ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ:
Σε αυτή τη Βίβλο του Λευκού Ανθρώπου, επεκτείνουμε το ενδιαφέρον στη σωματική υγεία και ευεξία μας, καθώς και στην προστασία του εδάφους και του περιβάλλοντος μας σε παγκόσμια βάση. Πιστεύουμε ότι αυτοί οι τομείς ανησυχίας είναι εξαιρετικά σημαντικοί για την επιβίωση, την επέκταση και την πρόοδο της Λευκής Φυλής - ειδικά επειδή θεωρούμε ολόκληρο τον Πλανήτη Γη ως το ένα και μοναδικό σπίτι της Λευκής Φυλής. Μπορούμε λοιπόν να πούμε ότι εδώ στη ‘’Δημιουργία’’ έχουμε μια θρησκεία που περιλαμβάνει πραγματικά τα πάντα, μια τετραδιάστατη θρησκεία που βασίζεται στη φιλοσοφία του νου υγιή σε σώμα υγιές και μια κοινωνία υγιή σε περιβάλλον υγιές.
Από τις παραδόσεις της Αρχαίας Ρώμης, όχι της Καθολικής Εκκλησίας, έχουμε υιοθετήσει τον τίτλο του Ποντίφικα Μάξιμου για τον επικεφαλή της εκκλησίας μας. Όπως ήταν κάποτε ο τιμητικός τίτλος του αρχηγού της κρατικής θρησκείας στην Αρχαία Ρώμη, έτσι και τώρα μαζεύουμε τα νήματα της ιστορίας από αυτόν τον μεγάλο και ένδοξο Λευκό πολιτισμό και βαδίζουμε προς τα εμπρός σε νέα ύψη, αφήνοντας τους σκοτεινούς αιώνες του Χριστιανισμού και η δεισιδαιμονία πίσω μας για να χτίσουμε μια πιο ωραία φυλή, έναν πιο όμορφο πολιτισμό και έναν καλύτερο κόσμο. Κάθε κεφάλαιο (του βιβλίου) διαφωτίζει ένα θεμελιώδες μέρος της πίστης και του προγράμματός μας και μαζί αποτελούν τα δομικά στοιχεία του θρησκευτικού μας δόγματος. Αποτελούν έτσι το σώμα του θρησκευτικού μας δόγματος, και αντί να τα αποκαλούμε κεφάλαια, έχουμε ορίσει το καθένα ως Δημιουργικό Πιστεύω με κατάλληλο αριθμό.
Τα διακριτικά μας σχεδιάστηκαν για να αντικατοπτρίζουν την έμφαση που δίνουμε στη φυλετική πόλωση. Το "W" φυσικά αντιπροσωπεύει τη μεγάλη και ευγενή Λευκή Φυλή. Το στέμμα δείχνει ότι είμαστε οι αριστοκράτες της δημιουργίας της Φύσης. Το φωτοστέφανο επιβεβαιώνει τον όρκο μας να φυλάξουμε και να αγιοποιήσουμε τις πολύτιμες γραμμές αίματος μας ως την πιο ιερή αξία στο πρόσωπο της γης. Κανένας να μην σταθεί εμπόδιο στην επίτευξη του στόχου μας—την επιβίωση, την επέκταση και την πρόοδο της Λευκής Φυλής. Αυτό είναι το απόλυτο, το υψηλότερο, το πιο ψηλό, και για εμάς η πιο ιερή αιτία στο σύμπαν.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ: https://ia803004.us.archive.org/20/items/thewhitemansbible1981/The%20White%20Man%27s%20Bible%20-%201981.pdf
Χριστιανισμός και Κομμουνισμός: Το εβραϊκό Δίδυμο από το «Nature’s Eternal Religion» του Μπεν Κλάσεν
Για να ακούσετε τα Kosher Konservatives να το λένε, μια άγρια, έντονη μάχη μαίνεται σήμερα μεταξύ των δυνάμεων στις μοχθηρές δυνάμεις του κομμουνισμού και των ιερών δυνάμεων του χριστιανισμού. Οδηγηθήκαμε στο να πιστεύουμε ότι είναι όλα μια εξωτερική μάχη μεταξύ του καλού και του κακού. Μας λένε ότι αυτές οι δύο δυνάμεις [Του Χριστιανισμού και του Κομμουνισμού] είναι η ίδια στην ουσία δύο πόλων της αντιπολίτευσης – σε πλήρη και διαμετρική αντίθεση. Είναι μια μάχη απατηλή. Η αλήθεια είναι ότι και τα δύο είναι εκφυλισμένα προϊόντα του καταναλωτικού εβραϊκού μυαλού, σχεδιασμένα για να κάνουν ένα και μόνο πράγμα – να καταστρέψουν την Λευκή Φυλή. Αν ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά σε αυτές τις δύο δυνάμεις του κακού όπου έχουν επιδεινωθεί και έχουν βασανίσει το μυαλό της Λευκής Φυλής για όλα αυτά τα χρόνια, θα διαπιστώσουμε ότι δεν είναι σε αντίθετες πλευρές με τίποτα. Καταλαβαίνουμε ότι είναι και τα δύο στην πλευρά του διεθνούς Εβραϊσμού, κάνοντας τη δουλειά που έχουν σχεδιαστεί να κάνουν, δηλαδή: να φέρουν τη σύγχυση και την αμηχανία στο μυαλό του λευκού ανθρώπου, έτσι ώστε ο ίδιος να βοηθήσει τον Εβραίο στην καταστροφή της Λευκής Φυλής.
