Το νεοταξικό επιχείρημα που ακούγεται απ’ όλους τους δημοσιογράφους που το εκπροσωπούν μαζί με τους πολιτικούς σε ένα σωρό χώρες (και άρα μιλάμε για προπαγάνδα παγκοσμιοποιητών και όχι κάποιας ντόπιας κυβέρνησης ενός έθνους) για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, είναι να χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο ‘’πλαστικό’’ χρήμα με κάρτες λόγου χάρη αντί με χαρτονομίσματα τα οποία, εμμέσως πλην σαφώς, θέλουν να καταργήσουν σταδιακά χρησιμοποιώντας αυτό το πρόσχημα! Μάλιστα, επειδή η πλειοψηφία του κόσμου παραμένει προκλητικά ανενημέρωτη και πάνω στο θέμα αυτό, παρατηρούμε να εμφανίζεται στα ίδια τηλεοπτικά κανάλια και να συμφωνεί με το μέτρο αυτό για τον ίδιο λόγο, άρα να ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ με τη θέλησή της στην παγκόσμια υποδούλωση που ετοιμάζεται με ένα ακόμη πρόσχημα που απαιτείται για να μην χρειαστεί να συμφωνήσει κάποιος να σκλαβωθεί παρά τη θέλησή του, προκαλώντας έτσι γενικευμένες αντιδράσεις οι οποίες θα σταμάταγαν σχεδιασμούς σαν τον συγκεκριμένο. Συνεπώς, είτε θα πρέπει να παραπλανηθεί για να τον αποδεχτεί αδιαμαρτύρητα είτε να τρομοκρατηθεί για να παραδώσει την ελευθερία του (για το καλό του, για την ασφάλειά του, για την υγεία του, για την προστασία του περιβάλλοντος κ.λ.π.). Δηλαδή και για να το κάνουμε πιο λιανά που λένε, να αφήσει κάποιους άλλους (σαν τους παγκοσμιοποιητές εν προκειμένω) να αποφασίζουν εκείνοι για τον τρόπο ζωής του χωρίς να τον ρωτήσουν (επειδή κάποιοι ‘’ειδικοί’’ ξέρουν καλύτερα από τον ίδιο τι θέλει στη ζωή του) και έτσι δεν γίνεται να συνεχίζει να ζει όπως εκείνος θέλει από τη στιγμή που δεν γίνεται να υπάρχει καμιά ελευθερία όταν δεν μπορεί να επιλέξει ελεύθερα κάτι το διαφορετικό από αυτό που του παρουσιάζεται και επιβάλλεται, σαν να λέγαμε ότι θα υπήρχε στην αγορά παρά μόνο ένα νούμερο παπουτσιών για να αγοράσει κάποιος και έτσι θα φορούσαν παπούτσια εκεί έξω μόνον όσοι θα είχαν το κατάλληλο μέγεθος ποδιού που να ταιριάζει στο συγκεκριμένο νούμερο!
Το ίδιο ισχύει και για ΚΑΘΕ νόμο που επιθυμούν να επιβάλλουν κάποιοι παγκοσμιοποιητικά για όλους τους λαούς, λες και η ανθρωπότητα αποτελείται από έναν μόνο άνθρωπο ο οποίος κλωνοποιήθηκε ας πούμε σε κάποια δισεκατομμύρια αντίγραφα για να είναι όμοια μεταξύ τους και να θέλουν ίδια πράγματα για να συμφωνήσουν έτσι όλοι αδιαμαρτύρητα με τέτοιος νόμους (και για αυτό ειπώθηκε προηγουμένως ότι θα πρέπει να εξαπατηθούν ή να τρομοκρατηθούν για να συμφωνήσουν με κάτι που δεν θέλουν). Το δυστύχημα τώρα με εμάς που διαφωνούμε απέναντι σε τέτοιους νεοταξικούς σχεδιασμούς, είναι ότι δεν ζούμε σε κάποιον διαφορετικό πλανήτη από τον γήινο για να μην μας ενδιαφέρει αν θα σκλαβωθούν όλοι οι υπόλοιποι εξαπατημένοι ή τρομοκρατημένοι