσα σαν έλληνες που αντιμετωπίζουμε χρόνια τώρα την τουρκική επιθετικότητα εις βάρος μας με πολεμικές απειλές, έχουμε να πούμε ότι εφόσον δεν μας προστατεύουν από την τουρκική απειλή οι αμερικανικές βάσεις που ήδη βρίσκονται στη χώρα μας, τότε δεν έχουμε (με μια διαφορετική κυβέρνηση) παρά να τις αντικαταστήσουμε με τις ομόδοξες ρωσικές και τότε δεν πρόκειται ποτέ να μας επιτεθούν οι τούρκοι όταν θα έχουν στα μετόπισθεν τους ρώσους τους οποίους θα έχουν χτυπήσει στην πατρίδα μας! Έτσι δεν χρειάζεται να υπηρετήσουμε σαν χρήσιμοι ηλίθιοι τα κοσμοεξουσιαστικά σχέδια των εβραιοσιωνιστών και της Νέας Τάξης τους Μασονικά, όπως το κάνουν αυτό οι αμερικανοί που βρίσκονται όμως χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά μας σε σχέση με τους ρώσους που βρίσκονται δίπλα μας και που επηρεάζονται αμεσότερα τα δικά τους εδαφικά συμφέροντα. Έτσι λοιπόν, είτε θα υπάρχει Ισραήλ στο χάρτη είτε όχι αν διαλυθεί από μουσουλμάνους (σημ. το 1821 πάντως που δεν υπήρχε ισραηλινό κράτος μια χαρά πολεμήσαμε τους τούρκους χωρίς καν να έχουμε δικό μας!), εμείς θα έχουμε εξασφαλισμένη την ειρήνη από τους ρώσους αν υποθέσουμε ότι δεν μπορούμε από μόνοι μας ως κράτος. Αν μετατραπεί κιόλας αυτό σε εθνικό από πολυεθνικό ή πολυπολιτισμικό που είναι τώρα, δεν θα έχουμε γύρω μας και καμιά μουσουλμανική τρομοκρατία!
Αν ακολουθήσουν τώρα το εθνοκεντρικό μας παράδειγμα και οι υπόλοιπες Δυτικές κοινωνίες, θα απαλλαγούν από αυτή και εκείνες (σημ. και εξυπακούεται ότι δεν γίνεται να μιλάμε για εθνοκεντρική κυβέρνηση με εβραϊκά ή όποια άλλα αλλόφυλα αφεντικά). Σε διαφορετική περίπτωση και όταν μας ζητάνε να πολεμήσουμε μουσουλμάνους στις πατρίδες τους για να χάσουν την ανεξαρτησία τους, τότε ισχύουν όλα τα παρακάτω που θα μάθετε και έτσι θα πρέπει να στοχοποιηθούν όσοι μας ζητάνε κάτι τέτοιο ή τουλάχιστον να κόψουμε κάθε επαφή μαζί τους για ευνόητους λόγους…
»…Να λοιπόν ένας Έλληνας ιππότης των Ναϊτών μιας και τελευταία πολύς ντόρος έχει γίνει για αυτό το τάγμα μετά τα γνωστά αποτροπιαστικά γεγονότα της Νορβηγίας. Ο Αντερς Μπέχρινγκ Μπρέιβικ, ο μακελάρης της Νορβηγίας δήλωνε ότι άνηκε στο παραπάνω τάγμα καθώς έκανε λόγο και για ένα ιδρυτικό συνέδριο στο Λονδίνο. Ανάμεσα τους ένας Έλληνας ανώνυμος…»
Μετὰ τὴν 11η Σεπτεμβρίου 2001, εἰς πεῖσμα ὅσων στὸ ἐκσυγχρονιστικὸ παραλήρημά τους μιλοῦσαν γιὰ τὸ θάνατό της, ἐπανέρχεται ἡ θρησκεία σὲ σημεῖο, ποὺ νὰ χρησιμοποιεῖται ἀπὸ τοὺς δυτικοὺς φουνταμενταλιστὲς γιὰ τὴν ἔξαψη καὶ τὴν φανατικὴ συστράτευση τῶν μαζῶν στὴν νέα δυτικὴ σταυροφορία. Ἡ «ἐκδίκηση τοῦ Θεοῦ τῶν Χριστιανῶν» ἀπαιτεῖ γενικὴ ἐπιστράτευση τῶν θρησκευμάτων στὸ πλαίσιο τῆς Νέας Ἐποχῆς.