Κατά τη σύγκριση των δύο βρίσκουμε ότι είναι εντυπωσιακά παρόμοια, και όχι αντίθετα. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν τόσες πολλές ομοιότητες στα δύο προγράμματα και στη φιλοσοφία των δύο αυτών δογμάτων ώστε το χέρι του ίδιου του συγγραφέα μπορεί εύκολα να ανιχνευθεί. Αυτός ο συγγραφέας είναι το Διεθνές Εβραϊκό Δίκτυο. Αυτοί και μόνο αυτοί έγραψαν τόσο το δόγμα του χριστιανισμού όσο και το δόγμα του κομμουνισμού. Και ο κομμουνισμός, και ο Χριστιανισμός κηρύττουν ενάντια του υλισμού. Ο κομμουνισμός καθορίζει τις παραγωγικές και δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας μας, τις οποίες οφείλουμε σε τεράστιο βαθμό στον παραγωγικό Λευκό Λαό, που στο δόγμα του κομμουνισμού αναφέρονται ως »αστό». Μετά ξεφεύγει μια απαράμιλλη οργή προς τους αστικούς και μας λένε ξανά και ξανά ότι πρέπει να καταστραφούν. Αντί να δοθεί πίστωση εκεί όπου η πίστωση είναι οφειλόμενη, συκοφαντούν και διασύρουν τα εποικοδομητικά και τα παραγωγικά στοιχεία, δηλαδή τους αστικούς ή τους καπιταλιστές, σαν να είναι οι αστοί υπεύθυνοι.
Ο Χριστιανισμός μας λέει ουσιαστικά το ίδιο πράγμα. Μας λέει ότι είναι πιο δύσκολο για μια καμήλα να περάσει μέσα από το μάτι μιας βελόνας, παρά ένας πλούσιος άνθρωπος να πάει στον Παράδεισο. Μας λέει ότι πρέπει να «πουλήσετε όλα όσα έχετε και δώστε στους φτωχούς», ένα ύπουλο κομμάτι συμβουλής ώστε, αν εφαρμοστεί, να μας κάνει όλους ένα πακέτο από αλήτες και ζητιάνους του δρόμου. Το πιο σίγουρο θα προκαλούσε την κατάρρευση της κοινωνίας μας. Ο Χριστιανισμός μας λέει επίσης «μην βασίζεστε τους θησαυρούς επί της γης, αλλά βασιστείτε στους θησαυρούς επί του ουρανού.» Η επίπτωση είναι σαφής. Μην προσφέρετε στον εαυτό σας κάποιο από τα καλά πράγματα στη ζωή. Αν, μέσα από σκληρή δουλειά, έχετε ήδη καταφέρει να συγκεντρώσετε κάποιο πλούτο, να απαλλαγείτε από αυτόν, να τον δώσετε μακριά, να δώσετε στους φτωχούς, πάνω απ ‘όλα, να δώσετε στην Εκκλησία που θα το λάβει με ευχαρίστηση. Το καθαρό αποτέλεσμα αυτής της απίστευτα κακής συμβουλής, βέβαια, είναι ότι ο πλούτος θα περάσει πιο εύκολα στα χέρια των Εβραίων, οι οποίοι δεν υπακούν οι ίδιοι σε τέτοια ανοησία. Ελπίζουν στο να μας ξεγελάσουν, γνωρίζοντας πολύ καλά το παλιό ρητό «Ένας ανόητος και τα χρήματά του σύντομα χωρίζονται» ως αληθές ρητό.