άνθρωποι εδώ στη Γη και έτσι για να εμποδίσουμε να πάρουν και εμάς στο λαιμό τους, θα πρέπει υποχρεωτικά να τους ενημερώνουμε για να μην εξαπατώνται ή τρομοκρατούνται όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι και προς αυτή την κατεύθυνση οδηγεί και το παρόν άρθρο. Διότι διαφορετικά και στην περίπτωση που εξετάζεται με την κατάργηση των μετρητών χρημάτων, τότε πράγματι η μοναδική διέξοδος διαφυγής για ελεύθερη διαβίωση θα ήταν η μετανάστευση σε άλλον πλανήτη όπως ελέχθη, αφού καθίσταται αυτονόητο πως μέσα σε έναν γήινο κόσμο όπου οι πάντες στον πλανήτη θα συναλλάσσονται παρά μόνο με ηλεκτρονικό χρήμα, τότε ο πάροχος που θα το αφήνει να διακινηθεί (π.χ. όπως κάνει κάποιος που σας παρέχει ίντερνετ και τηλεφωνία) θα μπορεί ανά πάσα στιγμή να διακόψει την κυκλοφορία του στην τσέπη σας αν δεν είστε υπάκουοι σε κάποιον κυβερνητικό νόμο για παράδειγμα που σας επιβλήθηκε ενώ δεν τον θέλατε. Και έτσι δεν θα μπορούσατε να αγοράστε ούτε ένα μπουκαλάκι νερό για να ζήσετε!
Για αυτό λοιπόν, ενημερωνόμαστε για την ύπαρξη διαφορετικών λύσεων από αυτή που προσφέρεται ως ‘’μοναδική’’ με επιβολή και στη συνέχεια ενημερώνουμε για αυτό (και για τις συνέπειες εκείνης της μοναδικής τάχα μου λύσης) όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους για να διαφωνήσουν και εκείνοι με τη σειρά τους αντί να συμφωνούν σαν βλάκες με κυβερνητικές αποφάσεις που τους λένε ότι μόνο με το πλαστικό χρήμα καταπολεμάται η φοροδιαφυγή που φτωχαίνει έτσι το κράτος και άλλα τέτοια δακρύβρεχτα που ακούγονται για να κάνουν και εμάς να συμφωνήσουμε μαζί τους για το ‘’καλό’’ μας! Και απαντώντας επ’ αυτού σε αστείες δικαιολογίες που λένε ότι τέτοιοι νόμοι σαν τη γραμμική φορολογία δεν ταιριάζουν στη χώρα μας για να εφαρμοστούν και καλά, θα λέγαμε πως ούτε ο αντικαπνιστικός σε κλειστούς χώρους ταίριαζε όταν η πλειοψηφία του λαού μας καπνίζει, αλλά παρόλο αυτά επιβλήθηκε! Ας επιβληθεί τότε και ο γραμμικός φόρος αντί το ηλεκτρονικό χρήμα αν το πάμε έτσι. Αλλά ακόμη και αν δεν είχε σκεφτεί κανένας μέχρι τώρα τον συγκεκριμένο νόμο, πάλι το πλαστικό ή ψηφιακό χρήμα δεν είναι μονόδρομος για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής όπως μας λέει ο νεοταξισμός, αφού για να υπάρχει αυτή θα πρέπει προηγουμένως να υπάρχουν φόροι για να τους διαφύγει κάποιος, άρα ζώντας εναλλακτικά σε μια κοινωνία χωρίς φόρους όπου οι ίδιοι οι πολίτες θα χρηματοδοτούσαν (ιδιωτικά ή αναρχοκαπιταλιστικά) όλες τις δημόσιες υπηρεσίες που παρέχει το κράτος από τη φορολογία τους, τότε δεν θα υπήρχε και φοροδιαφυγή! Και έτσι το παρόν ιστολόγιο της Παραδοσιοκρατίας όπως βλέπετε με την παρουσία του, συνεχίζει να έχει και πάλι στις σφαλιάρες (διαλεκτικώς προς το παρόν) τους παγκοσμιοποιητές με τη ‘’μοναδική’’ τους λύση...