Πόσο εὐκολότερο εἶναι αὐτὸ στὴ Δύση, ὅπου συνυπάρχουν ἑκατοντάδες χριστιανικὲς ὁμολογίες καὶ θρησκεύματα. Οἱ «ἀφελεῖς», ποὺ ἐπιμένουν νὰ εἶναι ὀπαδοὶ κάποιας θρησκευτικῆς θεότητας, καλοῦνται νὰ ὑπηρετήσουν, μαζὶ μὲ τοὺς θεούς τους, τὴν θεότητα τοῦ Καίσαρα καὶ Ἄρχοντα τοῦ κόσμου τούτου!
Δὲν εἶναι ἡ πρώτη φορά, ποὺ ἡ πολιτικὴ προσπαθεῖ, μέσῳ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, νὰ κινητοποιήσει καὶ τὴν (ἱδρυματική) Ὀρθοδοξία σὲ μία «σταυροφορία» -χρησιμοποιήθηκε ἤδη ὁ ὅρος- γιὰ τὴν καταπολέμηση τῆς τρομοκρατίας, στὴ «ρέμπελη» μορφή της φυσικά, σὲ συνεργασία μὲ τὰ θρησκεύματα τοῦ κόσμου, καὶ κυρίως μὲ τὴ δυτικὴ χριστιανοσύνη. Βέβαια, αὐτὴ ἡ σχεδιαζόμενη διαθρησκειακὴ συνεργασία ἐντάσσεται στὰ ὅρια τῆς «ἐν ἐξελίξει» νεοεποχικῆς κίνησης πρὸς τὴν «πανθρησκεία» καὶ θέτει τὸ πρόβλημα τῆς δυνατότητας σύμπτωσης, γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ ὑπάρξει ἀποτελεσματικὴ συνεργασία.
Τὸ δυτικὸ φεουδαρχικὸ-ἱπποτικὸ δίκαιο προβλήθηκε στὸ Θεό, μεταβάλλοντας τὸν χριστιανισμὸ σὲ εἶδος εἰδωλολατρίας, ἀφοῦ κατασκευάσθηκε Θεός, ποὺ δὲν ὑπάρχει. Ὁ Θεός, ἔτσι, νοεῖται ὄχι ὡς Πατέρας, «πλήρης οἰκτιρμῶν καὶ φιλανθρωπίας», ἀλλὰ ὡς φεουδάρχης – τύραννος καὶ τιμωρός, ποὺ ζητεῖ συνεχῶς ἐκδίκηση. Αὐτὴ ἡ περὶ Θεοῦ ἀντίληψη διαποτίζει ὅλη τὴ δυτικὴ -κυρίως τὴν καλβινικὴ- νοοτροπία.
(π. Γεώργιος Μεταλληνός – Ὀρθοδοξία καὶ φανατισμός)
ΝΑΪΤΕΣ ΙΠΠΟΤΕΣ Στην Αθήνα εν κρυπτώ
ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ 18-21/9/2013
Εν κρυπτώ οργάνωσε τριήμερο παγκόσμιο συνέδριο το «ΤΑΓΜΑ ΤΩΝ ΝΑΪΤΩΝ ΙΠΠΟΤΩΝ» στις 18 έως 21 Σεπτεμβρίου στο ξενοδοχείο Royal Olympic Hotel μετά από πρόσκληση της Μεγάλης Επικρατείας του Τάγματος της Ελλάδας που κοινοποιήθηκε τον Μάιο από τον Μέγα Προκαθήμενο Π.Τ. Πρόκειται για το «Ordo Supermus Militaris Templi Hierolymitani» (OSMTH), που στα ελληνικά σημαίνει «Κυρίαρχο Ιπποτικό Τάγμα του Ναού των Ιεροσολύμων». Ισχυρίζεται ότι αποτελεί την ιστορική συνέχεια του περίφημου Τάγματος των Ναϊτών του μεσαίωνα και διακηρύττει ότι υπηρετεί την ιπποτική παράδοση.
