- ΑΚΥΡΩΤΙΚΗ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ (ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΜΝΗΜΗΣ): Οι τρόποι απάλειψης της μνήμης ποικίλλουν. Απάλειψη του ονόματος από επιγραφές και καθαίρεση των απεικονίσεων του καταδικασμένου προσώπου∙ διαγραφή του προσώπου ή του γεγονότος από τα χρονικά και τα ιστορικά κείμενα∙ απαγόρευση αναφοράς του ονόματός του∙ αλλά επίσης περιθωριοποίηση του προσώπου εν ζωή και αποκλεισμός του από την επικαιρότητα. […] Στην αρχαία Ρώμη η Σύγκλητος επέβαλλε την «καταδίκη μνήμης» (damnatio memoriae) σε περιπτώσεις επιφανών προσώπων που είχαν εμπλακεί σε συνομωσίες, που κρίθηκαν ένοχοι προδοσίας ή θεωρούνταν επικίνδυνοι για την ασφάλεια του κράτους ή είχαν πέσει σε δυσμένεια. Η καταδίκη ήταν ατιμωτική και πρακτικά σήμαινε την απάλειψη κάθε μαρτυρίας της ύπαρξης του προσώπου εκείνου, την καθολική διαγραφή του από το δημόσιο κλίμα, σαν να μην είχε ποτέ υπάρξει. Θύματα αυτής της πολιτικής καταδίκης υπήρξαν μέλη της άρχουσας τάξης (όπως ο ύπατος Λεύκιος Αίλιος Σηιανός που είχε συνωμοτήσει το 31 μ.Χ. κατά του αυτοκράτορα Τιβέριου) και Ρωμαίοι αυτοκράτορες, μετά το θάνατό τους (ο Δομιτιανός το 96 μ.Χ. και ο Γέτας, δολοφονημένος το 211 μ.Χ. από τον συναυτοκράτορα αδελφό του, Καρακάλλα). […] Η διαγραφή του ονόματος από τη μνήμη των ανθρώπων ισοδυναμεί με τον καθολικό και οριστικό θάνατο του προσώπου. Αυτή ήταν η χειρότερη καταδίκη που θα μπορούσε να επιβληθεί στον αντίπαλο και τη σημασία του πράγματος είχε ενωρίς αντιληφθεί η ανθρωπότητα, γι’ αυτό και την πρακτική αυτή είχαν εφαρμόσει οι κατά καιρούς και τόπους ισχυροί.
[Από το βιβλίο του Νίκου Γ. Μοσχονά Στην επικαιρότητα του παρελθόντος, κεφ. «Damnatio memoriae», εκδ. Αρχείο, σειρά «Μικρό Αρχείο», Αθήνα 2015, σελ. 13-28].
Με αφορμή την πρόσφατη απόσυρση της παραλλαγμένης σε ροζ χρώμα ελληνικής σημαίας από το προξενείο της χώρας μας στη Νέα Υόρκη μετά από αντιδράσεις, μας δίνεται η ευκαιρία να αποδείξουμε μια και καλή ότι το ‘’ελευθεριακό’’ προσωπείο που χρησιμοποιούν οι παγκοσμιοποιητές με σκοπό να επιτεθούν σε οτιδήποτε διαφωνεί μαζί τους ως κάτι καταπιεστικό απ’ το οποίο θα πρέπει να απελευθερωθεί ο κόσμος, στην πραγματικότητα είναι ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ που οδηγεί στην σκλαβιά της μιας και μόνο άποψης που θα πρέπει να έχει σύμφωνα με το θέλημα των παγκοσμιοποιητών. Εν προκειμένω, προσπάθησαν να παρουσιάσουν διαμέσου των αριστεριστών και ‘’δικαιωματιστών’’ τους την απόσυρση της προσβλητικής για τον ελληνισμό σημαίας ως μια πράξη ολοκληρωτισμού ή δικτατορική με άλλα λόγια, με το πρόσχημα ότι παραβιάζεται με φασιστικό ας πούμε τρόπο η ελευθερία της τέχνης και έτσι η σημαία δεν θα έπρεπε να αποσυρθεί! Παρατηρούμε λοιπόν μια ακόμη προσπάθεια που γίνεται για να αποκρυφτεί ο φασισμός των παγκοσμιοποιητών παρουσιάζοντας ως ‘’φασίστες’’ στα μάτια του παραπλανημένου κόσμου όσους αντιδράνε στους παγκοσμιοποιητικούς σχεδιασμούς, ήτοι και με μια φράση, την εξαφάνιση κάθε ταυτοτικής διαφορετικότητας του κόσμου μεταξύ του σαν να μετατρέπαμε για παράδειγμα κάθε άνθρωπο σε ίδιο ρομπότ έτσι ώστε να μην υπάρχει ο οποιοσδήποτε διχασμός (εθνικός, φυλετικός, θρησκευτικός κ.α.) που θα απειλούσε τη συνοχή ενός παγκόσμιου κράτους.