ΤΡΙΑ ΕΠΕΙΓΟΝΤΑ ΝΟΜΟΘΕΤΗΜΑΤΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ
Με νωπή ακόμα τη μνήμη από τα προεκλογικά προγράμματα των κομμάτων, τις προτάσεις σοβαρές και μη για την ανάταξη της Ελλάδας και την αποτίμηση των πρώτων δράσεων της κυβερνώσας ΝΔ ως εφαρμογή της διακηρυγμένης θέλησης διά στόματος Κυρ. Μητσοτάκη να εξυγιάνει το κράτος, ο σκεπτόμενος την επιβίωση του Ελληνικού έθνους δια της ισχυροποιήσεως του κράτους, εξακολουθεί να παραμένει με την πικρή γεύση της φενάκης των υπεσχημένων. Και τούτο όλο θα διογκώνεται ως αίσθημα διότι για κάθε κακοδαιμονία της κοινωνίας των Ελλήνων, είτε αυτό βιώνεται ως τραγωδία των Τεμπών, είτε ως φονικές πυρκαγιές, είτε ως βαρύ σύννεφο απειλής από τον αιώνιο γείτονα-εχθρό, δεν διαφαίνεται σενάριο λύτρωσης από το συστημικό πρόβλημα της χώρας που σαν «μακιά» ασυντήρητης μηχανής καλύπτει φθορές σε εξαρτήματα του κράτους που από καιρό είτε θα έπρεπε να επισκευαστούν είτε να αντικατασταθούν με καινούργια.
Σήμερα ειδικά, που η Ελληνική κοινωνία έχει άμεσα ανάγκη από ένα μικρό και τα μέγιστα αποτελεσματικό κράτος που παράλληλα με μια σφριγηλή οικονομία θα δημιουργήσει τη νέα ισχυρή Ελλάδα, αυτό δηλαδή που όλοι μας θέλουμε, η επανίδρυση είναι επιβεβλημένη όχι μόνο για να ανεβάσει το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων (το οποίο βεβαίως είναι αυτονόητο), αλλά πρωτίστως και κυριαρχικώς για να μπορεί η Ελλάδα να αμυνθεί με προοπτική νίκης απέναντι στην επεκτατική αλλοφροσύνη της Τουρκίας, η οποία καταφανώς απειλεί τον ελληνισμό με εξαφάνιση.
Στη λογική αυτή, η κυβέρνηση οφείλει να ξεκαθαρίσει τους στόχους της και να εξηγήσει όσο μπορεί πειστικότερα τα λογικά σενάρια για τις αλλαγές (διότι περί αλλαγών ο λόγος) που θέλει να επιφέρει για να φτιάξει μια νέα υγιή και ισχυρή Ελλάδα. Κάθε καλόπιστος κριτής μπορεί να βρει θετικές ενέργειες και νομοθετήματα που τέθηκαν σε κίνηση αλλά συνάμα και να διαπιστώσει τις δυσκολίες εφαρμογής των ενάντια στη δύναμη της αδράνειας που έχει ακινητοποιήσει τις δυνάμεις του έθνους μας.
Για παράδειγμα, μέτρα όπως π.χ. η αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων, η πανεπιστημιακή αστυνομία και τα ρυπαρά πανεπιστήμια, οι εξυγιάνσεις από στρεβλώσεις της εργατικής νομοθεσίας, του συνταξιοδοτικού και των συναφών, ή η οργάνωση της δασοπυρόσβεσης υπό την ευθύνη της δασικής ή της πυροσβεστική υπηρεσίας, μπορεί μεν εξ’ ανάγκης να επιβάλλονται να νομοθετηθούν, όμως όσο καλοδεχούμενα και αναγκαία κι αν είναι δεν μπορούν άμεσα να επιφέρουν ριζική αλλαγή στο φρονηματικό και υλικό σφρίγος της Ελλάδας.
Κάτι οι απεργίες και οι πορείες των δημοσίων υπαλλήλων, κάτι οι καταλήψεις και οι διαδηλώσεις των φοιτητών, οι αντίστοιχες των συνταξιούχων ή άλλων θιγομένων ομάδων και όλων, μα όλων, υποδαυλιζόμενες (αν όχι υποκινούμενες) από την πανταχού παρούσα δικαιωματιστική αριστερά, στο τέλος καταλήγουν σε παρακμιακούς συμβιβασμούς και σε μια νέα μορφή των κακών που επιδίωκαν οι κυβερνώντες να θεραπεύσουν.