Η εφημερίδα μας τον Ιούνιο του 2011 είχε εκτενές δημοσίευμα «ΟΙ ΝΑΪΤΕΣ ΙΠΠΟΤΕΣ» και τι είναι… Πολλοί τότε θεώρησαν το δημοσίευμα φανταστικό. Δεν πέρασαν όμως δύο μήνες και ήρθαν τα πρώτα συγκλονιστικά μηνύματα για την ύπαρξη της μυστικής αυτής οργάνωσης.
Ήταν 22 Ιουλίου 2011 όταν συγκλονίστηκε ο κόσμος από την αποτρόπαια εγκληματική πράξη του Ναΐτη Νορβηγού Anders Behring Breivik (Άντερς Μπέριγκ Μπρέιβικ), ο οποίος ανατίναξε ένα κυβερνητικό κτίριο στο κέντρο της νορβηγικής πρωτεύουσας Όσλο, προκαλώντας 8 θύματα, και στη συνέχεια σκότωσε άλλα 68 άτομα – στην πλειοψηφία τους νέους – σε κατασκήνωση του νησιού Ουτόγια.
Από το ημερολόγιό του «μανιφέστο», 1500 σελίδων, και από φωτογραφίες που βρέθηκαν στο σπίτι του, αποδεικνύονταν, ότι ο μακελάρης ήταν μέλος του Τάγματος των Ναϊτών Ιπποτών, στην δε 817 σελίδα αναφέρεται και σε μια συνάντηση που είχαν με μέλη της οργάνωσης στη Βρετανική πρωτεύουσα που φέρεται να συμμετείχαν δύο Άγγλοι, ένας Γάλλος, ένας Γερμανός, ένας Ολλανδός, ένας Ρώσος, ένας Σέρβος κι ένας Έλληνας. Από τότε δεν δόθηκε κανένα στοιχείο για το ποιος ήταν ο Έλληνας που συμμετείχε!
Ο τύπος αυτός, χωμένος σε περίεργα κυκλώματα που κυβερνούν και κρατούν τα ηνία του κόσμου, είχε δηλώσει ότι ήταν μέλος της Μασονικής στοάς του Όσλο. Αυτό, το επιβεβαίωσε στην εφημερίδα VK ο πρόεδρος της στοάς Ivar A. Skaar λέγοντας: «Ο… ήταν μέλος αλλά δεν ήταν ιδιαίτερα ενεργός… Είχαμε λίγα πάρε-δώσε με τον δολοφόνο…».
Τι είναι οι Ναΐτες Ιππότες
Όλα ξεκίνησαν στις 11-11-1100 μ.Χ. (σύμπτωση; όλα «εντεκάρια») όταν έληξε επίσημα η πρώτη σταυροφορία, με την κατάκτηση της Ιερουσαλήμ από τους Δυτικούς χριστιανούς σταυροφόρους. Συγκλονιστικές είναι οι αφηγήσεις και οι ιστορίες που έχουν διασωθεί από εκείνη την περίοδο ειδικά σε ό,τι αφορά τη σχέση των Ναϊτών με τους φανατικούς ισλαμιστές της εποχής. Μια σχέση σύγκρουσης μεταξύ Χριστιανών της Δύσης και μουσουλμάνων της Αναστολής που κρατάει ακόμα και σήμερα.
Το πρώτο στρατιωτικό Τάγμα του Ναού ή αλλιώς «οι Φτωχοί Συστρατιώτες του Χριστού και του Ναού του Σολομώντα» (λατ. Pauperes Commilitones Christi Templique Solomonici) σχηματίστηκε από τον ιππότη Hugues de Payns και άλλους οκτώ μετά από πρότασή τους στον βασιλιά Βαλδουίνο Β΄ και τον Πατριάρχη Βαρμούνδο να συσταθεί μια ομάδα μοναχών-ιπποτών με σκοπό την φύλαξη του Βασιλείου και των ιερών προσκυνημάτων στην Ιερουσαλήμ.