Έτσι λοιπόν και η ελληνική σημαία αν δεν αλλάξει, τότε θα παραμένει η εθνική και η φυλετική συνείδηση όσων ελλήνων συνεχίζουν να τη διατηρούν, ενώ άμα παραλλαχτεί ή αλλάξει η σημαία, τότε θα αποκτήσουν την αντεθνική και αντιρατσιστική συνείδηση των παγκοσμιοποιητών χωρίς να βρίσκουν πια το λόγο να εναντιωθούν σε κάτι όμοιο με εκείνους! Τόσο απλά. Το ίδιο ισχύει βέβαια και για κάθε άλλο λαό με τις δικές του παραδόσεις ή κουλτούρα, εφόσον όμως το επιτρέψει αυτό να συμβεί η πλειοψηφία του, αποκαλύπτοντάς μας αυτή η διαπίστωση και το τρωτό σημείο των παγκοσμιοποιητών, που δεν είναι άλλο από τη μαζική συναίνεση του κόσμου στα θέλω τους για να μπορέσουν να πραγματοποιηθούν αυτά στην πράξη αντί να παραμένουν μόνο στα λόγια. Τρανό παράδειγμα αποτελεί η αποφυγή να παρουσιαστεί με ροζ χρώμα ή παραλλαγμένη και η σημαία ενός φανατικού λαού θρησκευτικά ή εθνικιστικά σαν του Πακιστάν ή της Τουρκίας λόγου χάρη, διότι γνωρίζει πολύ καλά μετά αυτός που θα τη βεβηλώσει ότι θα καταλήξει σφαγμένος από κάποιον τούρκο ή πακιστανό που θα τον βρει και μέσα στην ίδια την Αμερική άμα χρειαστεί!
Κατανοούμε λοιπόν ότι η ακυρωτική κουλτούρα των παγκοσμιοποιητών, βρίσκει πρόσφορο έδαφος μόνο όπου γνωρίζει ότι δεν θα έχει γενικευμένες αντιδράσεις η δράση της, για αυτό τόλμησαν να βεβηλώσουν την ελληνική σημαία αντί μια πακιστανική για παράδειγμα και για αυτό βρίσκεις περισσότερους δεινόσαυρους στο Αφγανιστάν των Ταλιμπάν παρά Μασόνο ή κάθε άλλον νεοεποχίτη που ούτε καν εμφανίστηκε ποτέ εκεί πέρα όπως οι δεινόσαυροι! Συμπεραίνουμε ως εκ τούτου ότι από εμάς τους ίδιους εξαρτάται κατά πόσο θα επιτρέπουμε ή όχι να αλλάζει σε παγκοσμιοποιητικά πρότυπα η κοινωνία μας όπως δεν το επιτρέπουν αυτό οι Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν κατά το παράδειγμά μας, ανεξαρτήτως το ποιος θα κυβερνάει ή τι διαφορετικό θα θέλει να κάνει. Γιατί αν σκέφτεται ότι θα του την πέσουν μετά κάποιοι Ταλιμπάν με δολοφονικές διαθέσεις αν κάνει κάτι διαφορετικό από αυτό που θέλουν, τότε απλούστατα θα φοβάται να εφαρμόσει στην πράξη τα όποια παγκοσμιοποιητικά σχέδια, ενώ αν αντιθέτως γνωρίζει ότι μόνο ένα μικρό ποσοστό του λαού θα αντιδράσει, τότε δεν θα διστάσει να παρουσιάσει μέχρι και ροζ ελληνική σημαία ποντάροντας στην λαϊκή αδιαφορία αν συμβεί κάτι τέτοιο ή θα την αποσύρει μετά, όπως και έκανε, αν διαπιστώσει ότι δεν ήταν και τόσο μεγάλη για να παραμείνει ροζ η σημαία του! Συνεπώς, αποτελεί χρέος του καθενός μας χωριστά να συνεχίζει να προβάλλει τη διαφορετικότητά του από τους παγκοσμιοποιητές, χωρίς να περιμένει μοιρολατρικά πότε θα έρθει μια κυβέρνηση που θα την υπερασπιστεί αντί για τον ίδιο γιατί μπορεί να μην έρθει ποτέ και αδιαφορώντας για το πως θα χαρακτηριστεί από τον περίγυρό του (π.χ. ως ρατσιστής, θρησκόληπτος κ.λ.π.) ώστε να μην αυτολογοκρίνεται η διαφορετικότητά του όπως το επιθυμεί η ακυρωτική κουλτούρα των παγκοσμιοποιητών που μπορεί να συνοψιστεί ως εξής:
‘’Ας υποθέσουμε πως εμείς οι γήινοι θέλουμε να κατοικήσουμε, για συγκεκριμένους σκοπούς, σε έναν πλανήτη αφιλόξενο προς εμάς και τις ανάγκες μας. Ας υποθέσουμε επίσης πως δεν έχουμε άλλη επιλογή ή χρόνο, να αναζητήσουμε έναν συμβατό σε εμάς πλανήτη με αντίστοιχο περιβάλλον. Τι θα έπρεπε να κάνουμε; Θα έπρεπε, αναγκαστικά, είτε να βρούμε τρόπο να επιβιώσουμε στο αφιλόξενο περιβάλλον με τεχνητά μέσα, είτε να αναδομούσαμε το περιβάλλον του πλανήτη στα δικά μας πρότυπα. Εάν δεν υπήρχε ατμόσφαιρα, να επιχειρήσουμε να την δημιουργήσουμε, εάν δεν υπήρχε νερό, να φροντίσουμε να το αναπαράγουμε, εάν δεν υπήρχε καθαρός αέρας, να προσπαθήσουμε να τον δημιουργήσουμε. Με λίγα λόγια, να διαμορφώσουμε ένα οικείο περιβάλλον σε εμάς, γκρεμίζοντας το παλαιό και αφιλόξενο περιβάλλον. Έτσι, κάθε γενιά που θα ερχόταν στον κόσμο, θα ζούσε μέσα στο πλαίσιο της νέας πραγματικότητας. Κι έτσι η επιβίωση του ανθρώπου στον πλανήτη αυτόν, θα ήταν απλά θέμα θέλησης και διαχείρισης των κατοίκων. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τις ιδεολογίες και τα συστήματα / πλαίσια σε κοινωνικό και πολιτειακό / πολιτικό επίπεδο’’
Γιατί όμως φασιστικό το προσωπείο των παγκοσμιοποιητών και όχι ελευθεριακό όπως παρουσιάζεται; Γιατί αν ακολουθήσουμε τη δική τους προπαγάνδα και πούμε (όπως στη φώτο με τη ροζ σημαία που παρατέθηκε) ότι μόνο οι ολοκληρωτισμοί κρίνουν τα έργα τέχνης με πολιτικά κριτήρια, όπως κρίθηκε η ροζ ελληνική σημαία και αποσύρθηκε τελικά, τότε φασίστες είναι και οι παγκοσμιοποιητές που λογοκρίνουν και εκείνοι την τέχνη (που δεν είναι μόνο η ζωγραφική) με τα δικά τους αντεθνικά και αντιρατσιστικά κριτήρια όπως θα αποδείξουμε παρακάτω με κάποια παραδείγματα. Για να κατανοήσουν άπαντες δηλαδή ότι η Ελευθερία και η Αλληλεγγύη που διατυμπανίζουν συνεχώς, με δικαιολογία την επανάσταση και αποτίναξη κάθε είδους κατεστημένου, είτε πολιτικού είτε ιδεολογικού είτε θρησκευτικού, προσβάλουν τρίτους που έχουν δικαίωμα να είναι υποταγμένοι σε οποιοδήποτε κατεστημένο θέλουν! Βλέπουμε δηλαδή ότι η ελευθερία την οποία πρεσβεύουν με τόσο πάθος, δεν μοιάζει να είναι και τόσο ανεκτική με την ελευθερία κάποιων που μπορεί να είναι όσο διαφορετικοί θέλουν (ως φασίστες, εθνικιστές, ρατσιστές, θρησκόληπτοι κ.λ.π.), αφού για να είναι ένας άνθρωπος ελεύθερος πρέπει να σέβεται και την ελευθερία του διπλανού του! Ο αριστερόστροφος φασισμός της παγκοσμιοποίησης όμως τη σέβεται όπως θέλει να σεβόμαστε και εμείς την ελευθερία του να παρουσιάζει ροζ την ελληνική σημαία μας; Για να δούμε…
Οι Πυρήνες της Φωτιάς πίσω από την επίθεση στο βιβλιοπωλείο του Γεωργιάδη
Ανέλαβαν την ευθύνη με αναλυτική ανακοίνωση σε ιστοσελίδα του αντεξουσιαστικού χώρου.
Η Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς ανέλαβε την επίθεση στο βιβλιοπωλείο του Αδωνι Γεωργιάδη, που σημειώθηκε στις 15 Μαρτίου.
Με μια μακροσκεή ανακοίνωση στην ιστοσελίδα Indymedia, η ”Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς” αναλαμβάνουν την επίθεση στο βιβλιοπωλείο του Άδωνι Γεωργιάδη, που πραγματοποιήθηκε στις 15 Μαρτίου.
Ακολουθεί η ανακοίνωση:
”Στις 15/3 τοποθετήσαμε και πυροδοτήσαμε ωρολογιακό εκρηκτικό μηχανισμό στο βιβλιοπωλείο του Άδωνη Γεωργιάδη στην Λ.Κηφισίας 263.