Εκτός λοιπόν των αργόσυρτων, περίπλοκων, και υποκείμενων σε κοινωνικές αναστατώσεις μέτρων που ναι μεν είναι αναγκαία και πρέπει να ληφθούν, όμως λόγω των τεχνοκρατικής φύσεως ρυθμίσεών τους είναι υποκείμενα σε συμβιβασμούς και διαστρεβλώσεις τέτοιες που στο τέλος, κατά την εφαρμογή τους, είτε έχουν χάσει την περισσότερη δυναμική τους είτε αυτοκαταργούνται, υπάρχουν και αυτά που υπερεπείγουν.
Η αφυπνισθείσα από τη μακρόχρονη ύπνωση της κοινωνικής ευμάρειας και του καταστροφικού εθνομηδενισμού, ελληνική διανόηση, μπορεί να πείσει και τον Ελληνικό λαό και την κυβέρνηση διά ενός σταθερού και ξεκάθαρου λόγου για την ανάγκη νομοθέτησης των παρακάτω που είναι ξεκάθαρα, καθολικά, μη επιδεχόμενα συμβιβασμών και αρνητικής κριτικής ως αντιλαϊκών, επειδή ακριβώς εμπεριέχουν απόλυτη δικαιοσύνη και ορθολογισμό.
Πρώτο μέτρο. Καθολική άνευ ουδεμίας εξαίρεσης (πλην λόγων υγείας) στράτευση των Ελλήνων και των Ελληνίδων με τη συμπλήρωση του 18ου έτους ηλικίας για θητεία 20-24 μηνών. Διαρκής εφεδρεία με επανεκπαίδευση μέχρι το 55o έτος. Αμεσο κάλεσμα για επάνοδο και εκτέλεση αυτής της υποχρέωσης στους Ελληνες υπηκόους του εξωτερικού. Είναι αυτονόητο ότι αποφυγή στράτευσης παντοιοτρόπως επιχειρούμενη επιφέρει εκτός των ποινικών ευθυνών και στέρηση δικαιώματος ψηφίζειν, διπλώματος οδήγησης, απόδοσης ΑΦΜ, μεταβίβασης ιδιοκτησίας και κάθε άλλου ωφελήματος που παρέχει η πατρίδα. Μόνο με ένα τέτοιο μέτρο που θα εξυγιάνει την Ελληνική κοινωνία και θα την κάνει υπεύθυνη, υπάρχει πλέον ελπίδα να αποκτήσουμε αποτρεπτικές ένοπλες δυνάμεις σε ποσότητα και ποιότητα.
Δεύτερο μέτρο. Πλήρης αναμόρφωση του φορολογικού κώδικα σύμφωνα με την πρόταση Τζήμερου διά του λεγόμενου ενιαίου φόρου (flat tax) 15% επί παντός εισοδήματος που απομένει μετά την αφαίρεση κάθε είδους δαπανών (για τις οποίες άλλωστε έχει καταβληθεί ΦΠΑ). Παράλληλα ανώτατος συντελεστής ΦΠΑ 15% με 10% για τα είδη διατροφής. Ένα τέτοιο νομοθέτημα θα μηδενίσει τη φοροδιαφυγή (ως ασύμφορη), θα εκτινάξει τις επενδύσεις, θα μηδενίσει την ανεργία, θα εξαφανίσει τη διαφθορά και γενικώς θα δυναμώσει τα δημόσια έσοδα και την παραγωγικότητα διά της ριζικής μεταμόρφωσης της οικονομίας από πεδίο ασυνάρτητο σε σφριγηλό νοικοκυρεμένο κράτος. Αλλωστε χωρίς δυνατή οικονομία ουδεμία ενδυνάμωση και στον αμυντικό τομέα δεν έχει μακροχρόνια βιωσιμότητα.
Τρίτο μέτρο. Αμεση σταδιακή και κλιμακούμενη μείωση φόρου για τις οικογένειες με 3 ή περισσότερα παιδιά καταλήγοντας σε πλήρη απαλλαγή φόρου για μεγάλο αριθμό τέκνων μέχρι την ηλικία των 18 ετών. Οι τεχνικές λεπτομέρειες εφαρμογής αφήνονται για τους ειδικούς. Παράλληλα θέσπιση γενναίων επιδομάτων για τις πολυμελείς οικογένειες και δημιουργία ολοήμερων παιδικών σταθμών και σχολείων. Η αντιστροφή της υπογεννητικότητας δεν είναι ένα μέτρο μεταξύ άλλων, είναι εθνικό πρόταγμα.