Το όνομα «Ναΐτες» το πήραν από το «όρος του Ναού» όπου ήταν η έδρα του τάγματος, και στο οποίο πίστευαν ότι βρίσκονταν τα ερείπια του Ναού του Σολομώντα. Ονομάστηκαν και «Ιωαννίτες» από το περίφημο νοσοκομείο “Ιωάννη του Ελεήμονα” που είχαν ιδρύσει στην Ιερουσαλήμ το 1070 οι «θρυλικοί» Βενεδεκτίνοι μοναχοί.
Αρχικά, οι Ναΐτες ήταν πτωχοί και επιβίωναν χάρη σε δωρεές, αλλά σύντομα αναγνωρίστηκαν ως φιλανθρωπική οργάνωση από την Καθολική Εκκλησία, και το 1139 ο Πάπας Ιννοκέντιος τους παραχώρησε φορολογική και νομική ασυλία.
Το Τάγμα αναπτύχθηκε γρήγορα συμβάλλοντας στις στρατιωτικές επιχειρήσεις και διαμορφώνοντας εκτεταμένες οικονομικές και εμπορικές σχέσεις. Οι Ναΐτες επινόησαν την πρώιμη μορφή τραπεζικών και πιστωτικών συναλλαγών. Ασχολήθηκαν με την βιοτεχνία και το εμπόριο δημιουργώντας το δικό τους στόλο.
Ναΐτες και Ιωαννίτες πολέμησαν σκληρά κατά των μωαμεθανών, όταν στις 12 Ιουλίου του 1244 (αποφράδα ημέρα) η Ιερουσαλήμ έπεσε στα χέρια των πιστών του προφήτου Μωάμεθ.
Μετά από αρκετές περιπλανήσεις, οι Ναΐτες μετέφεραν την έδρα τους στην Κύπρο και εν συνεχεία κατέληξαν στη Ρόδο, την οποία κατέλαβαν στις 15 Αυγούστου του 1309 μετά από δύο χρόνια πολιορκία και με την έγκριση μάλιστα του ίδιου του Πάπα, και οργανώθηκαν σε επτά «γλώσσες» (δηλ. διοικητικές περιφέρειες του Τάγματος), οι οποίες βρίσκονταν σε οκτώ διαφορετικές περιοχές (Αραγονία, Αλβέρνη, Καστίλη, Αγγλία, Γερμανία, Ιταλία και Προβηγκία). Η κάθε μία διοικούνταν από έναν “Ηγούμενο” (Prior) ή από τον Μεγάλο Ηγούμενο (Grand Prior) και απέβλεπαν στην ανακατάληψη της Ιερής πόλης (Ιερουσαλήμ) και την εγκαθίδρυση της βασιλείας του «νέου Ισραήλ»! Σύμβολό τους ήταν ο μυστικιστικός «σταυρός της Αμάλφης», που έγινε γνωστός αργότερα ως «σταυρός της Μάλτας», ένας παράξενος λευκός σταυρός, σαν άστρο, μέσα σε κόκκινο φόντο…
Το 1312 οι Ναΐτες Ιππότες, που είχαν ενσωματωθεί με τους Ιωαννίτες, και αναφέρονται πλέον ως “ΙΠΠΟΤΕΣ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ”, διαλύθηκαν γιατί ο Βασιλιάς της Γαλλίας Φίλιππος Δ΄ διέταξε την σύλληψη όλων των Ναϊτών με κατηγορίες για αποστασία, ειδωλολατρία, αίρεση, διεξαγωγή άσεμνων τελετών, οικονομική διαφθορά και απάτη. Πολλοί ιστορικοί υποστηρίζουν ότι τα κίνητρα του Γάλλου Βασιλιά ήταν καθαρά οικονομικά, αφού είχε τεράστια χρέη στο Τάγμα, από τον πόλεμο με τους Άγγλους. Είχε όμως τη στήριξη του Πάπα Κλήμη Ε΄, που ζημιωνόταν όπως φαίνεται η καθολική Εκκλησία από την οικονομική δύναμη των Ναϊτών.