Ο Άδωνις Γεωργιάδης είναι μια γνωστή σε όλους γραφική , κορεσμένη και ταυτόχρονα γελοία πολιτική φιγούρα που ανά τα χρόνια κινείται στο (ακρό)-δεξιό φάσμα ανάλογα με τα συμφέροντα του. Ο νυν βουλευτής της ΝΔ δεν χάνει καμία ευκαιρία να προπαγανδίσει τις νεοφιλελεύθερες ιδέες του είτε βρίσκεται στα πολιτικά έδρανα, είτε σε κάποια εκπομπή,αφού είναι εθισμένος στην τηλεόραση ως τηλεπερσόνα .Όταν δεν πουλάει τις εθνικιστικές αερολογίες του (όπως τα βιβλία του πατέρα Πλεύρη), κάνει “δωράκια” 65 εκατομμυρίων ευρώ στις φαρμακοβιομηχανίες που εμπορεύονται την ζωή των ανθρώπων. Συγκεκριμένα ο Γεωργιάδης , ως υπουργός υγείας το 2014, άλλαξε την τιμολόγηση των φαρμάκων , υπέρ των φαρμακοβιομηχανιών ευνοώντας ιδιαίτερα την εταιρία Novartis. Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το όνομα της γυναίκας του φιγουράρει στην λίστα Λαγκάρντ, αποδεικνύεται ότι ο τηλεπλασιέ δεν αρκείται μόνο στις πωλήσεις βιβλίων...[…]
πηγή: https://www.pagenews.gr/2017/03/24/ellada/oi-pyrines-tis-fotias-piso-apo-tin-epithesi-sto-bibliopoleio-toy-georgiadi/
Δέν ἀντέχουν οὔτε στά κόμικς τήν ἑλληνική σημαία
Λογόκριναν σκιτσογράφο σέ φεστιβάλ κόμικ πού διοργανώνεται σέ χῶρο τοῦ Δήμου Ἀθηναίων – Τόν ἀπέβαλαν ὡς «φασίστα» καί ἐθνικιστή, ἐπειδή ἔχει περιλάβει στά ἔργα του τήν Γαλανόλευκη, τούς ἥρωες τοῦ ἀπελευθερωτικοῦ ἀγῶνος τῆς Κύπρου, τόν στρατηγό Γεώργιο Γρίβα – Στό ἔλεος τῆς πολιτικῆς ὀρθότητος ἡ ἐλευθερία τῆς ἐκφράσεως – Τί λέγει στήν «Ἑστία» ὁ δημιουργός Κωνσταντῖνος Παππᾶς
ΚΑΙ ΟΜΩΣ αὐτά συμβαίνουν σήμερα στήν Ἑλλάδα… Ὑπάρχει λογοκρισία. Πραγματική, σκληρή, ἀντιδημοκρατική λογοκρισία! Λογοκρισία πού στρέφεται ἐναντίον κάθε φωνῆς καί κάθε προσπαθείας γιά τήν προβολή τῆς Πατρίδος, τῆς Σημαίας, τῆς Ἱστορίας, τῶν ἰδανικῶν. Καί δέν μιλᾶμε γιά ἀοριστίες, ὅπως τό γεγονός ὅτι χλευάζονται θεμέλια τῆς κοινωνίας ὅπως τό τρίπτυχο Πατρίς, Θρησκεία, Οἰκογένεια. Μιλᾶμε γιά πολύ συγκεκριμένη περίπτωση ἀποκλεισμοῦ ἑνός νέου Ἕλληνος δημιουργοῦ ἀπό ἐκδήλωση σέ χῶρο τοῦ Δήμου Ἀθηναίων καί μέ χορηγούς τήν Περιφέρεια Ἀττικῆς καί τήν ΕΡΤ. Ὀνομάζεται Κωνσταντῖνος Παππᾶς, καί τό «ἔγκλημά» του εἶναι ὅτι ἀναδεικνύει μέσα ἀπό τά κόμικς πού δημιουργεῖ, τήν Ἑλλάδα, τήν Σημαία, τήν Ἱστορία καί τό πνεῦμα θυσίας. Στήν συγκεκριμένη περίπτωση ὁ τίλος τοῦ ἔργου του ἦταν «60 χιλιόμετρα ἔξω ἀπό τήν Ἄγκυρα» καί ἀνεφέρετο στόν ἡρωισμό τῶν Ἑλλήνων κατά τήν μικρασιατική ἐκστρατεία. Ὁ ἴδιος στό ἔργο του “EOKA Heroes” ἀναδεικνύει τήν ἑλληνική σημαία, τούς πεσόντες κατά τόν ἐθνικοαπελευθερωτικό ἀγῶνα τῆς Κύπρου καί τόν ἡγέτη στρατηγό Γεώργιο Γρίβα, τόν θρυλικό Διγενῆ. Πλέον ἐμβληματικό δημιούργημά του εἶναι τό κόμικ «Ἐκ τῆς κόνεως», ἐμπνευσμένο ἀπό τήν θυσία τοῦ Ἱεροῦ Λόχου στό Δραγατσάνι. Ἀπό τό πρῶτο αἷμα πού πότισε τό δένδρο τῆς λευτεριᾶς τό 1821.
Ὅμως αὐτές οἱ μνῆμες καί αὐτό τό αἷμα δέν ἔχουν θέση στήν Τεχνόπολη τοῦ Δήμου Ἀθηναίων, ὅπου προγραμματίζεται νά γίνει ἡ 17η ἐκδήλωσις φεστιβάλ γιά κόμικς Comicdom στά μέσα τοῦ προσεχοῦς Μαΐου. Θεωροῦνται φασιστικά καί ἐθνικιστικά. Καί ὡς ἐκ τούτου ἐξοβελιστέα. Αὐτό ἐπιβάλλουν ἡ «νέα τάξις πραγμάτων» καί ἡ «πολιτική ὀρθότης».
Ὁ Κωνσταντῖνος Παππᾶς ἀπεκλείσθη ἀπό αὐτήν. Ἡ συμμετοχή του ἀνεκλήθη ἀπό τούς ὀργανωτές, οἱ ὁποῖοι μέ ἰδιαίτερο θράσος αἰτιολογοῦν τήν ἀπόφασή τους ὡς ἑξῆς: «Ὑπέπεσε στήν ἀντίληψή μας ὅτι ἔργα δημιουργοῦ πού συμμετέχει στόν τομέα αὐτοεκδόσεων Artists Alley τοῦ φετινοῦ Comicdom Con Athens, εἶναι φορεῖς ἰδεῶν πού δέν συνάδουν μέ τίς ἀρχές τῆς διοργάνωσης καί ξεφεύγουν ἀπό τό πλαίσιο τῆς ἱστορικῆς ἀναφορᾶς γεγονότων ὅπως εἶχε ἀφήσει νά ἐννοηθεῖ ἀπό τό δεῖγμα τοῦ ἔργου πού ἔστειλε, προκειμένου νά κριθεῖ γιά τή συμμετοχή του. Ὡς ἐκ τούτου, ἡ διοργάνωση ἀνακαλεῖ τή θέση τοῦ ἐν λόγῳ καλλιτέχνη στό Artists Alley. Εὐχαριστοῦμε ὅσους μᾶς ἐπέστησαν τήν προσοχή στό συγκεκριμένο ζήτημα».