Τα τρία παραπάνω νομοθετήματα δεν είναι απλώς ένα μέρος του ιστού των μέτρων που επιχειρεί μια κυβέρνηση για την αναβάθμιση των υπηρεσιών και της ποιότητας ζωής των πολιτών της. Είναι μέτρα που προσιδιάζουν σε θεραπεία ασθενούς στην εντατική κατά την οποία προτεραιότητα έχει η διατήρησή του στη ζωή και κατόπιν αντιμετωπίζονται και οι υπόλοιπες δυσλειτουργίες του οργανισμού του.
Η σημερινή κυβέρνηση έχει την ευκαιρία να γράψει ιστορία ξεπερνώντας τον εαυτό της και να ανυψώσει την Ελλάδα έστω και αν υπάρξουν κοινωνικές κραυγές (ιδιαίτερα για τη στράτευση) αγανάκτησης. Το ΑΡΔΗΝ είναι πλέον καιρός να μετουσιώσει την αδιαμφισβήτητη πρωτοπορία του στην αποδόμηση του εθνομηδενισμού σε πρακτική συμμετοχή στα κοινά διά συγκεκριμένων προτάσεων όπως οι παραπάνω, που εκτός από τον πρωτοποριακό τους χαρακτήρα θα συμπαρασύρουν στο στίβο της πραγματικής πολιτικής άμιλλας και τις άλλες πολιτικές δυνάμεις που δρουν στον ανεύθυνα χαλαρό χώρο του δικαιωματισμού.
Γιώργος Χώτος
Αύγουστος 2023
πηγή: https://www.georgehotos.gr/?p=3128
Οι κίνδυνοι από την σχεδιαζόμενη κατάργηση των μετρητών
Παρ’ ό,τι οι κυβερνώντες προσπαθούν να πλασάρουν το επικείμενο ψηφιακό χρήμα σαν «μοντέρνο» και «βολικό», στην πραγματικότητα αυτό αποτελεί σοβαρή απειλή για την οικονομική μας ελευθερία, τα προσωπικά δεδομένα και τις πολιτικές μας ακόμα ελευθερίες
Προτού εμβαθύνουμε στους κινδύνους της εξάλειψης των μετρητών και του να μας επιβληθεί να γίνονται όλες οι συναλλαγές με ψηφιακό τρόπο, ας μιλήσουμε εν συντομία για τις νομικές πτυχές του χρήματος. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως και σε όλες τις οικονομίες που έχουν νόμους περί νομίμου χρήματος, μόνο τα μετρητά αναγνωρίζονται ως χρήματα. Κάποιοι μπορεί να πιστεύουν ότι το υπόλοιπο των τραπεζικών λογαριασμών τους είναι επίσης χρήματα, αλλά αυτό δεν είναι ακριβώς έτσι. Το τραπεζικό σας υπόλοιπο απέχει ένα σκαλί από το να αποτελεί νόμιμο χρήμα.
του Patrick Barron
Όλες οι τράπεζες οφείλουν να διατηρούν ισολογισμούς μίνιμουμ αποθεματικών, σε μετρητά που βρίσκονται είτε στα θησαυροφυλάκια τους – ένα πολύ μικρό ποσό – είτε στους «λογαριασμούς αποθεματικών» τους στα κατά τόπους υποκατάστημα της Κεντρικής Τράπεζας (υπάρχουν δώδεκα στις ΗΠΑ). Αυτοί οι ισολογισμοί αποθεματικών μπορούν να μετατραπούν σε πραγματικά χρήματα ή σε μετρητά, κατά την κρίση της τράπεζάς σας. Ωστόσο, τα συνολικά μετρητά στην οικονομία μας περιλαμβάνουν επίσης μετρητά που διατηρούνται εκτός του τραπεζικού συστήματος, όπως τα χρήματα στο πορτοφόλι σας, στον κουμπαρά, ή κάποιο προσωπικό θησαυροφυλάκιο.