Η άλλη πλευρά του νομίσματος είναι ότι οι ηγέτες και του Χριστιανισμού και του κομμουνισμού είναι οι ίδιοι, φανταστικά υλιστικοί. Αν κοιτάξουμε την Καθολική Εκκλησία ανά τον χρόνο, διαπιστώνουμε ότι ενώ έπαιρναν μέχρι και τον τελευταίο όβολο από τη φτωχή χήρα, η εκκλησία η ίδια συγκέντρωνε και αποθησαύριζε χρυσό, ασήμι και πολύτιμους λίθους σε απίστευτες ποσότητες. Όχι μόνο έπαιρναν και συγκέντρωναν όλο το χρυσό, το ασήμι και όλους τους πολύτιμους λίθους που μπορούσαν, αλλά απέκτησαν τεράστια ποσά ακινήτων, καθώς και η Καθολική Εκκλησία σήμερα είναι αναμφίβολα το πιο απίστευτo και πλουσιότερo ίδρυμα στο πρόσωπο της γης. Ακόμη και μέσα από το Μεσαίωνα, όταν η φτώχεια ήταν ευρέως διαδεδομένη, κυρίως λόγω του Χριστιανισμού του ίδιου, θα βρούμε αυτούς τους τεράστιους και πάμπλουτος καθεδρικούς ναούς, χτισμένους στη μέση της φτώχειας, με επιστρωμένους από χρυσάφι βωμούς και αψίδες και θόλους και τοίχους και μεγαλοπρεπείς κολώνες. Η ηγεσία της Εκκλησίας προκάλεσε να κατασκευαστούν τεράστιες και μεγάλες Βασιλικές Μητροπόλεις, Μονές, Βαφτιστήρια, Μαυσωλεία, και Εκκλησίες. Σχεδόν όλα από αυτά ήταν τόσο πλούσια και τόσο μεγάλα σε σύγκριση με το πενιχρό περιβάλλον της εποχής, όπου επιδεικτικά ξεχώριζαν ως την κύρια αποθήκη όλου του υλικού πλούτου – χρυσό, ασήμι και αρχιτεκτονική πολυτέλεια – τόσο της εποχής τους όσο και της γεωγραφικής τους θέσης. Η εκκλησία ποτέ δεν έκανε τον κόπο να εξηγήσει γιατί ήταν τόσο απαραίτητο να υπάρχει τέτοιος πλούσιος πλούτος που να εκτιθείτε στους πιστούς που προσκυνούν, στους οποίους είχαν πει ξανά και ξανά ότι ήταν κακό να «βασιζόμαστε σε θησαυρούς.» Εις αυτήν την ημέρα, οι εκκλησίες έχουν κατασκευαστεί για να είναι επιδεικτικές, φανταχτερές και παράξενες. Τα χρήματα φαίνεται να μην είναι κανένα αντικείμενο που να λείπει από την εκκλησία.
Το Βατικανό, το φρούριο της «πνευματικής» ηγεσίας, το οποίο κηρύττει, «μην βασίζεστε σε θησαυρούς επί της γης», δεν πράττει αυτό που κηρύττει. Αντίθετα, αυτό που ασκεί είναι πράγματι η υποκρισία, και η αντίθεση της πνευματικότητας. Το μόνο που κάνει είναι να βασίζεται σε θησαυρούς επί της γης. Έχει συγκεντρώσει μόνο του ένα χαρτοφυλάκιο ύψους 5,6 δισ. δολαρίων σε μετοχές και μόνο, για να μην αναφέρουμε την ακίνητη περιουσίας του, τους καλλιτεχνικούς θησαυρούς και άλλα πολύτιμα αντικείμενα. Διαθέτει ετήσιο εισόδημα ύψους 1,5 δισ. δολαρίων, μεγάλο μέρος από το οποίο αναμφισβήτητα συλλέγεται από τον «τελευταίο όβολο της χήρας», καθώς και τις τεράστιες εκτάσεις του. Το » Επόμενη σελίδα Επιστροφή στις Ηνωμένες Πολιτείες» θρησκευτικό κατεστημένο στο σύνολό του εκτιμάται σε 102 δισ. δολάρια. Το 1969, από τα 17,6 δισεκατομμύρια δολάρια που έδωσαν σε φιλανθρωπίες οι κάτοικοι των Ηνωμένων Πολιτειών, το 45 τοις εκατό, ή 7,9 δισ. δολάρια διατέθηκαν για θρησκευτικούς σκοπούς. Αρκετά υλιστικό για μια θρησκεία που «αποφεύγει» επίγειους θησαυρούς και που κηρύττει «το βασίλειό μου δεν είναι από αυτόν τον κόσμου».