Τότε έλαβε χώρα στη Ρόδο μια “πανηγυρική” τελετή, υπό την καθοδήγηση του τελευταίου αρχηγού των Ναϊτών – Μεγάλου Μαγίστρου – Ζακ ντε Μολέ (Jacques de Molay), και δόθηκε ο όρκος των ιπποτών του τάγματος ότι μια μέρα θα αναγεννήσουν το τάγμα ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΑΥΤΟ ΜΕΡΟΣ και θα ξεκινήσουν παγκόσμια μυστική εκστρατεία για την… ανοικοδόμηση του ναού της Σιών!!!
Ο Πάπας, κατέσχεσε την περιουσία τους, διέλυσε το Τάγμα και καταδίκασε δεκάδες Ναΐτες στην πυρά. Το 1314 ο τελευταίος Μεγάλος Μάγιστρος των Ναϊτών Ζακ ντε Μολέ κάηκε στο Παρίσι ζωντανός. Η αιτία, κατά τον Πάπα, που παρακολούθησε την εκτέλεση, ήταν ότι: λάτρευαν μιαν άλλη σκοτεινή θεότητα, τον Μπαθομέτ (ένα υβρίδιο με κεφάλι τράγου, στήθος γυναίκας…).
Πέρασαν αιώνες μετά τη διάλυση του Τάγματος. Εξακολουθούσε όμως να υπάρχει καλά κρυμμένο, ως μια ξέχωρη μασονική παράδοση. Οι Ναΐτες συσχετίστηκαν με μια σειρά από μυστικές δράσεις και αντικείμενα. Υπήρξαν ένα συνονθύλευμα από μύθους, αλήθειες, φήμες και υποθέσεις, που αναδείχθηκε σταδιακά, τροφοδοτώντας υλικό για αρκετά σύγχρονα δημοφιλή μυθιστορήματα, όπως το «Εκκρεμές του Φουκώ» και ο «Κώδικας Ντα Βίντσι». Το μεγαλύτερο μέρος αυτής της φιλολογίας έχει σχέση με τους θησαυρούς, που υποτίθεται ότι βρήκαν οι Ναΐτες στο όρος του Ναού, όπως π.χ. το περιβόητο Ιερό Δισκοπότηρο και η Κιβωτός της Διαθήκης.
Πρέπει να σημειώσουμε τέλος ότι, την Ιερά Σινδόνη, του Τορίνο, την άρπαξαν από την Κωνσταντινούπολη το 1204 (11-4-1204). Πρόκειται για την χειρότερη λεηλασία που έγινε ποτέ. Την έκρυψαν και την φύλαγαν πάνω από 200 χρόνια. Βρέθηκε στον Γάλλο Ιππότη Ζοφρέ Ντε Σαρνέ – συγγενή του Μεγάλου Μαγίστρου Μολέ που κάηκε στην πυρά.
ΕΠΑΝΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΤΑΓΜΑΤΟΣ
Φτάσαμε στο 1989 (20-22 Οκτωβρίου) όπου σε φανταχτερή τελετή, που πραγματοποιήθηκε στο κάστρο της Ρόδου και ονομάστηκε «ΠΡΩΤΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΩΝ ΙΠΠΟΤΩΝ ΤΟΥ ΝΑΟΥ» παρέστησαν επίλεκτα μέλη της ελληνικής κοινωνίας, αλλά και «σεβάσμιες» ξένες προσωπικότητες για να ανανεώσουν την υπόσχεση που είχαν δώσει οι «προπάτορες» των Ναϊτών του 14ου αιώνα ότι «μια μέρα των ημερών – όσο μακρινή κι αν είναι αυτή – θα ξαναγύριζαν… για να επανιδρύσουν το Τάγμα των Ναϊτών».
Από την ημερομηνία αυτή το Τάγμα δεν αποτελεί πλέον αποκύημα φαντασίας αλλά υφίσταται ΕΠΙΣΗΜΑ. Το νησί δε της Ρόδου απέκτησε την «παγκόσμια τιμητική του» και μετά από αφάνεια αιώνων γνώρισε μέρες «δόξας και τιμής»!