Το σύνολο των τραπεζικών αποθεματικών συν τα μετρητά που διατηρούνται εκτός του τραπεζικού συστήματος είναι γνωστό ως νομισματική βάση. Η νομισματική βάση δεν είναι ίδια με την προσφορά χρήματος. Το μεγαλύτερο μέρος της προσφοράς χρήματος αποτελείται από τραπεζικές πιστώσεις που δεν υποστηρίζονται από αποθεματικά. Όταν οι τράπεζες σας χορηγούν δάνεια, πιστώνουν τον λογαριασμό σας, ο οποίος γίνεται χρήμα τραπεζικής πίστωσης. Ναι, αυτά τα χρήματα τα δημιούργησε η τράπεζα από αέρα κοπανιστό. Παρατηρήστε ότι οι τράπεζες δεν δημιούργησαν αποθεματικά, μόνο πίστωσαν χρήματα, κάτι που δεν είναι το ίδιο.
Από τον Ιούλιο του 2023, η νομισματική βάση στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν 5,5 τρισεκατομμύρια δολάρια, ενώ το Μ3 —το συνολικό τραπεζικό πιστωτικό χρήμα— ήταν 20,9 τρισεκατομμύρια δολάρια! Έτσι, αν όλοι ζητούσαν πραγματικά χρήματα, δηλαδή μετρητά, οι τράπεζες θα μπορούσαν να ικανοποιήσουν μόνο το ένα τέταρτο των αιτημάτων (σ.σ. κάτι παρόμοιο ισχύει για όλες τις τράπεζες στον κόσμο). Η πιθανότητα πτώχευσης της τράπεζάς σας είναι πραγματική. Πάνω από εννέα χιλιάδες τράπεζες των ΗΠΑ χρεοκόπησαν κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης της δεκαετίας του 1930.
Οι κίνδυνοι των ηλεκτρονικών συναλλαγών
Η δυνατότητά σας να διατηρείτε πραγματικά μετρητά, όχι μόνο τραπεζικούς λογαριασμούς προσβάσιμους μέσω επιταγών ή ηλεκτρονικών μέσων, σας προστατεύει από τα αναπόφευκτα προβλήματα υποδομής που σχετίζονται με οποιοδήποτε ηλεκτρονικό σύστημα αλλά και από την στιγμιαία κατάσχεση τουλάχιστον μέρους των χρημάτων σας. Τα μετρητά είναι ανώνυμα ενώ ο τραπεζικός λογαριασμός δεν είναι. Εάν συμβεί κάτι, θα εξακολουθείτε να μπορείτε να ενεργείτε στο όριο των μετρητών που τυχαίνει να έχετε στη διάθεσή σας.
Τώρα, ας πούμε ότι τα μετρητά έχουν εξαλειφθεί με κάποιο νόμιμο τρόπο και ότι έχετε εξοργίσει την εξουσία για κάποιο λόγο—πιθανότατα επειδή της εναντιωθήκατε και ζητήσατε κι από άλλους να της εναντιωθούν επίσης. Το μόνο που έχουν να κάνουν οι τράπεζες είναι να παγώσουν τον τραπεζικό σας λογαριασμό, ή να τον καταργήσουν εντελώς. Υπάρχουν δύο παραδείγματα αυτού του πράγματος, που συνέβησαν στο πρόσφατο παρελθόν.
Πρώτον, η κυβέρνηση του Καναδά πάγωσε τους τραπεζικούς λογαριασμούς όλων όσων συμμετείχαν στη γενική απεργία των Καναδών φορτηγατζήδων συν όσων τους βοήθησαν. Δεύτερον, ο Βρετανός πολιτικός Νάιτζελ Φάρατζ είδε τους λογαριασμούς του να κλείνουν για πολιτικούς λόγους και διαπίστωσε ότι καμία άλλη βρετανική τράπεζα δεν ήταν πρόθυμη να τον εξυπηρετήσει. Χωρίς τα μέσα για να χρησιμοποιεί τα χρήματά του, ο Farage έφτασε πολύ κοντά στον εκπατρισμό. Ωστόσο, σκεφτείτε το λίγο: Δεν θα μπορούσατε να βάλετε καύσιμα στο αυτοκίνητό σας, να αγοράσετε είδη παντοπωλείου, να πληρώσετε το ενοίκιο σας, ή να κάνετε εκατό άλλα πράγματα, χωρίς την πρόσβαση σε έναν τραπεζικό λογαριασμό.