Ομοίως, τα κομμουνιστικά αφεντικά στη Ρωσία σχεδόν όλα από τα οποία είναι Εβραίοι, έχουν συσσωρεύσει για τους εαυτούς τους όλα τα πλούτη της υπαίθρου. Ενώ ο κομμουνιστής εργάτης είναι σκλάβος και μοχθεί δώδεκα ώρες την ημέρα και στη συνέχεια, επιστρέφει σπίτι, ένα μουντό, βρώμικο, άθλιο, συνωστισμένο μικρό διαμέρισμα το οποίο μοιράζεται από κοινού με άλλες οικογένειες, ενώ τα εβραϊκά αφεντικά του έχουν πολυτελή παλάτια εξαπλωμένα σε όλη την ύπαιθρο. Οδηγούν τα καλύτερα από τα αυτοκίνητα, σοφέρ με γνώμονα, βεβαίως, και τρώνε τα καλύτερα των τροφίμων. Όχι μόνο αυτό, αλλά έχουν το καλύτερο από τα αεροπλάνα στη διάθεσή τους για να πετάξουν οπουδήποτε είναι διαθέσιμο να κυριεύσουν τους σκλάβους εργάτες τους. Τα εβραϊκο/κομμουνιστικά αφεντικά συνήθως έχουν επίσης στη διάθεσή τους ρούχα εισαγωγής και ράφτες και ένα γαλαξία από υπαλλήλους. Όταν χρειάζονται ένα διάλειμμα από την επίβλεψη της αυτοκρατορίας με τους σκλάβους τους, έχουν ιδιωτικές βίλες στη Μαύρη Θάλασσα ή άλλα σημεία διακοπών όποτε το θελήσουν. Και ούτω καθεξής στον Παράδεισο του Προλεταριακού Εργαζομένου.
Σε ένα παιδί, για παράδειγμα, αν του πεις ότι ο μπαμπούλας πρόκειται να το πάρει, και σε πιστέψει αθώα, τότε η απειλή είναι τόσο πραγματική όσο και αν πραγματικά υπήρχε μπαμπούλας. Και έτσι είναι με τη κόλαση. Για εκείνους που έχουν πειστεί ότι υπάρχει, αυτή η φρικτή απειλή είναι τόσο πραγματική όσο και αν αυτό δεν υπάρχει. Ωστόσο, ο Χριστιανισμός δεν σταματά με τη χρήση μόνο του ψυχολογικού τρόμου. Εκείνοι που παρέκκλιναν από την επίσημη γραμμή της εκκλησίας είχαν δηλωθεί ως αιρετικοί και αμέσως κάηκαν στην πυρά. Η ιδέα της χρησιμοποίησης της πυρκαγιάς με την μία ή με την άλλη μορφή, ως μέσο βασανισμού των αντιπάλων τους φαίνεται να έχει γίνει εμμονή στα μυαλά αυτών των »αγαπώντων» Χριστιανών. Σύμφωνα με το δημοφιλές βιβλίο Martyr’s Mirror του Van Braght, περίπου 33.000 Χριστιανοί τέθηκαν στο θάνατο από άλλους λεγόμενους Χριστιανούς μέσω του καψίματος στην πυρά, ένα είδος σταχτώδης εκδίκησης. Μεταξύ των προγόνων μου και μόνο (που ήταν από την πίστη Mennonite) περίπου 2.000 μάρτυρες κάηκαν στην πυρά από τους λεγόμενους πάντοτε- αγαπών Χριστιανούς. Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό για αυτή την επιχείρηση καύσης στην πυρά ήταν ότι ήταν πάντα Λευκοί άνθρωποι που καίγονταν ζωντανοί. Ποτέ δεν έχω ακούσει για Εβραίο που κάηκε στην πυρά επειδή δεν πίστευε ακριβώς κατά μήκος των γραμμών που καθορίζονται από τον Ιουδαϊσμό, η επειδή δεν πιστεύουν καθόλου στο Χριστό. Η καύση στην πυρά δεν ήταν το μόνο μέσο βασανιστηρίων και θανάτου που χρησιμοποιούνταν από αυτούς τους διανομείς-αγάπης Χριστιανούς που ήταν τόσο πρόθυμοι να διαδώσουν το μήνυμα τους για την αγάπη.