Ποιές εἶναι οἱ ἰδέες πού «δέν συνάδουν μέ τίς ἀρχές τῆς διοργάνωσης»; Ἡ Ἑλλάς; Ἡ Σημαία μας; Τό πρόσωπο τοῦ Διγενῆ; Ξεφεύγει ἡ μικρασιατική ἐκστρατεία καί ὁ ἀγών τῆς ΕΟΚΑ, ἡ θυσία τῶν μαχητῶν τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Κύπρου «ἀπό τό πλαίσιο τῆς ἱστορικῆς ἀναφορᾶς γεγονότων»;
«Εὐχαριστοῦμε ὅλους ὅσους μᾶς ἐπέστησαν τήν προσοχή στό συγκεκριμένο ζήτημα» καταλήγει ἡ ἀνακοίνωσις τῶν ὀργανωτῶν. Ποιοί εἶναι αὐτοί καί ποιά εἶναι ἡ συμμετοχή τους στήν διοργάνωση τοῦ συγκεκριμένου φεστιβάλ πού ἐδικαιοῦντο νά ἐπιστήσουν τήν προσοχή τῶν ὀργανωτῶν; Οἱ ὁποῖοι, λίγο παραπάνω, γράφουν ὅτι «ὑπέπεσε στήν ἀντίληψή τους»… Ὅτι εἶδαν «δεῖγμα τοῦ ἔργου του». Τί ἀπό τά δύο ἰσχύει; Μόνοι τους τό ἀντελήφθησαν ἤ «κάποιος τούς ἐπέστησε τήν προσοχή»;
Πρόκειται βεβαίως γιά ρητορικά ἐρωτήματα, ἀφοῦ τίς ἀπαντήσεις μπορεῖ εὐκόλως νά τίς ὑποθέσει κανείς. Θά ἀρκεσθοῦμε στά γεγονότα. Ὁ Κωνσταντῖνος Παππᾶς εἶχε μετάσχει στό φεστιβάλ Comicdom Con Athens τῶν παρελθόντων ἐτῶν.
Πρό τριμήνου ὑπέβαλε τήν ἐργασία του γιά τήν συμμετοχή στό ἐφετινό φεστιβάλ, ἡ ὁποία ἐνεκρίθη ἀπό τούς ὀργανωτές καί περιελήφθη στόν κατάλογο τῶν συμμετεχόντων, πού ἐδημοσιοποιήθη τήν 28η παρελθόντος Φεβρουαρίου. Τό πρωί τῆς 19ης Ἀπριλίου, προχθές δηλαδή, ἡ συμμετοχή καί τό βιογραφικό του ἀνηρτήθησαν κανονικά στήν ἱστοσελίδα τοῦ φεστιβάλ. Ἀπό ἐκεῖ καί πέρα ἀρχίζει ἡ παρέμβασις.
Ὁ ἴδιος ὁ Κωνσταντῖνος Παππᾶς μιλῶντας στήν «Ἑστία» λέγει ὅτι τό ἀπόγευμα τῆς Τετάρτης κάθε ἀναφορά σέ αὐτόν καί στό ἔργο του εἶχε διαγραφεῖ, καί μάλιστα χωρίς καμμία προειδοποίηση.
«Δέν μέ ἐνημέρωσαν. Ἁπλά μέ πέταξαν ἔξω» εἶπε χαρακτηριστικῶς. Καί μετά δύο ὧρες καί ἀφοῦ εἶχε ἐντόνως ἀναζητήσει νά μάθει τί ἔγινε, ἐπληροφορήθη τήν προαναφερθεῖσα ἀνακοίνωση τῶν ὀργανωτῶν.
Μᾶς εἶναι δύσκολο νά ἀποτυπώσουμε τό μέγεθος τῆς ὀργῆς καί τῆς ἀγανακτήσεως πού μᾶς διακατέχουν, καθώς βλέπουμε τίς λεπτομέρειες τοῦ θέματος. Ἀποκλείουν δημιουργούς πού ἀναδεικνύουν τίς θυσίες τῶν Ἑλλήνων, ἐνῷ σέ τέτοια φεστιβάλ ἔχουμε δεῖ ἀπαράδεκτες εἰκόνες προσβολῆς καί χλευασμοῦ ἡρώων καί μαρτύρων τῆς θρησκείας τοῦ ἔθνους. Καί διαχρονικῶν ἀρχῶν καί ἀξιῶν. Ὅλα αὐτά φαίνεται ὅτι «συνάδουν» μέ τίς ἀρχές τέτοιων διοργανώσεων. Ἤ τοὐλάχιστον ἐπιτρέπονται χάριν «τῆς ἐλευθερίας τῆς ἐκφράσεως». Ἡ ἀνάδειξις τῆς ἱστορικῆς ἀλήθειας ὅμως δέν συνάδει. Ἡ ἀπεικόνισις τῆς σημαίας δέν συνάδει. Ἡ προβολή τῶν ἡρώων δέν συνάδει.