Οι κίνδυνοι από το ψηφιακό νόμισμα της Κεντρικής Τράπεζας (CBDC)
Όλες οι μεγάλες κεντρικές τράπεζες του κόσμου καταρτίζουν σχέδια για τη θέσπιση ψηφιακών νομισμάτων που θα ελέγχουν οι ίδιες. Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο για τις πολιτικές μας ελευθερίες. Τώρα πλέον το κράτος δεν θα χρειαζόταν να επιδιώξει τη συνεργασία των τραπεζών για να παγώσει τους λογαριασμούς σας, ή να σας θέσει εκτός τραπεζικού συστήματος (‘‘debanking’’) πλήρως, όπως έκανε το βρετανικό τραπεζικό σύστημα στον Νάιτζελ Φάρατζ. Με το πάτημα ενός πλήκτρου, δεν θα είχατε πρόσβαση στους οικονομικούς λογαριασμούς σας—χωρίς καύσιμα για το αυτοκίνητό σας, φαγητό για την οικογένειά σας ή θερμότητα για το σπίτι σας.
Κανείς δεν πρέπει να επιτρέπεται να κατέχει τέτοια τεράστια εξουσία, η οποία είναι πραγματικά ένα ζήτημα ζωής και θανάτου. Όπως είναι φυσικό, τα ψηφιακά νομίσματα προωθούνται σαν «αποτελεσματικά και σύγχρονα». Δεν είναι καθόλου τέτοιο πράγμα. Πρόκειται για ένα ζήτημα πολιτικών ελευθεριών και πρέπει να σταματήσει.
Μια νότα αισιοδοξίας
Την κατοχύρωση, στο Σύνταγμα της χώρας, των μετρητών ως μέσου πληρωμών ανακοίνωσε στις αρχές Αυγούστου ο ομοσπονδιακός καγκελάριος της Αυστρίας Καρλ Νεχάμερ, ανταποκρινόμενος προφανώς στη σαφή πρόθεση της πλειονότητας του πληθυσμού να συνεχίσει να χρησιμοποιεί μετρητά χρήματα για τις οποιεσδήποτε συναλλαγές του, γεγονός που, όπως δήλωσε ο ίδιος, θα αποτελέσει τον Σεπτέμβριο αντικείμενο συζήτησης στρογγυλής τράπεζας με τον τραπεζικό κλάδο και την Αυστριακή Κεντρική Τράπεζα.
Σύμφωνα με τον καγκελάριο, συνειδητοποιεί κανείς ότι τα μετρητά είναι πολύ σημαντικά για τους ανθρώπους, αυτό έχει να κάνει με την «ελευθερία επιλογής» για το πώς κάποιος θέλει να πληρώνει, ενώ «οι επανειλημμένες συζητήσεις για περιορισμό των μετρητών προκαλούν ανησυχία στον κόσμο», τη στιγμή που, βάσει των στοιχείων της Κεντρικής Τράπεζας, οι αναλήψεις από τα ΑΤΜ στην Αυστρία ανέρχονται σε 47 δισεκατομμύρια ευρώ κατά μέσον όρο κάθε χρόνο και το 67% των πληρωμών κάτω των 20 ευρώ γίνονται σε μετρητά.
Παλαιότερη μεγάλη έρευνα που πραγματοποίησε το Οικονομικό Πανεπιστήμιο της Βιέννης για λογαριασμό της Αυστριακής Κεντρικής Τράπεζας και του διεθνώς γνωστού «Νομισματοκοπείου Αυστρίας» στη Βιέννη, κατέγραφε ότι για τη συντριπτική πλειονότητα των συναλλαγών τους, σε ποσοστό 80%, οι Αυστριακοί εξακολουθούν και θα εξακολουθήσουν και στο μέλλον να χρησιμοποιούν μετρητά.
Μάλιστα, όπως τονιζόταν σχετικά, αυτό ισχύει και για τις νεαρές ηλικίες, όπου το ποσοστό εκείνων που επιθυμούν να συνεχίσουν και στο μέλλον να χρησιμοποιούν μετρητά για τις συναλλαγές τους κυμαινόταν επίσης μεταξύ 70% και 80%.