Κατά τη διάρκεια της Ιεράς Εξέτασης, και σε άλλες εποχές, όλες οι κτηνώδεις διεργασίες βασανισμού που μόνο το -διεστραμμένο εβραϊκό μυαλό θα μπορούσε να επινοήσει- χρησιμοποιούνταν για να αποσπάσουν ομολογίες και να εξαναγκάσουν τους άπιστους ή τους αιρετικούς να συμμορφωθούν. Ο δακτυλοσφίκτης, ο βασανισμός νερού, ο σιδερένιος κορσές, ο διαμελισμός, το να βγάζουν τα μάτια κάποιου με καυτά σίδερα και η κρεμάστρα (η αργή εξάρθρωση των συνδέσμων του σώματος τεντώνοντάς το) ήταν μόνο μερικά από τα εργαλεία που χρησιμοποιούνταν από αυτούς τους φιλάνθρωπους Χριστιανούς για να διαδώσουν το ευαγγέλιο της αγάπης τους. Όταν εμφανίστηκαν οι Κομμουνιστές και χρησιμοποίησαν σωματικό βασανισμό ως όργανο κατάκτησης, τους είχαν μείνει πολύ λίγα να επινοήσουν εκτός από αυτά που ήδη είχαν χρησιμοποιήσει οι Χριστιανοί πριν από αυτούς. Και αυτό ήταν αναμενόμενο, αφού η Εβραϊκή ‘διαβολικότητα’ είχε σχεδιάσει τα μέσα βασανισμού και για τα δύο. Ούτε η Εκκλησία δεν είχε διστάσει να χρησιμοποιήσει μαζικό πόλεμο για να τσακίσει ολόκληρα έθνη που δεν είχαν υποταχθεί στη θρησκεία τους. Στην πραγματικότητα, κατά τη διάρκεια του 16ου, 17ου και 18ου αιώνα οι κύριες αιτίες πολέμου ήταν οι θρησκευτικές διαφωνίες στις οποίες η μια θρησκευτική ομάδα επιχειρούσε να εφαρμόσει με τη βία τα δόγματά της στις αντίπαλές της χρησιμοποιώντας ως μέσα τον μαζικό πόλεμο και την σφαγή. Η κομμουνιστική ιστορία της χρήσης μαζικού τρόμου, και ψυχολογικού και σωματικού, είναι τόσο πρόσφατη, τόσο πλατιά διαδεδομένη και τόσο γνωστή που δεν χρειάζεται καν να την επανεξετάσουμε εδώ.
Στη Ρωσία μόνο το Εβραϊκό κομμουνιστικό καθεστώς χρησιμοποιούσε τρόμο σε κλίμακα άγνωστη στο παρελθόν μέσα στα χρονικά της ιστορίας. Για να εξολοθρεύσουν τους καλύτερους της Λευκής Φυλής στη Ρωσία, δηλαδή τους Λευκούς Ρώσους, οι Εβραίοι έσφαξαν κάπου 20.000.000 από αυτούς. Ο τρόμος, οι σκοτωμοί, οι φόνοι που συμβαίνουν στη Ρωσία στις μέρες μας αψηφούν την φαντασία του μυαλού του μέσου Λευκού. Σε κάθε περίπτωση, και ο κομμουνισμός και ο Χριστιανισμός, χρησιμοποιούν και έχουν χρησιμοποιήσει τρόμο εντατικά, και ψυχολογικό και σωματικό, για να υποτάξουν τα θύματά τους. Ενώ οι Χριστιανοί διακρίνονταν για τον ψυχολογικό τρόμο, οι κομμουνιστές διακρίνονται για τον σωματικό τρόμο. Αλλά και στις δύο περιπτώσεις οι Εβραίοι ήταν ειδικοί στο να χρησιμοποιούν οτιδήποτε είδος τρόμου ήταν κατάλληλο για να επιτύχουν τους στόχους τους. Και ο κομμουνισμός και ο Χριστιανισμός έχουν ένα βιβλίο που προφανώς καθορίζει το δόγμα του κινήματός τους. Ο Χριστιανισμός έχει την Εβραϊκή Βίβλο, που είχε γραφεί από Εβραίους, κυρίως για τους Εβραίους, με σκοπό την ενότητα της Εβραϊκής φυλής και την καταστροφή της Λευκής Φυλής.