Τά «πρότυπα» πού προβάλλονται πρέπει νά εἶναι ὑποτακτικά καί «κακομοίρικα». Αὐτό ἀπαιτεῖ ἡ πολιτική ὀρθότης, στήν ὁποία ὑποτάσσεται ὁ κάθε ὀργανωτής μικρῆς ἤ μεγάλης ἐκδηλώσεως ἤ φεστιβάλ.
Τίθεται ὅμως ἐδῶ ἕνα ζήτημα ἀξιοπρεπείας γιά τόν Δῆμο Ἀθηναίων πού φιλοξενεῖ τό φεστιβάλ κόμικς στήν Τεχνόπολη. Περιμένουμε νά ἐπιδείξει ἀξιοπρεπῆ στάση καί νά ἀπαιτήσει τήν ἄρση τῆς λογοκρισίας στά ἑλληνικά κόμικς. Διαφορετικά νά τούς ἀποβάλει ἀπό τήν Τεχνόπολη. Τό ζήτημα πρέπει νά ἀπασχολήσει ἐπίσης τούς χορηγούς.
Τήν Περιφέρεια Ἀττικῆς καί τήν ΕΡΤ. Ἔχουν συνειδητοποιήσει ὅτι ἡ χορηγία τους στηρίζει πρακτικές λογοκρισίας; Τί σκοπεύουν νά πράξουν τώρα πού τό γνωρίζουν;
Καί, τέλος, οἱ λάτρεις τῶν κόμικς ἄς μήν παρασυρθοῦν καί ἄς καταδικάσουν στήν ἀφάνεια ἕνα φεστιβάλ, πού ἔχει ἀποβάλει δημιουργούς πού προβάλλουν τήν ἑλληνική σημαία.
πηγή: https://www.estianews.gr/kentriko-thema/den-%E1%BC%80ntechoun-o%E1%BD%94te-sta-komiks-tin-%E1%BC%91lliniki-simaia/
Ακυρώθηκαν οι συναυλίες του ανοικτά νεοναζιστικού συγκροτήματος Marduk σε Αθήνα, Θεσσ/νίκη
Οι αναφορές της μπάντας στις θηριωδίες των ναζί αλλά και σε πρόσωπα όπως ο Χάιντριχ με την μορφή ύμνων προκαλούν αντιδράσεις – Η μπάντα κάνει λόγο για «τεχνικά προβλήματα στις πτήσεις»
Το σουηδικό συγκρότημα είναι γνωστό για τις ναζιστικές του αντιλήψεις, καθώς δεν χάνει στιγμή για να αμολήσει ένα φασιστικό οχετό μέσα από τα τραγούδια του και να εξυμνήσει τους ναζί. Ενδεικτικά είναι τα τραγούδια «Night of the Long Knives» (Η νύχτα των μεγάλων μαχαιριών), ένα γεγονός που έμεινε στην ιστορία για την μεγάλη εκκαθάριση στο εσωτερικό του Ναζιστικού Κόμματος με εντολή του Χίτλερ. Ενώ δεν λείπουν και οι αναφορές, μέσα από τα τραγούδια «The Hangman of Prague» και «The Blonde Beast», στον υψηλόβαθμο αξιωματικό των SS και αρχιτέκτονα του Ολοκαυτώματος, Reinhard Heydrich.
Στη σελίδα του νεοναζιστικού συγκροτήματος στο facebook, αναφέρεται ότι ακυρώνουν τις συναυλίες στην Ελλάδα λόγω «ενός τεχνικού προβλήματος με τις πτήσεις προς την Θεσσαλονίκη». Προφανώς όμως η ακύρωση έχει να κάνει με την κατακραυγή που υπήρξε από μεγάλο μέρος του κόσμου και του αντιφασιστικού κινήματος. Έτσι, η εταιρεία παραγωγής αναγκάστηκε να τους αντικαταστήσει με άλλο συγκρότημα, για να μην πυροδοτήσει αντιφασιστικές δράσεις έξω από τις συναυλίες.
Η ανακοίνωση της ακύρωσης της συμμετοχής των Madruk έγινε μετά από την παρέμβαση που πραγματοποίησε η Αντιφασιστική Νεολαία Θεσσαλονίκης έξω από το Rover Bar (ο ιδιοκτήτης του Rover είναι ο ίδιος με του Principal Club Theater), προκειμένου να μην δοθεί χώρος στο νεοναζιστικό συγκρότημα.
Το αντιφασιστικό κίνημα πρέπει να δείχνει τα αντανακλαστικά του, κάθε φορά που οι νεοναζί προσπαθούν να να σπείρουν το ναζιστικό τους δηλητήριο σε γειτονιές, σε σχολεία, σε χώρους εργασίας, αλλά και σε μουσικές σκηνές.
πηγή: https://www.alfavita.gr/koinonia/290551_akyrothikan-oi-synaylies-toy-anoikta-neonazistikoy-sygkrotimatos-marduk-se-athina
Οι εκδοτικοί οίκοι διαθέτουν πλέον «sensitivity readers» ή ελεγκτές ευαισθησίας, οι οποίοι διαβάζουν τα προς έκδοση χειρόγραφα και εντοπίζουν λέξεις, φράσεις και ιδέες που μπορούν να προσβάλουν κάποιους αναγνώστες.