Με κάθε σαφήνεια, ο Μπερντ Λάουσεκερ από την Ενωση Ενημέρωσης Καταναλωτών είχε απορρίψει περιορισμούς στις πληρωμές με μετρητά, τονίζοντας πως «τα μετρητά είναι ένα κομμάτι της ελευθερίας και η ανωνυμία τους, που απειλείται με υπονόμευση, εκτιμάται ιδιαίτερα από τον πληθυσμό».
Από την πλευρά της, η καθηγήτρια Οικονομικής Ψυχολογίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο της Βιέννης, Μπερναντέτε Κάμλαϊτνερ, γνωρίζει, όπως είχε αναφέρει σε δηλώσεις της, γιατί υπάρχει αναταραχή όταν πρόκειται για μετρητά, καθώς, όπως είχε επισημάνει, «στο τέλος της ημέρας τα χρήματα αντιπροσωπεύουν την ελευθερία».
Στη συζήτηση που είχε ξεκινήσει πριν από δύο χρόνια για την εντατικοποίηση της καταπολέμησης του ξεπλύματος χρήματος εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης από παράνομες δραστηριότητες, η Αυστρία είχε ταχθεί με κάθε σαφήνεια κατά ενός ανώτατου ορίου 10.000 ευρώ για πληρωμές με μετρητά. Ο τότε υπουργός Οικονομικών Γκέρνοτ Μπλιούμελ είχε τονίσει ότι «δεν θέλουμε μια υφέρπουσα κατάργηση των μετρητών», επισημαίνοντας ότι «ο ψηφιακός χώρος χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο για εγκληματικές δραστηριότητες και ως εκ τούτου η Βιέννη χαιρετίζει τα σχεδιαζόμενα ρυθμιστικά μέτρα στον τομέα των κρυπτονομισμάτων, και αυτοί οι κανονισμοί είναι πιο αποτελεσματικοί από τα αυθαίρετα ανώτατα όρια για πληρωμές σε μετρητά».
Σαφής απόρριψη για όρια στις πληρωμές με μετρητά υπήρξε και από την αυστριακή αντιπολίτευση, η οποία θεωρεί τέτοια όρια ως προκαταρκτικό στάδιο της κατάργησης των μετρητών και ως εκ τούτου ένα περαιτέρω βήμα προς τον «διάφανο» πολίτη. Ταυτόχρονα, η ίδια είχε επισημάνει ότι το οργανωμένο έγκλημα δεν θα εντυπωσιαζόταν από αυτόν τον περιορισμό, και μάλιστα μερίδα της αντιπολίτευσης είχε ήδη από τότε προβάλει το αίτημα για συνταγματική κατοχύρωση του δικαιώματος διεκπεραίωσης πληρωμών με μετρητά, κάτι που τώρα προωθεί ο καγκελάριος Καρλ Νεχάμερ ως επικεφαλής του κυβερνητικού συνασπισμού του δεξιού Λαϊκού Κόμματός του με τους Πράσινους, οι οποίοι υπογραμμίζουν ότι «τα μετρητά θα συνεχίσουν να διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στο μέλλον».
Πάντως, για τη συνταγματική κατοχύρωση των μετρητών απαιτείται πλειοψηφία δύο τρίτων στην αυστριακή Βουλή και προς τούτο η κυβέρνηση θα χρειαζόταν τις ψήφους ενός εκ των δύο κομμάτων της αντιπολίτευσης, είτε του σήμερα μεγαλύτερου κόμματός της, των Σοσιαλδημοκρατών, είτε του ακροδεξιού εθνικιστικού Κόμματος των Ελευθέρων, το οποίο εμφανίζεται σε όλες τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις ως η πρώτη πολιτική δύναμη στη χώρα.
*Ο Patrick Barron είναι ιδιωτικός σύμβουλος στον τραπεζικό κλάδο. Έχει διδάξει ένα εισαγωγικό μάθημα στα αυστριακά οικονομικά για αρκετά χρόνια στο Πανεπιστήμιο της Αϊόβα. Έχει επίσης διδάξει στο Graduate School of Banking του Πανεπιστημίου του Wisconsin για περισσότερα από είκοσι πέντε χρόνια και έχει παρουσιάσει πολλές παρουσιάσεις στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
πηγή: https://primenews.press/oi-kindynoi-apo-tin-schediazomeni-katargisi-ton-metriton/