Η κομμουνιστική βίβλος είναι «Το Κεφάλαιο» και το Κομμουνιστικό Μανιφέστο του Κάρλ Μάρξ, γραμμένα από τον Κάρλ Μάρξ σε συνεργασία με τον Φρίντριχ Ένγκελς, και οι δύο εκ των οποίων ήταν Εβραίοι. Και αυτά τα δυο Εβραϊκά δόγματα, ο κομμουνισμός και ο Χριστιανισμός, είναι πάρα πολύ καταστρεπτικά, και όταν ακολουθηθούν, ισοπεδώνουν τη δομή της κοινωνίας που έπεσε θύμα σε αυτά. Ο Χριστιανισμός διδάσκει την κακία του ανθρώπου, ότι είναι ένας άχρηστος, ανάξιος αμαρτωλός που έχει γεννηθεί μέσα στην αμαρτία και το κάθε ένστικτό του είναι κακό. Ο κομμουνισμός κηρύσσει ότι το παραγωγικό, δημιουργικό στοιχείο της κοινωνίας μας, δηλαδή οι «μπουρζουάδες» όπως τους αποκαλούν, είναι φρικτό και κακό και πρέπει να καταστραφεί. Μπορεί ασφαλώς να ειπωθεί ότι κάθε σωστή, υγιής κοινωνία που κατέφευγε στο πλήρη Χριστιανισμό και ακολουθούσε όλες τις αρχές του, ή κάθε κοινωνία που είχε πλήρη κομμουνισμό, θα καταστρεφόταν σύντομα. Θέλουμε πάλι να τονίσουμε σθεναρά ότι αντίθετα με ότι μας λένε οι Εβραιο-συντηρητικοί, ο κομμουνισμός με κανένα μέσο δεν είναι το ίδιο με τον σοσιαλισμό ή τον κολεκτιβισμό. Τα τελευταία είναι βασικά εποικοδομητικά στοιχεία κάθε υγιούς κοινωνίας, αλλά ο κομμουνισμός είναι ένα αμεταμφίεστο στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Αφού έχω εξηγήσει λεπτομερώς αυτό το θέμα σε άλλο κεφάλαιο, δεν θα αφιερώσουμε άλλο χώρο εδώ για να επανεξετάσουμε αυτή την ιδέα. Και ο κομμουνισμός και ο Χριστιανισμός κηρύσσουν την ισότητα του ανθρώπου. Ο Χριστιανισμός κηρύσσει ότι όλοι είμαστε ίσοι μπροστά στα μάτια του Κυρίου, ενώ οι κομμουνιστές κηρύσσουν ότι όλοι πρέπει να γίνουμε ίσοι στην κομμουνιστική κοινωνία. Οι τελευταίοι ισχυρίζονται ότι ο μόνος λόγος που δεν είμαστε ίσοι είναι αποκλειστικά εξαιτίας του περιβάλλοντος, και αυτή τη μικρή ‘ιδιοτροπία’ της Φύσης πρόκειται να την διορθώσουν. Από τη στιγμή που καταφέρουν να μας κατεργαστούν όλους στο ίδιο περιβάλλον, μας διαβεβαιώνουν ότι θα μας έχουν ισοπεδώσει μέχρι το σημείο όπου όλοι θα είμαστε ίσοι.
Αυτό θα είναι πολύ αληθινό, γιατί η Λευκή Φυλή θα ισοπεδωθεί μέχρι το σημείο όπου όλοι θα είναι ίσοι με μία ορδή άθλιων σκλάβων, ενώ από την άλλη κάθε Εβραίος θα είναι βασιλιάς. Όχι μόνο και ο κομμουνισμός και ο Χριστιανισμός κηρύσσουν την ατομική ισότητα, αλλά και την φυλετική ισότητα, ένα άλλο μοχθηρό ψέμα εκσφενδονισμένο μπροστά στο πρόσωπο της Φύσης. Και τα δύο δόγματα έχουν ένα πολύ περίπλοκο δόγμα που είναι πολύ νεφελώδες και μπερδεμένο, για να μην πω αντιφατικό από μόνο του. Συνεπώς, και τα δύο έχουν οργανώσει μια ιεραρχία που εξηγεί ποιο είναι το τρέχον δόγμα της ημέρας και όλοι πρέπει να κάνουν ότι τους λέει η αλλιώς θα υποστούν της συνέπειες ενός κατοχυρωμένου συστήματος εξουσίας. Ο Χριστιανισμός και ο κομμουνισμός, και οι δύο είχαν τα σχίσματά τους. Στη περίπτωση του χριστιανισμού, οι πιστοί που είχαν διαφορετικές απόψεις αποκαλούνταν αιρετικοί και στην περίπτωση του κομμουνισμού, εκείνοι που απομακρύνονται από την επίσημη γραμμή αποκαλούνται παρεκκλίνοντες. Στην περίπτωση του Χριστιανισμού, το Μεγάλο Σχίσμα, φυσικά, ήταν κατά τη διάρκεια της Αναμόρφωσης όταν αναπτύχθηκε το Προτεσταντικό τμήμα και αποκόπηκε από την Καθολική Εκκλησία. Και ύστερα συνέχισε να διασπάζεται και να γίνεται κομμάτια σε χιλιάδες διαφορετικές κατευθύνσεις από εκεί, όλα με σκοπό τη φθορά και την καταστροφή της Λευκής Φυλής. Το πρώτο μεγάλο σχίσμα, φυσικά, ήταν όταν η Βυζαντινή Αυτοκρατορία διασπάστηκε από το Ρωμαϊκό ή Δυτικό μισό.