Η Σώτη Τριανταφύλλου σχολιάζει την ιδέα ότι η αριστερά διώκεται για τις ιδέες της, τους «sensitivity readers» των εκδοτικών οίκων, το δικαίωμα «διά να ομιλείς»
Έχει περάσει σχεδόν μισός αιώνας από τότε που οι λογοκριτές εργάζονταν για τη δεξιά παράταξη προσπαθώντας να επιβάλουν τις πουριτανικές της αξίες και τα χριστιανικά της ήθη. Βεβαίως, η αριστερά, επειδή δεν εξελίσσεται διανοητικά, επειδή παλινδρομεί, πιστεύει ότι ζούμε ακόμα στον παλιό εκείνο κόσμο: οι δήθεν επαναστατικές της ιδέες διώκονται και το Κατεστημένο κελεύει συντηρητισμό και μισαλλοδοξία. Αυτή η καθήλωση στο παρελθόν είναι μέρος μιας πολιτικής σκοπιμότητας για να διατηρηθεί η ταυτότητα του ιστορικού θύματος και το ηθικό πλεονέκτημα – αλλά αποτελεί και μια μορφή ψύχωσης. Η ψύχωση εκδηλώνεται σήμερα με αυταρχισμό που διεκδικεί «ανθρώπινο πρόσωπο», ακριβώς όπως το πρόγραμμα του σοσιαλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο το οποίο απέφευγε να κάνει λόγο για τα «ανθρώπινα» μέσα της επίτευξής του.
Όσα συμβαίνουν στον εκδοτικό χώρο στις Ηνωμένες Πολιτείες μού φαίνονται αποκαλυπτικά αυτής της τάξης πραγμάτων. Οι εκδοτικοί οίκοι διαθέτουν πλέον ένα ή περισσότερα στελέχη που ονομάζονται «sensitivity readers», αναγνώστες ευαισθησίας ή ελεγκτές ευαισθησίας, οι οποίοι διαβάζουν τα προς έκδοση χειρόγραφα και εντοπίζουν λέξεις, φράσεις και ιδέες που μπορούν να προσβάλουν κάποιους αναγνώστες. Για να εκδώσει το βιβλίο του ο συγγραφέας πρέπει να συμφωνήσει στη διαγραφή αυτών των προσβλητικών σημείων· να τα στρογγυλέψει ή να τα επαναδιατυπώσει. Δεν πρόκειται για τη συνηθισμένη, και επιθυμητή, παρέμβαση των επιμελητών που, αν κάνουν σωστά τη δουλειά τους, επισημαίνουν αδεξιότητες και καλούν τον συγγραφέα να βελτιώσει το κείμενό του: πρόκειται για ιδεολογική και γλωσσική εκκαθάριση, για έλεγχο πάνω στη δημιουργία.
Ένα παράδειγμα: πέρυσι, η Αμερικανο-κινέζα Άμελι Γουεν Ζάο έγραψε ένα παιδικό βιβλίο με ηρωίδα μια πριγκίπισσα με μαγικές δυνάμεις η οποία κάποτε, στον μεσαίωνα, σε μια φανταστική αυτοκρατορία, έρχεται σε σύγκρουση με δουλεμπόρους παιδιών. Η συγγραφέας κατάφερε να εκδώσει το βιβλίο της αλλά βρέθηκε μπροστά σε τέτοια κατακραυγή ώστε αναγκάστηκε να ζητήσει συγνώμη δημοσίως και να παραδεχτεί, εκών άκων, τις ρατσιστικές της προκαταλήψεις (τις οποίες δεν είχε). Το βιβλίο αποσύρθηκε και επανεκδόθηκε εκκαθαρισμένο από κακές λέξεις, όπως συμβαίνει συχνά σε ροκ κομμάτια από τα οποία οι λογοκριτές αφαιρούν τις λέξεις fuck, cunt και τα τοιαύτα. Ποιο ήταν το έγκλημα της Γουέν Ζάο; Ένα από τα πρόσωπα της ιστορίας της είναι κάποιος δουλοκτήτης που, αν και τον περιγράφει με γαλαζοπράσινα μάτια, οι επικριτές της τον εξέλαβαν ως «μαύρο». Δηλαδή υπήρχαν μαύροι δουλοκτήτες; Ντροπή σου Γουέν Ζάο! Η συγγραφέας υποχώρησε στις πιέσεις και διόρθωσε το βιβλίο της με τη βοήθεια των «ελεγκτών ευαισθησίας» ώστε να μην υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ο δουλοκτήτης είναι λευκός· πάρα πολύ κακός και αιμοβόρος λευκός.