Η όλη εκδήλωση πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα της Εθνικής Μεγάλης Στοάς της Ελλάδας, που είχε προκύψει από την διάσπαση της Ελληνικής μασονίας το 1986. Την εποπτεία του όλου συνεδρίου είχε ο γνωστός δικηγόρος και διανοούμενος Ευστάθιος Λιακόπουλος – Μέγας Διδάσκαλος. Αυτός καλωσόρισε τους 250 ξένους καλεσμένους από διάφορες χώρες. Ανάμεσα στους καλεσμένους ήταν 12 αρχηγοί και δεκάδες ακόμη υψηλόβαθμοι τέκτονες.
Το «Καλωσόρισμα» κάθε ενός από τους… Μεγάλους Μαγίστρους γινόταν με τρόπο εντυπωσιακό: Έλληνες Ιππότες προηγούνταν τιμητικά των ξένων «εκλεκτών επισκεπτών», αποδίδοντας την πρέπουσα τιμή, σύμφωνα με το «τυπικό». Την επιτροπή του συνεδρίου αποτελούσαν 19 μέλη. Τιμητικά μετείχαν αυτοδίκαια όλοι οι Μεγάλοι Μάγιστροι που παρέστησαν στην συνάθροιση. Πρόεδρος της συνόδου – τιμής ένεκεν – ορίστηκε ο Ευμένης Καψούδης, «Εντιμότατος και Σεβασμιότατος Μέγας Μάγιστρος του Μεγάλου Σκηνώματος της Ελλάδος».
Από το «πρόγραμμα εργασιών» αναγράφονται – μεταξύ άλλων – τα εξής: «Η Πρώτη Οικουμενική Σύνοδος των Ιπποτών του Ναού έχει σκοπό να φέρει σε επαφή τους ταπεινούς στρατιώτες του Χριστού όλου του κόσμου σε έναν τόπο που έχει δεθεί με τον ιπποτισμό, ώστε να ισχυροποιηθούν οι μεταξύ τους αδελφικοί δεσμοί και να συζητηθούν τα σημερινά και μελλοντικά προβλήματα του Χριστιανικού Τεκτονισμού, εμπνεόμενοι από το περιβάλλον, στο οποίο μεγάλοι αγώνες έχουν δοθεί για την πίστη του Σωτήρος. Ελπίζουμε ότι η Σύνοδος αυτή θα καθιερωθεί ως θεσμός, επαναλαμβανόμενη περιοδικά σε ιστορικά σημαντικούς χώρους…».
Αποκορύφωση της τελετής αποτέλεσε η στιγμή κατά την οποία επιδόθηκε το «χρίσμα» στο αξίωμα του Ιππότη Ναΐτη. Πρόκειται για τη μύηση εκείνη που οδηγεί στην άφατη «Πέμπτη Σπονδή», την οποία πραγματοποίησε ο Δημ. Λιακόπουλος. Τότε έλαβε χώρα ένα συγκλονιστικό περιστατικό, που – σύμφωνα με τους παρισταμένους – συμβόλιζε την πραγματική «νεκρανάσταση» των Ναϊτών! Αν και η μύηση έγινε στην ελληνική γλώσσα, ο γηραιός Βρετανός Ρον Στιλ σηκώθηκε μπροστά στα εμβρόντητα μάτια των συμμετασχόντων και γονάτισε μπροστά στον «ιεροφάντη» Δημ. Λιακόπουλο… Έβγαλε το σπαθί του και το εναπόθεσε στα γόνατα του καθισμένου Δημ. Λιακόπουλο σε ένδειξη «ευλάβειας».
Τότε ο τελετουργός Λιακόπουλος έβγαλε το δικό του ξίφος και το έζωσε στην μέση του Άγγλου Στιλ! Έτσι αναβίωσε το παμπάλαιο έθιμο των Ναϊτών. Δηλαδή όταν δύο Μεγάλοι Μάγιστροι ξιφοφόροι συναντώνται και ανταλλάσσουν τα ξίφη τους σε ένδειξη «εμπιστοσύνης» και «σεβασμού» αναβιώνουν το παμπάλαιο έθιμο.