Μεταξύ των κομμουνιστών υπήρχε ένας αριθμός σχισμάτων όπως οι Μενσεβίκοι και οι Μπολσεβίκοι, και ένας αριθμός άλλων σχισμάτων ακόμη και πρίν να ανέβουν οι κομμουνιστές στην εξουσία. Μόλις ήρθαν στην εξουσία, υπήρχαν οι Σταλινιστές κομμουνιστές και οι Τροτσκιστές κομμουνιστές, οι τελευταίοι ήταν μανιωδώς διωκόμενοι. Τώρα προφανώς έχουμε την πτέρυγα του Μάο στο κομμουνιστικό κόμμα και για λίγο είχαμε τους παρεκκλίνοντες του Τίτο και ούτω καθεξής. Σε κάθε περίπτωση, η κύρια ιδέα στον Χριστιανισμό και στον κομμουνισμό είναι η ίδια: Στην κορυφή ενός μπερδεμένου και αδύνατου δόγματος κάθεται μια σθεναρή, δυνατή ιεραρχία που υπαγορεύει και εξηγεί ποιοί είναι οι κανονισμοί για τους ακόλουθούς της, και τρόμος, θάνατος και αντίποινα είναι οι συνέπειες γι’ αυτούς που τολμούν να σκεφτούν από μόνοι τους.
Δεν είναι καθόλου έκπληξη ότι ο μεγαλύτερος εχθρός και αυτών των δύο Εβραϊκών δογμάτων ήταν ο Αδόλφος Χίτλερ, επειδή τόλμησε να εφαρμόσει μια υγιή, φυσική κοινωνική δομή που ενσωμάτωνε όλες αυτές τις αρχές που ήταν σε αρμονία με τους φυσικούς νόμους, και με τα υγιή ένστικτα για τη διατήρηση της Λευκής Φυλής. Άρα βλέπουμε τον Εβραϊκό τύπο, τον κομμουνιστικό τύπο και τον Χριστιανισμό, όλοι μαζί σε συμφωνία, να αποδοκιμάζουν τον Αδόλφο Χίτλερ και να μας λένε τι φριχτός και απαίσιος άνθρωπος που ήταν. Όλοι από αυτούς επαναλαμβάνουν ξανά και ξανά τα ίδια Εβραϊκά ψέματα σχετικά με τον Αδόλφο Χίτλερ που οι Εβραίοι από μόνοι τους τα επινόησαν και τα διένεμαν στους γλείφτες που ήταν υποχείριά τους. Οι ομοιότητες μεταξύ αυτών των δύο δογμάτων συνεχίζονται. Και τα δύο κηρύσσουν την καταστροφή της τρέχουσας κοινωνίας. Εστιάζουν ειδικά στην καταστροφή και στην υποβάθμιση των πιο δημιουργικών και παραγωγικών στοιχείων της παρούσας κοινωνίας ως σύνολο. Και τα δύο αποδοκιμάζουν και κακολογούν τα καλύτερα στοιχεία της καθιερωμένης κοινωνίας και αγαλλιάζουν με τις ανθρώπινες αποτυχίες και αδυναμίες, και με αυτόν τον τρόπο ισχυρίζονται ότι αποδεικνύουν την ορθότητα της κομμουνιστικής-Χριστιανικής θεωρίας τους.
Οι Εβραίοι, οι οποίοι είναι οι ένοχοι του κομμουνισμού, προσδοκούν την έδρα των Ηνωμένων Εθνών να παραμείνει τελικά στο Ισραήλ, και ιδιαίτερα στην Ιερουσαλήμ. Ο Χριστιανισμός επίσης, συνεχίζει να μιλά για την Σιών, τη Νέα Ιερουσαλήμ, και βλέπει την Ιερουσαλήμ ως τους Αγίους Τόπους της, την προέλευση και την πνευματική έδρα της. Και τα δύο αυτά Εβραϊκά δόγματα ακολουθούν πολιτικές που είναι καταστρεπτικές για την ευημερία της Λευκής Φυλής. Έχω ήδη εξηγήσει λεπτομερώς τα καταστρεπτικά αποτελέσματα του Χριστιανισμού στο μεγάλο Λευκό Ρωμαϊκό πολιτισμό. Έχω επίσης επισημάνει ότι οι Εβραίοι στη Ρωσία εξολόθρευσαν 20.000.000 από τους καλύτερους Λευκούς Ρώσους. Παρ’ όλα αυτά, τα προγράμματα και οι πολιτικές αυτών των δύο δογμάτων επεκτείνονται πολύ πιο μακριά από αυτές τις δύο σημαντικές καταστροφές της ιστορίας, και το να επισημάνω πόσο καταστρεπτικά ήταν τα αποτελέσματα και του Χριστιανισμού και του κομμουνισμού για τη μοίρα της Λευκής Φυλής θα χρειαζόταν ένας ολόκληρος τόμος από μόνος του. Πιστεύω ότι έχουμε σκορπίσει από την αρχή ως το τέλος αυτού του βιβλίου μία μάζα τέτοιων παραδειγμάτων που δεν είναι καθόλου αναγκαίο να τα επαναλάβουμε ξανά εδώ. Μια άλλη ομοιότητα που φανερώνεται και στα δύο από αυτά τα Εβραϊκά δόγματα είναι ότι και τα δύο έχουν μια ανίατη ικανότητα να βγάζουν μια αφθονία φρασεολογίας που είναι εξαιρετικά ασαφής και μπερδεμένη. Όχι μόνο είναι η φρασεολογία άφθονη, αλλά και ανεπαρκής σε ουσία. Αυτό είναι ένα παλιό Εβραϊκό τέχνασμα για να απορρυθμίσουν και να συγχύσουν το μυαλό των αντιπάλων τους, οι τελευταίοι εξαπατώνται με το να νομίζουν ότι μέσα σε όλο αυτό το απέραντο σύνολο λέξεων πρέπει να υπάρχει κάποιο ανώτερο νόημα πέρα από την κατανόησή τους.