Ορίστε ένα καινούργιο επάγγελμα σε ένα χώρο που ανήκει παραδοσιακά στην αριστερά. Επειδή ένα tweet αρκεί για να δημιουργήσει διαδικτυακό λιντσάρισμα, οι εκδότες αναθέτουν στους «ελεγκτές ευαισθησίας» να κοσκινίζουν τα χειρόγραφα και να τα ξεπλένουν από ό,τι θεωρείται προκατάληψη, μισογυνισμός, ρατσισμός και προσβλητικό λεξιλόγιο ως προς άτομα με ειδικές ανάγκες, ΛΟΑΤ, μουσουλμάνους και άλλες κοινωνικές ομάδες. Στους μεγάλους εκδοτικούς οίκους οι ελεγκτές ευαισθησίας έχουν ο καθένας κάποια ειδίκευση: ένας διορθώνει ό,τι μπορεί να θίξει όσους πάσχουν από διπολική διαταραχή, άλλος διορθώνει ό,τι άπτεται των εθνικών στερεοτύπων – όχι βεβαίως των στερεοτύπων για τους Βρετανούς, τους Γερμανούς, τους Αμερικανούς ή τους Γάλλους, αλλά για τους Τζαμαϊκανούς ή τους Αϊτινούς. Η τέχνη του μάρκετινγκ, δηλαδή το πώς το προϊόν θα φτάσει στο ευρύτερο δυνατό κοινό, οδηγεί στην αναίρεση του στόχου: τα βιβλία δεν γράφονται για να αρέσουν σε όλους κι όποιο βιβλίο αρέσει σε όλους δεν αρέσει αρκετά σε κανέναν. Το ίδιο ισχύει και για τα άτομα. Κι όμως, οι εν λόγω διορθωτές παρεμβαίνουν, ατυχώς με τη συναίνεση του δειλού και παραδόπιστου συγγραφέα, αφαιρώντας από τα βιβλία μαύρους που τυχαίνει να είναι βίαιοι, γκέι που τυχαίνει να είναι παιδόφιλοι και γυναίκες που τυχαίνει να τυραννούν άνδρες. Έτσι, φτάνουμε σε ένα φαινόμενο που δεν είναι καθόλου καινούργιο αλλά που έχει πάρει διαστάσεις διανοητικής δικτατορίας. Πρέπει να σταματήσουμε να διαβάζουμε τον «Οθέλλο» επειδή ο Σαίξπηρ δεν ήταν μαύρος, άρα δεν δικαιούται να ομιλεί για σκουρόχρωμους ζηλιάρηδες; Ή επειδή παρουσιάζει τον Εβραίο Σάιλοκ όχι μόνο ως τοκογλύφο αλλά και ως ελαφρώς κανίβαλο; Ποια θα ήταν η μοίρα των μεγάλων κλασικών, αν επιτρέπαμε στους ελεγκτές ευαισθησίας να βάλουν το χεράκι τους; Δεν θέλω να ξέρω. Στην πραγματικότητα, στα αμερικανικά πανεπιστήμια (είμαι insider, δικαιούμαι διά να ομιλώ) οι μεγάλοι συγγραφείς υφίστανται κριτική με σημερινά φυλετικά και φεμινιστικά κριτήρια. Είναι πάρα πολύ γελοίο.
Το δικαίωμα «διά να ομιλείς» αναγνωρίζεται στους insiders, αλλά υπό αυστηρούς όρους. Οι μαύροι ας μιλούν για τους μαύρους και οι βαριεστημένες νοικοκυρές για τις βαριεστημένες νοικοκυρές: δηλαδή, ο Φλωμπέρ δεν δικαιούνταν να ομιλεί για την Έμμα Μποβαρύ και ντροπή του που μίλησε. Το δικαίωμα τού να ομιλείς ακόμα κι αν είσαι insider αίρεται στην περίπτωση που είσαι μουσουλμάνος και καθυβρίζεις τη θρησκεία σου και την πολιτική της: τότε θεωρείσαι προδότης – η ελευθερία του λόγου σού αφαιρείται και οι εκδοτικοί οίκοι σού διαστρέφουν το κείμενο ώστε η δεύτερη έκδοση να έχει καλύτερη τύχη και, κυρίως, να γλιτώσεις τη φατουά.
Το δόγμα είναι ο σεβασμός της πολυμορφίας, της διαφορετικότητας (φασιστοειδής λέξη από μόνη της) και των μειονοτήτων στις οποίες κατατάσσονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο όλοι οι άνθρωποι με βάση κάποιο χαρακτηριστικό τους (παχύσαρκοι, φαλακροί, ξανθές) εκτός από τους λευκούς πλούσιους άνδρες οι οποίοι, θα επιμείνω, είναι η μοναδική μειονότητα στον κόσμο – και η πλέον ολιγομελής αν θεωρήσουμε πλουσίους το 1% του πληθυσμού του πλανήτη.
Η λογοκρισία έχει αναδρομική ισχύ. Ο Λούκυ Λουκ είναι ο λευκός καουμπόης και σίγουρα ο Μορρίς και ο Γκοσινύ σατιρίζουν τον Τζο Ντάλτον επειδή παραείναι κοντός και τον Άβερελ επειδή παραείναι ψηλός. Δεν γλιτώνει ούτε το σκυλί, ο Ραντανπλάν: αχά, ώστε οι συγγραφείς δεν είναι ζωόφιλοι! Ή μάλλον κάνουν διακρίσεις μεταξύ των ζώων: χαζό σκυλί ο Ραντανπλάν, έξυπνο άλογο η Ντόλυ! Προπάντων, ο Λούκυ Λουκ καπνίζει και μας δίνει το κακό παράδειγμα. Ανέκαθεν ο φασισμός είχε στοιχεία φάρσας: γελάστε, κύριοι, γελάστε, έλεγε ο Φρανκ Βέντεκιντ στο καμπαρέ «Οι έντεκα δήμιοι», γελάστε, όλα είναι τόσο τραγικά.
πηγή: https://www.athensvoice.gr/epikairotita/politiki-oikonomia/692777/gelaste/