Στην πρώτη αυτή «ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΩΝ ΙΠΠΟΤΩΝ ΤΟΥ ΝΑΟΥ» ειπώθηκαν πολλά… Εκεί όμως που εστίασαν την προσοχή τους ήταν, η «ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ» του 2000 και οι βασικοί άξονες τριών ζητημάτων:
Α) Αποτελεί ανάγκη το άνοιγμα προς την κοινωνία και πρέπει οπωσδήποτε να επιτευχθεί «επανασύσφιγξη» των σχέσεών τους με την εκκλησία κατά το πρότυπο της «ομαλοποίησης» των σχέσεων μασονίας – Βατικανού, που είχε ήδη γίνει τη δεκαετία του 1960, όταν ο τότε Πάπας Ιωάννης 23ος έριξε τους τόνους έναντι της μασονίας…
Β) Επιβάλλεται ο «εκδημοκρατισμός» των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης και η προσχώρησή τους στο ΝΑΤΟ (που τελικά επιτεύχθηκε!).
Γ) Πρέπει οπωσδήποτε να γίνουν αλλαγές στη Μεσοποταμία και την ευρύτερη περιοχή του Περσικού κόλπου! Οι επανιδρυμένοι Ναΐτες έκαναν λόγο για… «νέα σταυροφορία» κατά του αναδυόμενου Ισλάμ της Ανατολής.
Στη συνέχεια ακολούθησε η ομιλία του Ευστάθιου Λιακόπουλου με θέμα: «ΟΙ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ, Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ και οι ΙΠΠΟΤΕΣ», όπου έθεσε σε γενικές γραμμές τις βάσεις της διαχρονικής φιλοσοφίας των Ναϊτών Ιπποτών. Ανέλυσε στοιχεία (κατά τον ίδιο), που είχε ο ιπποτισμός διαμέσου των αιώνων, παρμένα από την μυθολογική ελληνική παράδοση και τον χριστιανισμό μέχρι τον ευρωπαϊκό μεσαιωνικό ιπποτισμό και τόνισε την αναγκαιότητα αναγέννησής του σε σύγχρονο πλαίσιο.
[……]
ΤΡΙΤΟΣ ΑΞΟΝΑΣ
Στον αραβικό κόσμο αρχίζουν να χτυπούν τα τύμπανα. Στις 2 Αυγούστου 1990 αρχίζει η επίθεση του Σαντάμ Χουσεΐν στο Κουβέιτ, και τελειώνει με την διάλυση του Ιράκ. Ακολουθεί η πτώση του Καντάφι και το σμπαράλιασμα της Λιβύης. Συνεχίζει η αραβική Άνοιξη με την πτώση του Μουμπάρακ και το χάος ακυβερνησίας της Αιγύπτου. Και τώρα με την Συρία και δεν γνωρίζουμε τι άλλο σχεδιάζει η διεστραμμένη κενοδοξία τους.
πηγή: https://agonasax.blogspot.com/2013/12/blog-post_1305.html
Ησ. 60,10 Αλλοεθνείς θα ανοικοδομήσουν τα τείχη σου, ω νέα Ιερουσαλήμ, και οι βασιλείς θα συμπαρασταθούν εις σέ. Επειδή δια τας παραβάσεις σου ωργίσθην εναντίον σου, σε ετιμώρησα και εκρημνίσθησαν τα τείχη σου, σε ηγάπησα όμως δια την μετάνοιάν σου, επειδή είμαι εύσπλαγχνος και ελεήμων, και ιδού ότι ανοικοδομούνται τώρα τα τείχη σου. 11 Αι πύλαι σου, ω Ιερουσαλήμ, θα ανοιχθούν και θα μένουν δια παντός ανοικταί. Ημέραν και νύκτα δεν θα κλείσουν, δια να φέρουν εις σε οι άνθρωποι τα πλούτη των εθνών και τους βασιλείς αυτών οδηγούμενους με πομπήν. 12 Διότι οι εθνικοί λαοί και οι βασιλείς των, οι οποίοι δεν θα σε υπηρετήσουν, θα καταστραφούν. Και τα έθνη που δεν θα πιστεύσουν, αλλά θα μείνουν εις την εχθρότητά των, θα ερημωθούν δια φοβεράς καταστροφής.