Για να καταστρέψουν και να απωθήσουν περαιτέρω τους αντιπάλους τους, και τα δύο δόγματα έχουν αναπτύξει σε μία ανώτερη μορφή την τέχνη εκτόξευσης επιθετικών λέξεων πρόκλησης και λέξεων μίσους προς στους αντίπαλούς τους. Οι Χριστιανοί ανέπτυξαν τέτοιες λέξεις που προκαλούν μίσος όπως άθεος, ειδωλολάτρης, αιρετικός, αποστάτης, βλασφημία, παγανιστής, αμαρτωλός και Αντίχριστος. Οι κομμουνιστές έχουν αναπτύξει έναν ολόκληρο στάβλο τέτοιων παρόμοιων λέξεων πρόκλησης, και μερικές από αυτές είναι Φασίστας, Ναζί, ρατσιστής, μισαλλόδοξος, προκατάληψη, και αντισημιτικός. Χωρίς κανέναν πραγματικά να σταματήσει για να αναλύσει τι σημαίνει καθεμιά από αυτές τις λέξεις και γιατί πρέπει να θεωρηθούν κακές, αυτές οι λέξεις έχουν αναπτυχθεί σε μία ανώτερη μορφή υπονοούμενου κακού ώστε με το να απλά να εκστομίζεις αυτές τις βρισιές, δεν χρειάζεται καν να αντιπαραθέτεις τα ζητήματα αλλά ανελέητα εξουδετερώνεις τους αντίπαλούς σου χωρίς καθόλου να προσφεύγεις σε καμία αντιπαράθεση η συλλογισμό. Αν οι ομοιότητες μεταξύ του Χριστιανισμού και του κομμουνισμού δείχνουν ότι είναι αρκετά εμφανείς, υπάρχει ένας πολύ καλός λόγος για την παράλληλη ιδεολογία τους. Ο λόγος είναι, φυσικά, ότι και τα δύο ήταν πλασμένα από το Εβραϊκό σύστημα εξουσίας για το κοινό αντικειμενικό σκοπό, την καταστροφή της Λευκής Φυλής. Δυστυχώς, μέχρι αυτό το σημείο, και οι δύο ιδεολογίες τους ήταν καταστρεπτικά αποτελεσματικές. Είναι εν μέρει ο σκοπός αυτού του βιβλίου και του Κινήματος Δημιουργικότητας να αντιμετωπίσει αυτήν την καταστρεπτική επίθεση στο μυαλό της Λευκής φυλής και να ξεσκεπάσει αυτές τις δίδυμες Εβραϊκές ιδεολογίες και να δείξει αυτό που πραγματικά είναι.
Επιπλέον, είμαι σταθερά πεπεισμένος, και αυτό είναι το μετρημένο συμπέρασμά μου, ότι οι Εβραίοι δεν θα είχαν μπορέσει ποτέ να επιβάλλουν τον σύγχρονο κομμουνισμό σε μια πολυβασανισμένη ανθρωπότητα αν δεν είχαν πρώτα απαλύνει, αναστατώσει και συγχύσει τη νοημοσύνη της Λευκής Φυλής με τις λαθεμένες παγίδες του Χριστιανισμού. ’Άρα ο περαιτέρω αντικειμενικός σκοπός της Δημιουργικότητας είναι να βοηθήσει να επανορθωθεί η μπερδεμένη σκέψη της Λευκής Φυλής μέχρι το σημείο όπου θα μπορούν τότε να διαγράψουν και τις δύο αυτές τις δίδυμες Εβραϊκές μάστιγες από το πρόσωπο αυτού του πλανήτη.
